Πίνοντας καφέ με τον Ισέλιαθ Νοξ

Ο Fantasy Wanderer πίνει καφέ και συζητά με ήρωες της λογοτεχνίας του φανταστικού

Γράφει ο Νικόλας Παπακώστας σε συνεργασία με τον Αλέξανδρο Λειβαδιώτη και Χρήστο Κεσκίνη

Ήσυχο μεσημέρι γενικότερα, τριήμερο γαρ, και κόσμος δεν είχε φανει καθολου.

Έτσι όταν άνοιξε η πόρτα του μαγαζιού και μέσα μπήκε ένας άντρας ντυμένος με την τελευταία λέξη της μόδας, δεν τον πολυπαρατήρησαν. Λάθος θα έλεγε κάνεις με βάση το τι συμβαίνει στον κόσμο, αλλά ο Fantasy Wanderer σαν σωστός Θεσσαλονικιός, τα έβλεπε όλα χαλαρά.

Ο Άντρας πλησίασε και του χτύπησε τον ωμό.

«Κάπελα» του είπε.

«Καλώς ήρθες περιπλανητή στον Fantasy Wanderer. Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε;» αποκρίθηκε, κλείνοντας το βιβλίο, το οποίο τον είχε απορροφήσει.

Ο άντρας κοίταξε πίσω του, σαν να τον κυνηγούσε κάποιος.

«Είδα κάποια σημάδια έξω από την πόρτα σας. Σημάδια Μάγων. Χρειάζομαι κάποια υλικά για τα ξόρκια μου». Κοντοστάθηκε για μια στιγμή, νομίζοντας πως άκουσε κάτι πίσω από την ξύλινη πόρτα. «Είμαι μικρής τάξεως μάγος, αλλά πιστεύω ότι αν σας εξηγήσω θα καταλάβετε την ανάγκη μου». Υποκληθηκε. «Ισέλιαθ Νοξ. Μαγος της δεύτερης κλάσης, άρχοντα».

«Α σε γνωρίζω! Τώρα διάβαζα την ιστορία σου» είπε ο Fantasy Wanderer δείχνοντας το βιβλίο “Ισέλιαθ”. «Είμαι ο Αλέξανδρος Λειβαδιώτης και από εδώ» συνέχισε δείχνοντας τον άνδρα που βγήκε από το εργαστήριο «ο Χρήστος Κεσκίνης».

«Καλημέρα! Ήξερα ότι θα έχουμε επίσκεψη από κάποιον ήρωα, Παρασκευή γαρ. Σου έφτιαξα ακόμα και καφέ, όπως σου αρέσει, αρκεί να τον πίνεις σκέτο» είπε κι άφησε τον φραπέ, χαμογελώντας.

«Καφέ» μονολόγησε «Η Ρόζα μου έχει πει για αυτό. Είναι κάτι που κάνετε και το πίνετε επί ώρες. Ευχαριστώ όχι. Δεν έχω πολύ χρόνο» συνέχισε και κοίταξε το βιβλίο με περιέργεια.

«Πώς ένας μάγος σαν εσένα βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη;» ρώτησε ο Χρήστος, γλυκοκοιτώντας το παγωμένο ποτήρι που δεν ήθελε ο Ισέλιαθ. «Άσε με να μαντέψω… Για μια γυναίκα ήρθες μέχρι εδώ…»

«Ούτε ήρθα για μια γυναικά, ούτε θα μείνω για αυτήν. Η Μοίρα με έδεσε με την Ρόζα, αλλά δε με έφερε αυτή εδώ. Τωρα, πες μου, εχεις αυτα που χρειαζομαι? Θέλω 3 μάτια αγριόχοιρου…».

«Τα μάτια αγριόχοιρου; Δεν το ξέρω αυτό το βιβλίο. Ή μήπως είναι επιτραπέζιο;» ρώτησε ο Fantasy Wanderer, ανοίγοντας τον υπολογιστή του.

«Μίλησέ μας, οπότε, για τον κόσμο σου, αφού δεν είσαι από εδώ» είπε ο Χρήστος, παίρνοντας τελικά το ποτήρι με τον φραπέ που τόσο λαχταρούσε.

Ο Ισέλιαθ άρχισε να εκνευρίζεται. Γνώριζε ότι οι πωλητές μαγικών συνταγών πάντα έπρεπε να ρωτάνε πράγματα, αλλά αυτό έσπαγε το πρωτόκολλο ότι δεν πρέπει να το παρακάνουν. Εκτός αυτού, η Ρόζα σύντομα θα γυρνούσε από το μέρος που έλεγε “ντουζ” και αν δεν ήταν εκεί θα είχε θέμα.

«ΝΑ ΜΗ ΣΕ ΝΟΙΑΖΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΟΥ! Θελω…» φώναξε ο Ισέλιαθ, αλλά ο τσιριχτός ήχος φρένων από έξω τον έκανε να σταματήσει και να γυρίσει προς τον δρόμο.

«Σε βλέπω να κοιτάς με τρόμο τα αυτοκίνητα που περνάνε την  Συνδίκα, έχει και κίνηση σήμερα… Φοβάσαι κάτι;» τον ρώτησε ο Αλέξανδρος, μη βρίσκοντας στο ίντερνετ “Τα μάτια αγριόχοιρου”.

Αν ήταν δυνατόν! Ο πωλητής δεν έδειχνε κανέναν σεβασμό στο πρωτόκολλο.

«Δεν φοβάμαι κάτι, απλά δεν θα μου άρεσε να μπαίνω μέσα σε ένα γκόλεμ το οποίο με πηγαινοφέρνει».

«Πάντως για μάγος από άλλον κόσμο, το ντύσιμό σου είναι μέσα στη μόδα» διαπίστωσε ο Χρήστος, ρουφώντας απολαυστικά μία γουλιά καφέ.

Ο Ισέλιαθ πάγωσε. Συνειδητοποίησε ότι οι άντρες τον είχαν ξεγελάσει και πάνω στη βιασύνη του δεν είχε απλά αποκαλύψει ότι ήταν μάγος, αλλά κι ότι ήρθε από άλλον κόσμο. Έκανε ότι δέχτηκε το κομπλιμέντο για τα ρούχα που του είχε δώσει η Κόμισσα, αλλά παρέμεινε επιφυλακτικός.

«Από πού αντλείς αυτή την αλλόκοσμη μαγεία; Γεννήθηκες με αυτή ή την απέκτησες;» τον ρώτησε ο Fantasy Wanderer προσπαθώντας να τον κάνει να ηρεμήσει.

Ο Ισέλιαθ σάστισε. Αυτή ήταν μια ερώτηση που πάντα, με βάση τους αρχαίους νομούς έπρεπε να απαντηθεί. Η απάντησή του και ο τρόπος που την είπε, έκανε τον Αλέξανδρος να ανατριχιάσει. Ήταν σα να έψελνε.

«Η μαγεία με επέλεξε. Όχι εγώ αυτήν. Έμαθα να την ελέγχω όπως όφειλα, βάση της γέννησης μου και της κάστας μου. Δεν την έκλεψα, δεν την πήρα από κανέναν θεό και από κανέναν δαίμονα. Το ορκιζομαι στα κοκκαλα και στην ψυχή μου».

«Έχουμε δει μάγους να κάνουν πολλά και διάφορα για να πετύχουν τον σκοπό τους. Εσύ μέχρι που θα έφτανες;» συνέχισε στο ίδιο ύφος ο Fantasy Wanderer.

«Μέχρι το τέλος του κόσμου».

«Εντωμεταξύ, τις προάλλες πέρασε ένας αστυνόμος και ρωτούσε για εσένα και μια Φιλιώ. Τί παίζει με εσάς; Από τη φωτογραφία που μας έδειξε φάνηκε ομορφούλα» είπε ο Χρήστος προσπαθώντας να ελαφρύνει το κλίμα κι ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη του.

Ο Ισέλιαθ δεν απάντησε. Η θερμοκρασία στο μαγαζί αυξήθηκε ξαφνικά, ενώ τα φώτα άρχισαν να αναβοσβήνουν.

«Προφανώς και κάνει πλάκα» είπε ο Fantasy Wanderer, επαναφέροντας την ηρεμία στον χώρο. «Γνωρίζεις ότι έχεις χρονικογράφο; Νικόλαος Παπακώστας λέγεται. Τον έχεις ακουστά;»

Ο Ισέλιαθ ψέλλισε κάποια λόγια και τα ματιά του γυρίσαν μέσα στο κρανιο του σαν να πάθαινε εγκεφαλικό. Οι δύο άνδρες σάστισαν.

«Είσαι καλά;» ρώτησε ο Χρήστος. Τα μάτια του Ισέλιαθ επανήλθαν.

«Τον είδα. Γελωτοποιός. Δεν ξέρω γιατί με βλέπει. Υπάρχουν και αλλά άτομα στον κόσμο σας τα οποία με βλέπουν».

«Όσο είσαι στον κόσμο μας, διάβασες κανένα βιβλίο από αυτά;» ρώτησε ο Fantasy Wanderer δείχνοντας τη μεγάλη βιβλιοθήκη. «Θα μας πρότεινες κανένα;».

Ο Ισέλιαθ κοίταξε τα βιβλία.

«Μου ζητάς να διαλέξω ποιο χρονογράφημα είναι καλύτερο, ενώ μιλάει για άτομα τα οποία θα πολεμήσω;» είπε νευριασμένος και βγήκε από το μαγαζί.

Ο Αλέξανδρος κι ο Χρήστος κοιτάχθηκαν για μια στιγμή. «Θα ήθελα να τον δω να προσπαθεί να αντιμετωπίσει τον Κόναν» είπε ο δεύτερος και σκάσανε στα γέλια.

Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για τον Ισέλιαθ Νοξ αποκτήστε το βιβλίο “Ισέλιαθ” του συγγραφέα Νικόλαου Παπακώστα.