Οι Θεοί της Μόντεργιορντ – Μέρος 35: Λούφτεν – Ιερός Πολεμιστής των Δρακοθεών

Το Ιερό Βιβλίο του Άγνωστου Βάρδου

Γράφει ο Αλέξανδρος Λειβαδιώτης

Ο Λούφτεν είναι γιος του Ντρούνκνα και της Χαβς. Από τη στιγμή που άνοιξε τα φτερά του για πρώτη φορά, όλοι είδαν σε εκείνον κάτι διαφορετικό. Μια γαλήνη αντανακλούσε στο βλέμμα του, που δε συναντούσες εύκολα στους Δρακοθεούς. Δε διψούσε για εξουσία, ούτε για αίμα.

Καθώς μεγάλωνε, περνούσε τις μέρες του ψηλά στους ουρανούς, ατενίζοντας τη γη από μακριά και μαθαίνοντας την τέχνη της μάχης μόνος του. Οι Δρακοθεοί συχνά γελούσαν με την αγάπη του για τον άνεμο. Πίστευαν πως ήταν μια παιδική ιδιοτροπία. Όμως ο Φάντερ, ο Πατέρας των Δράκων, είδε τη δύναμη που έκρυβε μέσα του. Ο νέος δράκος δε μαχόταν από οργή. Πολεμούσε με πειθαρχία, με ακρίβεια και με σεβασμό προς τον αντίπαλο. Τον κάλεσε στο παλάτι του και του χάρισε ένα όπλο, σφυρηλατημένο από άνεμο και γη. Το όνομά του ήταν Άλβασβαρτ, το Σφυρί των Ουρανών.

Από εκείνη τη μέρα, ο Λούφτεν έγινε το δεξί χέρι του Πατέρα των Δράκων. Διέπρεψε στα πεδία των μαχών και ο θρύλος του απλώθηκε σε όλη τη Ντράγκσαρ. Ώσπου ήρθε μια μέρα, που ακόμη και οι θεοί θυμούνται με δέος.

Καθώς πετούσε ψηλά στον ουρανό, εντόπισε μια στρατιά Παγογιγάντων. Ο όχλος των χιλιάδων κυανών μορφών, που βάδιζε προς τη Ντράγκσαρ, το βασίλειο των Δρακοθεών, εκτεινόταν για εκατοντάδες μέτρα.

Δίχως να διστάσει, διέταξε τον αετό που τον συνόδευε να ειδοποιήσει τον Φάντερ, κι εκείνος, μονάχος του, εφόρμησε από τους ουρανούς. Η σύγκρουση που ακολούθησε ήταν τιτάνια. Ο άνεμος ούρλιαζε, καθώς ο πάγος έσπαγε και το Άλβασβαρτ αντηχούσε σαν θεϊκή βροντή σε κάθε χτύπημά του. Επί τέσσερα μερόνυχτα πολεμούσε αδιάκοπα, ώσπου το πεδίο της μάχης καλύφθηκε εξολοκλήρου με τα πτώματα των γιγάντων.

Όταν τελικά έφτασαν ο Φάντερ, μαζί με τον Κρίγκερ και τον Ντρούνκνα, είδε ένα θέαμα που θα στοίχειωνε τη μνήμη του. Στο κέντρο του πεδίου έστεκε ο Λούφτεν, αιματοβαμμένος, γεμάτος αμυχές και πληγές και τα φτερά του ξεσκισμένα. Στα πόδια του κειτόταν το Άλβασβαρτ βουτηγμένο στο αίμα των Παγογιγάντων.

Από τότε, ο Λούφτεν έγινε ο Ιερός Πολεμιστής του Φάντερ. Μα η μοίρα του άλλαξε τη μέρα που ο πατέρας του, ο Ντρούνκνα, και ο αδελφός του, ο Όρκαν, παρασύρθηκαν στη σκοτεινή συνωμοσία των Δρακοθεών εναντίον του Φάντερ. Όταν ο Παρέρας των Δρακοθεών εισέβαλε στο παλάτι του Τόρκαν, μαινόμενος, βρίσκοντας εκεί τους σφετεριστές του.

Ο Λούφτεν έφτασε αργά. Το παλάτι μύριζε θάνατο και αίμα. Ο Φάντερ έστεκε πάνω από τον πατέρα του, με το βλέμμα θολό, έτοιμος να καταφέρει το τελειωτικό χτύπημα, καθώς εκείνος είχε παραδοθεί σε ανεξέλεγκτους σπασμούς. Ο Λούφτεν ύψωσε το Άλβασβαρτ και μπήκε ανάμεσά τους.

«Φύγε, παιδί μου!» βρυχήθηκε ο Φάντερ.

«Όχι» απάντησε εκείνος ήρεμα. «Μου έμαθες να σέβομαι τον αντίπαλό μου, να δίνω ευκαιρία να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Σήμερα, εγώ είμαι η άμυνα του πατέρα μου. Δε θα σ’ αφήσω να παρακούσεις τον λόγο σου. Μα αν πρέπει να πεθάνω, ας γίνει έτσι».

Η φωνή του αντηχούσε καθαρή σαν τον ουρανό μετά την καταιγίδα. Ο Φάντερ τον κοίταξε σιωπηλός. Το οργισμένο βλέμμα του, πλέον είχε γεμίσει γαλήνη και σεβασμό. Χωρίς να πει λέξη, πέταξε μακριά κι από τότε ο Λούφτεν έγινε σύμβολο δικαιοσύνης. Όχι επειδή εναντιώθηκε και νίκησε τον Φάντερ, αλλά επειδή ήταν διατεθειμένος να θυσιάσει την ίδια του τη ζωή για έναν ανυπεράσπιστο.

Όταν η Μορ, η Βασίλισσα των Δρακοθεών, αποφάσισε την τιμωρία των σφετεριστών, η Χαβς γονάτισε μπροστά της, παρακαλώντας για έλεος. Ο Λούφτεν γονάτισε κι εκείνος και ορκίστηκε να γίνει φύλακας του πατέρα του και του Όρκαν.

«Δώσε μου τον όρκο της επιτήρησης, και αν παρακούσουν, θα πληρώσουν με την ίδια τους τη ζωή».

Η Μορ, γνωρίζοντας ότι ο όρκος του Λούφτεν ήταν ιερός και δεσμευτικός, τους φυλάκισε όλους μαζί στη Σίοσφανγκ, ώστε να τους κρατήσει ενωμένους. Μα τότε ο Όρκαν, τυφλωμένος από οργή για εκδίκηση, έπνιξε τον Ντρούνκνα μέσα σε πυκνή ομίχλη, ωθώντας τον περισσότερο στην τρέλα, για να σκοτώσει τη μητέρα του, η οποία σώθηκε τελευταία στιγμή. Ο Λούφτεν που είδε το συμβάν, όρμησε, κραδαίνοντας το Άλβασβαρτ, αναζητώντας τον αδελφό του, αλλά εκείνος είχε ήδη χαθεί. Από τότε, μαζί με την αδελφή του Τίντεν, όποτε χάνει τα λογικά του ο πατέρας τους, σηκώνουν αέρηδες και καταιγίδες που διαλύουν την ομίχλη, καθυστερώντας τον Παράφρονα Δρακοθεό και δίνοντας στη μητέρα τους χρόνο να σωθεί. Και μόλις η Χαβς βρίσκεται στην ασφάλεια των υπόγειων ρευμάτων της, ο Λούφτεν επιστρέφει στην αναζήτηση του Όρκαν, για να τον αναγκάσει να πληρώσει για τις πράξεις του.

Ο Λούφτεν παρουσιάζεται ως κυανός δράκος, με σύννεφα να καλύπτουν ένα μεγάλο μέρος του κορμιού του.

Αποκαλείται Δρακοθεός του Ανέμου, Άρχων των Σύννεφων, Σφαγέας Γιγάντων, Ιερός Πολεμιστής των Δρακοθεών, Δίκαιος Υπερασπιστής.

Δόγμα

Οι ακόλουθοί του προσπαθούν να επιβάλουν την δικαιοσύνη στον κόσμο, πολλές φορές ακόμα και με την χρήση όπλων. Δεν ανέχονται την σκλαβιά και την άδικη αντιμετώπιση των ισχυρών, απέναντι των αδύναμων. Το τάγμα του Λούφτεν, οι Υπερασπιστές των Αδύναμων, είναι το πιο ξακουστό τάγμα ιπποτών, οι οποίοι περιπλανιούνται στον κόσμο, με τον αερικό δράκο στο στήθος τους, προσφέροντας προστασία στους αδύναμους.

Ιερείς και Ναοί

Οι ιερείς του, ντυμένοι με χιτώνες, οι οποίοι είναι κυανοί από τη μέση και πάνω και άσπροι από τη μέση και κάτω, χτίζουν τους ναούς του πάνω σε λόφους, σαν φρούρια, όπου ο άνεμος δεν σταματά ποτέ. Κάθε προσευχή και τελετή ξεκινά με τη φράση:

«Άνεμε, φύσηξε τη δύναμη του Λούφτεν μέσα μας! Δώσε μας τη δύναμη να υπερασπιστούμε το δίκαιο!».

Αφήνουμε πίσω μας τον Ιερό Πολεμιστή των Δρακοθεών, Λούφτεν, και γυρίζουμε μία ακόμα σελίδα του βιβλίου “Το Ιερό Βιβλίο του Άγνωστου Βάρδου”. Την επόμενη φορά θα γνωρίσουμε την Αρχόντισσα των Κεραυνών, Τίντεν…

Αν θες να ταξιδέψεις κι εσύ στην πανέμορφη Χώρα του ποταμού Έαρμαρκ, τον κόσμο του συγγραφέα Αλέξανδρου Λειβαδιώτη, προμηθεύσου ένα από τα βιβλία/εισητήρια και ξεκίνα τις περιπλανήσεις σου.