Οι Θεοί της Μόντεργιορντ – Μέρος 25: Γιορντ – Φύλακας του Άζριμ

Το Ιερό Βιβλίο του Άγνωστου Βάρδου

Γράφει ο Αλέξανδρος Λειβαδιώτης

Ο Γιορντ γεννήθηκε από τη θεία ένωση της Μορ, της Δράκαινας της Φύσης, και του Φάντερ, του Χρυσού Άρχοντα. Τη στιγμή που γεννήθηκε και πρωτοφώναξε με βροντερό κλάμα, το έδαφος τραντάχτηκε ελαφρά και οι βράχοι γύρω του έλαβαν σχήματα, σα να σμιλεύτηκαν από ένα αόρατο χέρι γλύπτη. Μεγάλωσε στους πρόποδες του ψηλότερου βουνού, του Τόλβανραγκ, μαζί με την πανέμορφη αδελφή του Φέρτιλα, η οποία ευλογήθηκε από τη μητέρα τους με το χάρισμα της γονιμότητας. Από μικρός, ο Γιορντ ξεχώρισε για τη δύναμή του και την απόλυτη σύνδεσή του με τη γη. Ενώ άλλοι δράκοι πετούσαν, εκείνος προτιμούσε να βαδίζει στο χώμα, καθώς ένιωθε τη δύναμη του κόσμου κάτω από τα πόδια του, την ανάσα των βουνών, τους παλμούς των λίθων και τη σιωπή του χρόνου μέσα στις σπηλιές.

Με τον καιρό, η αγάπη του για την αδελφή του ξεπέρασε τα όρια της αδελφικής τρυφερότητας. Ήταν η μόνη που μπορούσε να δαμάσει τη φλόγα της καρδιάς του και να τη μετατρέψει σε κάτι βαθύ και ιερό. Η Φέρτιλα ανταπέδωσε την αγάπη του, και από την ένωση τους γεννήθηκαν δύο παιδιά: η Κάρλεκ και ο Ντρούνκνα.

Ο καιρός πέρασε, γεμάτος ευτυχίας με τη Μορ να χαμογελά για τη δύναμη και την ισορροπία που έφεραν τα παιδιά της στον κόσμο των Δρακοθεών. Μα αυτή η γαλήνη δεν κράτησε…

Ένα πρωινό, σεισμοί τράνταξαν την Ντράγκσαρ. Όχι από μάχη, αλλά από την ίδια την καρδιά της γης. Βουνά σωριάστηκαν κι η επιφάνεια του εδάφους ράγισε. Η Μορ, που είχε ακόμα δεσμούς με την εξασθενημένη Νάιρα, κατάλαβε την αλήθεια. Η Μητέρα Φύση έσβηνε. Είχε αποδυναμωθεί τόσο, που η φυλακή του Άζριμ, του Πατροκτόνου, του Πέτρινου Βασιλιά, του ίδιου του φόβου, άρχισε να υποχωρεί. Ο Άζριμ, φυλακισμένος βαθιά στο έγκατα της γης από τη Νάιρα, ένιωθε πως είχε έρθει η στιγμή να ξεφύγει. Κάθε ρωγμή, κάθε δόνηση μαρτυρούσαν τη βούλησή του να ελευθερωθεί.

Μόλις η Μορ φανέρωσε την αλήθεια στους υπόλοιπους Δρακοθεούς, ο πανικός απλώθηκε σα σκιά πάνω από τη Ντράγκσαρ. Ήξεραν πως, αν ο Άζριμ ελευθερωνόταν, κανείς τους δεν θα μπορούσε να τον σταματήσει. Ήταν ο θεός που σκότωσε τον ίδιο του τον πατέρα, τον Ντούρσον, και πίνοντας το αίμα του απέκτησε τη θεϊκή του, αδάμαστη δύναμη. Ήταν η προσωποποίηση της καταστροφής. Ψυχρή σα βράχος, ανεξέλεγκτη σαν ανταριασμένη θάλασσα.

Και τότε, ο Γιορντ στάθηκε μπροστά τους. Χωρίς κραυγές, χωρίς επίδειξη. Μόνο με την αταλάντευτη ηρεμία εκείνου που έχει ήδη αποδεχθεί το πεπρωμένο του. Κοίταξε τη Φέρτιλα, που άρχισε να τρέμει στη σκέψη του τί σήμαινε το βλέμμα του. Έσυρε βαριά το βλέμμα του στα παιδιά του, τα οποία δεν κατάλαβαν τότε την απόφαση του πατέρα τους. Κι έπειτα γύρισε στους υπόλοιπους Δρακοθεούς.

«Εγώ θα γίνω ο λίθος που θα τον κρατήσει ξαπλωμένο!» φώναξε. «Θα σταθώ αιώνιος φρουρός του Άζριμ, ώσπου να έρθει η Μαύρη Μέρα της τελικής μάχης».

Η Φέρτιλα ούρλιαξε. Ο Γιορντ, όμως, είχε πάρει την απόφασή του. Ήξερε ότι ήταν ο μόνος αρκετά ισχυρός να κρατήσει τον Άζριμ. Κι όταν η γη άνοιξε ξανά, κι η φυλακή του Σφαγέα Θεών άρχισε να καταρρέει, ο Γιορντ έτρεξε. Με την ταχύτητα του κεραυνού και την ορμή της ίδιας της γης, έπεσε πάνω στο χάσμα. Οι βράχοι ενώθηκαν με τις φλέβες του και το σώμα του αγκάλιασε τον ξαπλωμένο Πατροκτόνο. Οι ρωγμές έκλεισαν. Η γη σίγησε.

Από τότε, λέγεται πως ο Γιορντ ζει ως πέτρινος δράκος, κοιμώμενος στα έγκατα της Μόρκραλ. Πως τα ίδια τα Όρη Λουμινέσσας είναι το κορμί του. Όταν ο άνεμος φυσά δυνατά στις κορφές τους, είναι η ανάσα του. Κι όταν πέφτουν πέτρες από τις πλαγιές, είναι τα δάκρυα της Φέρτιλα, που ακόμα περιμένει τη μέρα της επιστροφής του.

O Γιορντ παρουσιάζεται σαν πέτρινος δράκος και πολλοί πιστεύουν ότι είναι τα όρη Λουμινέσσας.

Αποκαλείται Πέτρινος Δράκος, Άρχων των Βουνών, Φύλακας του Άζριμ.

Δόγμα

Οι πιστοί του Γιορντ ζουν με έναν σκοπό: να είναι άξιοι να πολεμήσουν στο πλευρό του θεού τους όταν εκείνος ξυπνήσει. Πιστεύουν πως, στην Σβάρταγκ, τη Μαύρη Μέρα που ο Άζριμ θα καταφέρει τελικά να δραπετεύσει με τη βοήθεια του Κέρντριμ, ο Γιορντ θα σηκωθεί από τη γη, μια ολόκληρη οροσειρά, με δέρμα από γρανίτη και φλεγόμενο βλέμμα. Θα σταθεί απέναντι στον Πέτρινο Βασιλιά να τον αντιμετωπίσει σε μια έσχατη μάχη. Όχι με σκοπό να τον σταματήσει. Αυτό θα ήταν αδύνατο. Αλλά για να δώσει τον χρόνο που χρειάζονται οι υπόλοιποι Δρακοθεοί για να προετοιμαστούν.

Ιερείς και Ναοί

Οι κληρικοί του ζουν σιωπηλοί, αφοσιωμένοι στους νόμους του. Στις σπηλιές και στους πέτρινους ναούς τους, διδάσκουν πως μόνο όσοι ακολουθούν τη βούληση του Γιορντ, θα αξιωθούν να αναστηθούν και να προελαύσουν προς την Μόρκραλ για να πολεμήσουν στο πλάι του Πέτρινου Δράκου, ενάντια στον Άζριμ και τους εκλεκτούς πολεμιστές του, όταν εκείνος ελευθερωθεί.α είναι ξανά.

Αφήνουμε πίσω μας τον Φύλακα του Άζριμ, Γιορντ, και γυρίζουμε μία ακόμα σελίδα του βιβλίου “Το Ιερό Βιβλίο του Άγνωστου Βάρδου”. Την επόμενη φορά θα γνωρίσουμε τη Δρακοθεά της Γονιμότητας, Φέρτιλα…

Αν θες να ταξιδέψεις κι εσύ στην πανέμορφη Χώρα του ποταμού Έαρμαρκ, τον κόσμο του συγγραφέα Αλέξανδρου Λειβαδιώτη, προμηθεύσου ένα από τα βιβλία/εισητήρια και ξεκίνα τις περιπλανήσεις σου.