Οι Θεοί της Μόντεργιορντ – Μέρος 6: Βάλιφ – Η Κυρά των Λύκων

Το Ιερό Βιβλίο του Άγνωστου Βάρδου

Γράφει ο Αλέξανδρος Λειβαδιώτης

Η Βάλιφ είναι κόρη του Άζριμ και της Χέλιντ και σύζυγος του Μπάριελ. Με τον αδελφό της να ψάχνει την τοποθεσία της φυλακής του πατέρα τους και τη μητέρα τους απασχολημένη με το να κρατά χιονισμένα τα βουνά, η Βάλιφ βρισκόταν στο σπίτι με τα υπόλοιπα αδέλφια της, την Μπάλγκρετ και τον Τόρελον. Ο τελευταίος φαινόταν νευρικός, σαν το μυαλό του να ήταν θολωμένο κι όταν τον ρώτησε τι συνέβαινε, εκείνος της αποκάλυψε τον έρωτά του και της ζήτησε να γίνει γυναίκα του. Η Βάλιφ αρνήθηκε όσο πιο ευγενικά μπορούσε, νιώθοντας έλξη για τον Θεό του Πολέμου, κάτι που φάνηκε να αντιλαμβάνεται ο Τόρελον, ο οποίος τυφλωμένος από οργή και ζήλια, την έκανε δική του με τη βία.

Λίγες στιγμές αργότερα, έφτασε ο Μπάριελ και μόλις κατάλαβε τί είχε συμβεί, χύμηξε στον αδελφό του. Τον χτυπούσε με απίστευτη μανία, ώσπου τελικά άρπαξε το σφυρί του και σκότωσε τον Τόρελον. Λουσμένος στο αίμα, γύρισε προς την Βάλιφ, η οποία κοιτούσε έντρομη, και άρχισε να φροντίζει τις πληγές της. Τότε μπήκε στο σπίτι η Χέλιντ, που την είχε καλέσει η Μπάλγκρετ, και ανέστησε τον γιο της.

Αν και ο Τόρελον είχε πια εξοριστεί από τη Χέλντουμ, η Βάλιφ δε μπορούσε να ξεπεράσει την φοβία της για εκείνον. Κλείστηκε στον εαυτό της, χωρίς να επικοινωνεί με κανέναν. Ούτε καν με τον Μπάριελ, ο οποίος προσπαθούσε να της συμπαρασταθεί όσο καλύτερα μπορούσε. Η μόνη συντροφιά της, αυτή τη μαύρη περίοδο, ήταν οι λύκοι, με τους οποίους ανέπτυξε μια ξεχωριστή σχέση, καθώς την ακολουθούσαν όπου κι αν πήγαινε.

Σύντομα ανακάλυψε ότι ήταν έγκυος και έφερε στη ζωή μια νέα θεά, την Γκλάνιες. Όταν την κράτησε στα χέρια της και βλέποντας και τον Μπάριελ να την αναγνωρίζει σαν δικό του παιδί, ένιωσε ξανά το συναίσθημα της χαράς και της αγάπης, που είχε σχεδόν ξεχάσει.

Με το πέρασμα του χρόνου, η Βάλιφ ερωτεύτηκε τον Μπάριελ κι από την ένωσή τους γεννήθηκαν δύο νέοι θεοί, ο Θέραρντ και ο Ντέλριντ. Τους μεγάλωσε σαν μαχητές. Ζητούσε από τον άνδρα της να τους εκπαιδεύει μέρα και νύχτα στην τέχνη του πολέμου. Έπειτα, η ίδια προκαλούσε κάθε βράδυ τον Μπάριελ, προσπαθώντας να βρει τρόπους να κερδίζει στην μάχη κάποιον δυνατότερο.

Οι εποχές περνούσαν και το αποτέλεσμα της μονομαχίας της με τον άνδρα της δεν άλλαζε. Πάντα ο Θεός του Πολέμου την ακινητοποιούσε με ευκολία, τη φιλούσε χαμογελώντας γλυκά και κοιμόταν. Η Βάλιφ σηκωνόταν και συνέχιζε την εκπαίδευσή της, κρατώντας μακριά τον ύπνο.

Σε μια τέτοια, νυχτερινή προπόνηση, εμφανίστηκε ένας από τους γιους της, ο Θέραρντ, ο οποίος πλέον είχε μεγαλώσει. Είχε αναπτύξει μια εξαιρετική ικανότητα επίλυσης προβλημάτων κι έτσι προσφέρθηκε να βοηθήσει τη μητέρα του. Εκείνη δέχθηκε κι από τότε, κάθε βράδυ, αφού ο Μπάριελ έπεφτε για ύπνο, οι δυο τους εκπαιδεύονταν στη τέχνη του πολέμου, ενώ συχνά ερχόταν ως παρατηρητής η αδελφή τους, η Μπάλγκρετ.

Τη νύχτα, μετά την τέλεση του γάμου του Ντέλριντ και της Γκλάνιες, η Βάλιφ προκάλεσε τον Μπάριελ στην καθιερωμένη μονομαχία τους. Εκείνος, ζαλισμένος από το ζύθο, όρμησε γελώντας, όμως οι γρήγορες και ανάλαφρες κινήσεις της, τον αιφνιδίασαν. Η Βάλιφ κατάφερε να εκμεταλλευτεί την δύναμη του άνδρα της και τον έριξε με ορμή στο έδαφος. Ο Θεός του Πολέμου γούρλωσε τα μάτια και σηκώθηκε. Έμεινε για λίγο σιωπηλός κι έπειτα έφυγε. Η Βάλιφ, πιστεύοντας ότι ο άνδρας της προσβλήθηκε, έτρεξε πίσω του μαζί με τους λύκους της, αλλά σύντομα έχασε τα χνάρια του. Για άλλη μια φορά ένιωσε τον κόσμο της να χάνεται. Έπεσε στα γόνατα κι έκλαψε με λυγμούς.

Ξαφνικά, οι λύκοι άρχισαν να γρυλίζουν. Γύρισε και είδε την Μπάλγκρετ να την πλησιάζει. Σηκώθηκε, έτοιμη να πέσει στην αγκαλιά της, μα τότε είδε τα μάτια της να γυαλίζουν από μίσος. Η αδελφή της της επιτέθηκε με μανία, κρατώντας ένα μικρό δρεπάνι. Παρ’ ότι η Βάλιφ πρόλαβε να αντιδράσει, ότι και να έκανε, φαινόταν σαν η Μπάλγκρετ να περίμενε την κάθε της κίνηση.  Όλο αυτό τον καιρό, που παρακολουθούσε τις προπονήσεις της με τον Θέραρντ, η αδελφή της είχε μάθει τον τρόπο που πολεμούσε και με μια περίτεχνη λαβή, την έριξε στο χώμα.

«Ξελόγιασες και τα δύο αδέλφια μας!» την άκουσε να της λέει γεμάτη οργή και ένιωσε τα γόνατά της να την ακινητοποιούν. «Ο Μπάριελ, όμως, είναι δικός μου! Δε θα σε ανεχτεί άλλο, τώρα που θα χάσεις την ομορφιά σου!». Η αίσθηση του παγωμένου ατσαλιού στο μάγουλό της την τρομοκράτησε. Μα τότε, η αγέλη των λύκων παραβίασε τον ιερό κανόνα κι επιτέθηκε στην σκοτεινή θεά.

Η Βάλιφ σηκώθηκε αμέσως και προσπάθησε να τους σταματήσει, αλλά δεν τα κατάφερε. Όταν τους έδιωξε, οι λυσσασμένοι λύκοι είχαν κατασπαράξει την Μπάλγκρετ. Έτρεξε από πάνω της, αλλά κατάλαβε πως ήταν νεκρή. Τότε, μιμούμενη την μητέρα της, προσπάθησε να την αναστήσει. Όπως με τον Τόρελον, όμως, το μόνο που κατάφερε ήταν να την επαναφέρει, κάνοντάς την να χάσει ένα κομμάτι της θεϊκή της δύναμη, αναγκασμένη να αυτοεξοριστεί από την Χέλντουμ.

Βλέποντας την Μπάλγκρετ να απομακρύνεται, γύρισε προς τους λύκους της, οι οποίοι αν και την είχαν σώσει, είχαν παραβιάσει τον όρκο τους να μην επιτεθούν ποτέ σε θεούς. Γονάτισε, αγκάλιασε τον καθένα ξεχωριστά κι έπειτα τους εξόρισε στη διάσταση των θνητών, στη Μόντεργιορντ, θέλοντας να τους γλιτώσει από την επικείμενη τιμωρία τους.

Έπειτα από λίγες μέρες, ο Μπάριελ γύρισε. Της είπε πως ήταν η τελευταία φορά που προσπάθησε να βρει την φυλακή του Άζριμ κι ότι το μόνο που τον ένοιαζε πλέον ήταν η ίδια και τα παιδιά τους. Τότε παρατήρησε την απουσία των λύκων και της Μπάλγκρετ, μα η Βάλιφ δε θέλησε να του αποκαλύψει το περιστατικό. Είπε απλά πως πλέον δε χρειαζόταν την προστασία των λύκων κι ότι η αδελφή τους ήθελε να περιπλανηθεί στον κόσμο για να βρει κάποιον άξιο για άνδρα της. Ο Θεός του Πολέμου την κοίταξε για λίγο, σμίγοντας τα φρύδια του. «Σίγουρα θα την χάσουμε για καιρό» αποκρίθηκε τελικά γελώντας και την αγκάλιασε.

Η Βάλιφ είναι η ομορφότερη θεά των Νάνων. Παρουσιάζεται με πλούσια, μελαχρινά μαλλιά, πλεγμένα με πλεξούδες, μεγάλα καστανά μάτια και γεροδεμένο σώμα. Είναι στολισμένη με δόντια και προβιές από τους λύκους που πέθαναν στην μάχη με την Μπάλγκρετ και κρατά ένα πανίσχυρο δόρυ, το Ντούρλοριντ.

Αποκαλείται Κυρά των Λύκων, Θεά της Ομορφιάς, Αρχόντισσα της Σελήνης, Κυρά των Αδύναμων.

Δόγμα

Οι ακόλουθοί της θεωρούν τους λύκους ιερά ζώα και τα προστατεύουν ακόμα και με την ζωή τους. Βοηθάνε τους αβοήθητους, ενώ θεωρούν τον βιασμό το υπέρτατο αμάρτημα. Η ίδια η εκκλησία της θεάς έχει το δικό της τάγμα εκπαιδευμένων δολοφόνων, «Η Τιμωρία της Βάλιφ», που αποτελείται κυρίως από γυναίκες, με σκοπό τη θανάτωση βιαστών.

Ιερείς και Ναοί

Οι κληρικοί της Βάλιφ είναι υποχρεωτικά γυναίκες. Φοράνε γκρι μανδύες στολισμένους με νύχια, δόντια ή γούνες από νεκρούς λύκους και προσφέρουν άσυλο σε όλους τους αδύναμους και απροστάτευτους. Οι ναοί είναι πάντα υπέργειοι, ενώ σε πολλά μέρη τους απαγορεύεται η είσοδος των ανδρών. Όλες οι λειτουργίες γίνονται μόνο υπό το φως του φεγγαριού.

Αφήνουμε πίσω μας την Κυρά των Λύκων και γυρίζουμε μία ακόμα σελίδα του βιβλίου “Το Ιερό Βιβλίο του Άγνωστου Βάρδου”. Την επόμενη φορά θα γνωρίσουμε τον Άρχοντα του Ανάποδου Πύργου, τον Τόρελον…

Αν θες να ταξιδέψεις κι εσύ στην πανέμορφη Χώρα του ποταμού Έαρμαρκ, τον κόσμο του συγγραφέα Αλέξανδρου Λειβαδιώτη, προμηθεύσου ένα από τα βιβλία/εισητήρια και ξεκίνα τις περιπλανήσεις σου.