Οι Θεοί της Μόντεργιορντ – Μέρος 43: Μπράντεν – Δρακοθεός της Φωτιάς

Το Ιερό Βιβλίο του Άγνωστου Βάρδου

Γράφει ο Αλέξανδρος Λειβαδιώτης

O Μπράντεν είναι γιος του Κρίγκερ και της Φάττιγκα. Από τα πρώτα του βήματα έδειξε πως η φωτιά δεν ήταν απλώς στοιχείο για εκείνον, αλλά προέκταση της ίδιας του της ψυχής. Ήταν παρορμητικός, οργισμένος και ανυπότακτος, με βλέμμα που θύμιζε πυρωμένο μέταλλο. Οι γονείς του τον θαύμαζαν και τον φοβόντουσαν ταυτόχρονα. Ο Κρίγκερ έβλεπε σ’ αυτόν τη σπίθα του πολέμου, η Φάττιγκα όμως, με τη γνώση της μαγείας, διέκρινε την καταστροφή που θα έφερνε η ακόρεστη φλόγα του.

Όταν ενηλικιώθηκε, ο Μπράντεν εγκατέλειψε τη Ντράγκσαρ, αρνούμενος να υποταχθεί στους νόμους των Δρακοθεών. Περιπλανήθηκε στη Μόντεργιορντ, αφήνοντας πίσω του στάχτη. Πόλεις, δάση, ποτάμια, όλα παραδίδονταν στις φλόγες του. Η παρουσία του ήταν καταδίκη και θαύμα μαζί. Οι θνητοί τον φοβούνταν και τον λάτρευαν σαν θεό της φωτιάς, χτίζοντας βωμούς από λιωμένο σίδηρο και προσφέροντάς του θυσίες, για να μην καούν οι σοδειές και τα παιδιά τους.

Η καταστροφή του όμως έφτασε ως τα αυτιά του Κέρντριμ, του Άκαρδου Γέροντα. Ο Πρωτότοκος, φύλακας των πλασμάτων της φύσης, δεν μπορούσε να ανεχθεί άλλη καταστροφή. Εμφανίστηκε μπροστά στον Μπράντεν, μέσα σε μια καταιγίδα που πάγωσε τον αέρα και έσβησε τις φλόγες. Ο νεαρός δράκος τον κοίταξε με περιφρόνηση.

«Φύγε από μπροστά μου, απομεινάρι της Νάιρα!» του φώναξε. «Αλλιώς ετοιμάσου να καείς».

Ο Κέρντριμ δε μίλησε. Το βλέμμα του γέμισε λύπη, όχι οργή. Μα η μάχη που ακολούθησε ήταν από τις μεγαλύτερες που γνώρισε ποτέ η Μόντεργιορντ. Όρη θρυματίστηκαν, ποταμοί εξανεμίστηκαν, και για τρεις μέρες και τρεις νύχτες ουρανός και γη φλέγονταν και πάγωναν μαζί. Ο Κέρντριμ, πανίσχυρος, κατέβαλε τελικά τον νεαρό Δρακοθεό. Μα δεν τον σκότωσε.

«Θα ξανασυναντηθούμε στην ανατολή της Σβάρτνταγκ» του είπε, και εξαφανίστηκε.

Νικημένος και ταπεινωμένος, γύρισε στη Ντράγκσαρ. Μα αντί να μετανοήσει, η ήττα φούντωσε μέσα του μια νέα φλόγα. Τη φλόγα της εκδίκησης. Έψαξε συμμάχους στους Σκοτεινούς Θεούς, εκεί όπου το μίσος κατά της εξουσίας του Φάντερ και της δημιουργίας της Νάιρα είχε γίνει ιδεώδες. Έγινε δεκτός στο Συμβούλιο των Σκιών και ορκίστηκε να βοηθήσει στην ανατροπή του Πατέρα των Δρακοθεών. Μα όταν η Ίσεν τους πρόδωσε, η Μορ τούς καταδίκασε. Ο Μπράντεν φυλακίστηκε στη Σβάρτματ, τη μαύρη άβυσσο κάτω από τον κόσμο των θνητών. Ένα βασίλειο χωρίς φως, όπου η φωτιά δε θερμαίνει, παρά μόνο τρώει την ψυχή.

Εκεί, μέσα στις πυρωμένες σκιές, ο Άρχων της Καταστροφής έπλασε τον εαυτό του ξανά. Το σώμα του έγινε καπνός και φλόγα, η καρδιά του μάγμα, και η φωνή του κραυγή της κόλασης. Στο σκοτάδι της αιώνιας φυλακής του ονειρευόταν τη Σβάρτνταγκ, την Μαύρη Μέρα, όπου θα επέστρεφε για να αντιμετωπίσει τον Κέρντριμ και να μετατρέψει σε στάχτη το ίδιο το έργο της Νάιρα.

Και τότε ήρθε η Μεγάλη Καταστροφή. Οι ορδές της Ντόντεν ξεχύθηκαν στη Μόντεργιορντ. Οι αλυσίδες της Σβάρτματ ράγισαν και ο Μπράντεν ξέφυγε. Προσγειώθηκε στο Χελβέτε, ουρλιάζοντας το όνομα του Πρωτότοκου με μια κραυγή που έκανε τα αυτιά των θνητών να ματώνουν. Ο ουρανός σκίστηκε και οι φωτιές της Σβάρτματ έκαψαν τα πάντα γύρω του. Ο Κέρντριμ, όμως, δεν εμφανίστηκε. Ώσπου ο Μπράντεν ένιωσε τη θεϊκή του φύση να τον εγκαταλείπει. Οι Μεγάλοι Γηραιοί είχαν πεθάνει και ο ίδιος ήταν πλέον θνητός. Ένας δράκος από σάρκα και καπνό.

Θέλοντας να αποδείξει πως παρέμενε Άρχων της Καταστροφής, επιτέθηκε στους Ανθρώπους που υπερασπίζονταν το τελευταίο δάσος πριν τη Χαράδρα. Εκεί συνάντησε τον Ούλντριχ, τον Εκλεκτό του Φάντερ.

Η μάχη τους έγινε θρύλος. Ο ουρανός έσταζε φωτιά, και η γη άνοιγε από τα χτυπήματα. Ο Ούλντριχ, με την Κραυγή του Φάντερ, το ιερό σφυρί του, αντιστάθηκε με την ισχύ της πίστης του. Κάθε πλήγμα του αντηχούσε σαν προσευχή και κατάρα μαζί. Μα ο Μπράντεν δεν υποχωρούσε. Ήταν η προσωποποίηση της αχόρταγης λαίλαπας που ξέφυγε από τον έλεγχο των Δρακοθεών.

Στο τέλος, οι δύο πολεμιστές έπεσαν εξαντλημένοι, μέσα στο καμένο δάσος που δεν θύμιζε πια τίποτα ζωντανό. Ο Δράκος σήκωσε το φλογερό του κεφάλι και πρόφερε τη μοχθηρή υπόσχεση:

«Ο κόσμος σας θα γίνει στάχτη. Εγώ είμαι η Σβάρτματ!».

Μα ο Ούλντριχ, βαριά πληγωμένος, άρπαξε το σφυρί του και κάρφωσε την αιχμηρή απόληξη της λαβής στην καρδιά του Δρακοθεού.

«Στο όνομα του Πατέρα των Δρακοθεών, Φάντερ, σε αποτάσσω από τη γη των θνητών! Είθε η ψυχή μου να σφραγίσει την εξορία σου!» ούρλιαξε με τις τελευταίες του ανάσες.

Οι φλόγες κατάπιαν και τους δύο. Ο Μπράντεν ουρλιάζοντας σύρθηκε πίσω στη Σβάρτματ, φυλακισμένος ξανά, ενώ η ψυχή του Ούλντριχ στάθηκε φρουρός στην πύλη, ως αιώνιος δεσμοφύλακας του Άρχοντα της Καταστροφής.

Ο Μπράντεν παρουσιάζεται σαν μαύρος δράκος, που το μεγαλύτερο κομμάτι του σώματός του αποτελείται από καπνό.

Αποκαλείται Δρακοθεός της Φωτιάς, Άρχων της Καταστροφής.

Δόγμα

Οι ακόλουθοί του πιστεύουν πως εκείνοι που πεθαίνουν ένδοξα στη μάχη, όταν ανατείλει η Σβάρτνταγκ, θα σηκωθούν από τη στάχτη, για να σχηματίσουν τον Μπρίννανταρμ, τον Φλεγόμενο Στρατό του Άρχοντα τους. Κανείς δεν τον λατρεύει φανερά, όμως κάθε πολεμιστής του που πεθαίνει γελώντας μέσα στη μάχη, ψιθυρίζει το όνομά του, όχι σαν προσευχή, αλλά σαν υπόσχεση κι απειλή για τον εχθρό του.

Ιερείς και Ναοί

Οι κληρικοί του Μπράντεν φοράνε γκρι μανδύες, με κόκκινο διάκοσμο. Δεν είναι φιλόξενοι με κανέναν. Οι ναοί τους είναι χτισμένοι από πέτρα, με κυκλικό σχήμα, και στο κέντρο τους υπάρχει μια τεράστια φλόγα, η οποία δεν σβήνει ποτέ.

Αφήνουμε πίσω μας τον Δρακοθεό της Φωτιάς, τον Μπράντεν, και γυρίζουμε μία ακόμα σελίδα του βιβλίου “Το Ιερό Βιβλίο του Άγνωστου Βάρδου”. Έχοντας τελειώσει με τους Δρακοθεούς, την επόμενη φορά θα γνωρίσουμε τον Θεό του Ήλιου, τον Ίλουρ…

Αν θες να ταξιδέψεις κι εσύ στην πανέμορφη Χώρα του ποταμού Έαρμαρκ, τον κόσμο του συγγραφέα Αλέξανδρου Λειβαδιώτη, προμηθεύσου ένα από τα βιβλία/εισητήρια και ξεκίνα τις περιπλανήσεις σου.