Οι Θεοί της Μόντεργιορντ – Μέρος 5: Μπάριελ – Ο Άρχων του Πολέμου

Το Ιερό Βιβλίο του Άγνωστου Βάρδου

Γράφει ο Αλέξανδρος Λειβαδιώτης

Ο Μπάριελ είναι γιος του Άζριμ και της Χέλιντ. Από μικρή ηλικία, βλέποντας την κόντρα του πατέρα του με τον Κέρντριμ, έμαθε κι εκείνος να ανταγωνίζεται τον αδελφό του, Τόρελον. Ένας ανταγωνισμός, όμως, που γρήγορα εξελίχθηκε σε μίσος, καθώς τα δύο αδέλφια ήταν πολύ διαφορετικά. Από τη μία ο Μπάριελ, γεμάτος ανδρεία και πυγμή, κι από την άλλη ο Τόρελον, καχεκτικός, πλημμυρισμένος μίσος και ζήλια.

Τη μέρα που η Νάιρα φυλάκισε τον πατέρα του, ο Μπάριελ ορκίστηκε εκδίκηση. Θα έβρισκε την τοποθεσία της φυλακής του και θα τον απελευθέρωνε. Έτσι, στο νέο τους σπίτι, τη Χέλντουμ,  η κόντρα με τον αδελφό του ξεχάστηκε. Είχε αφοσιωθεί εξολοκλήρου στην ανίχνευση του μέρους, όπου ο Πέτρινος Βασιλιάς παρέμενε δέσμιος.

Με τον καιρό, κατάφερε να ανακαλύψει περάσματα από τη διάσταση των θεών των Νάνων στη Μόντεργιορντ, ξεκινώντας ατέρμονες περιπλανήσεις και μια μέρα τον εντόπισε. Εντόπισε τη φυλακή του πατέρα του και γεμάτος χαρά γύρισε στο σπίτι του να καταστρώσει το σχέδιο της απελευθέρωσης του Άζριμ. Μόλις επέστρεψε, όμως, βρήκε τον αδελφό του να βιάζει την πανέμορφη αδελφή τους Βάλιφ, ενώ η άλλη τους αδελφή, η Μπάλγκρετ, παρακολουθούσε αμέτοχη, καθώς η μητέρα τους Χέλιντ παρέμενε απασχολημένη με το να κρατά χιονισμένα τα βουνά.

Ο Μπάριελ έγινε ασυγκράτητος. Ξεκίνησε να χτυπά με μανία τον Τόρελον, τυφλωμένος από οργή. Η Μπάλγκρετ, όντας ανήμπορη να τον συγκρατήσει, έτρεξε να προειδοποιήσει την μητέρα τους, η οποία γύρισε αμέσως στο σπίτι τους. Ήταν, όμως αργά. Ο Μπάριελ φρόντιζε την πληγωμένη Βάλιφ, δίπλα στο νεκρό σώμα τού αδελφού του. Το πτώμα του ήταν τόσο φρικτά διαμελισμένο, που ήταν σχεδόν αδύνατο ακόμα και για την βασίλισσα των θεών να τον αναστήσει. Παρ’ όλα αυτά, η Χέλιντ, οδηγούμενη από την αγάπη της μάνας, τα κατάφερε. Ο Τόρελον επέστρεψε στη ζωή, αλλά το σώμα του ήταν παραμορφωμένο. Αλλά το πιο σημαντικό ήταν πως είχε χάσει ένα τεράστιο μέρος της θεϊκής του δύναμης, καθιστώντας επικίνδυνη την παραμονή του στη Χέλντουμ, καθώς και μόνο η παρουσία ενός θεού κοντά του, θα μπορούσε να τον σκοτώσει. Έτσι η Χέλιντ, αναγκάστηκε να τον εξορίσει.

Από τότε ο Μπάριελ φρόντιζε την Βάλιφ, η οποία είχε μείνει έγκυος από την επαίσχυντη πράξη του αδελφού της, και σύντομα γέννησε την Γκλάνιες. Αν και παιδί του Τόρελον, ο Μπάριελ την μεγάλωσε σαν κόρη του. Με το πέρασμα των εποχών, ο Άρχων του Πολέμου και η Βάλιφ ερωτεύτηκαν και από την ένωσή τους γεννήθηκαν δύο νέοι θεοί, ο  Θέραρντ και ο Ντέλριντ. Ο τελευταίος, μεγαλώνοντας, ερωτεύθηκε τη Γκλάνιες κι αφού υπήρχε ανταπόκριση στο ενδιαφέρον του, οι δύο θεοί αποφάσισαν να παντρευτούν. Βλέποντας τη χαρά και την αγάπη τους, ο Μπάριελ αποφάσισε να αφήσει την αποστολή του, καθώς γνώριζε πως ένας νέος αιματηρός πόλεμος θα ξεσπούσε με την απελευθέρωση του Άζριμ. Έτσι, αμέσως μετά το γάμο, έφυγε χωρίς να πει λέξη. Πήγε στο μέρος που παρέμενε δέσμιος ο πατέρας του κι έφτιαξε μυστικά μια τεράστια αίθουσα, την ξακουστή πλέον Μόρκραλ. Όρισε τον μεγάλο λύκο του, τον Ντούραρντ, άρχοντά της και του ζήτησε να φέρνει εδώ τους πιο άξιους πολεμιστές που έζησαν και πέθαναν σύμφωνα με τις διδαχές του Άζριμ, για να διασκεδάζουν και να εκπαιδεύονται για την Σβάρτνταγκ. Τη μέρα που ο Πέτρινος Βασιλιάς θα ελευθερωθεί και οι εκλεκτοί πολεμιστές του θα πολεμήσουν στο πλάι του.

Ο Μπάριελ κοίταξε για μια τελευταία φορά τον λύκο κι έφυγε διαγράφοντας από την μνήμη του την τοποθεσία, για να μη μπορούσε κανείς να μάθει που βρισκόταν η φυλακή του Άζριμ. Η εκδίκησή του έπρεπε να περιμένει. Τώρα, είχε στο μυαλό του μόνο την προστασία των απογόνων του.

O Μπάριελ εμφανίζεται με ξανθά μαλλιά. Το ένα μάτι του είναι χρυσό, ενώ το άλλο γαλάζιο, μαρτυρώντας τη διπλή αποστολή του. Κραδαίνει πάντα στο χέρι του το Χελάιμ, τον Φονιά του Θεού, το πανίσχυρο πολεμικό του σφυρί, καθώς στη ζώνη του κρέμεται το Χέλαρντ, ο Προστάτης του Θεού, το ισχυρό κοντό σπαθί, το οποίο χειρίζεται με το αριστερό του χέρι.

Αποκαλείται Άρχων του Πολέμου, Αδελφοκτόνος, Θεός των Αδικημένων.

Δόγμα

Οι ακόλουθοί του λατρεύουν τον πόλεμο και τον θεωρούν τον καλύτερο τρόπο να λύνει κάποιος τις διαφορές του. Ο φόβος και η οκνηρία είναι άγνωστες έννοιες για αυτού. Σε όλη τους τη ζωή εκπαιδεύονται και ψάχνουν τον ένδοξο θάνατο στην μάχη, για να ανέβουν στη ράχη του Ντούραντ, οδηγώντας τους στην Μόρκραλ. Πάντα, όμως, ο αντίπαλός τους πρέπει να έχει την ευκαιρία να υπερασπιστεί τον εαυτό του.

Ιερείς και Ναοί

Οι κληρικοί του Μπάριελ φορούν μαύρους χιτώνες με χρυσόπλεκτες κουκούλες. Είναι φιλόξενοι μόνο στους επισκέπτες που είναι διατεθειμένοι να παλέψουν μαζί τους. Οι ναοί είναι πάντα υπόγειοι, μακρόστενοι με τεράστια τραπέζια, όπου οι πιστοί γλεντάνε ολημερίς. Στο ιερό του ναού υπάρχει το άγαλμα του Μπάριελ να συνθλίβει το κεφάλι του Τόρελον, ενώ πίσω του υπάρχουν σκάλες που κατηφορίζουν σε αρένα και χώρο προπόνησης.

Ντούραρντ – Ο Λύκος του Θανάτου

Μεταφέρει στη ράχη του τους εκλεκτούς πολεμιστές από τα πεδία της μάχης στην Μόρκραλ. Ταξιδεύει με τον άνεμο και είναι το αγαπημένο ζώο του Μπάριελ. Κάποτε ήταν ένας θνητός, πανέμορφος λύκος, τον οποίο θέλησε να τον σκοτώσει ως λάφυρο, ένας κυνηγός. Μα προτού αφήσει την τελευταία του πνοή, εμφανίστηκε ο Μπάριελ. Οργισμένος σκότωσε τον θνητό και ανέστησε το πιστό του, από τότε, σύντροφο.

Γυρίζουμε μία ακόμα σελίδα του βιβλίου “Το Ιερό Βιβλίο του Άγνωστου Βάρδου”, αφήνοντας πίσω τον Άρχοντα του Πολέμου και τον πιστό του Ντούραρντ. Την επόμενη φορά θα γνωρίσουμε την Κυρά των Λύκων, την Βάλιφ…

Αν θες να ταξιδέψεις κι εσύ στην πανέμορφη Χώρα του ποταμού Έαρμαρκ, τον κόσμο του συγγραφέα Αλέξανδρου Λειβαδιώτη, προμηθεύσου ένα από τα βιβλία/εισητήρια και ξεκίνα τις περιπλανήσεις σου.