m
Back to Top
Mor

Οι Θεοί της Μόντεργιορντ – Μέρος 24: Μορ – Προστάτιδα των Δρακοθεών

Το Ιερό Βιβλίο του Άγνωστου Βάρδου

Γράφει ο Αλέξανδρος Λειβαδιώτης

Η Μορ είναι κόρη των Μεγάλων Γηραιών, του Γκόντχετ και της Ιλβίλχα. Από τα πρώτα της βήματα, φάνηκε πως διέφερε από τους γονείς και τον αδελφό της, τον Φάντερ. Παρ’ ότι ο Γκόντχετ και η Ιλβίλχα είχαν φτιάξει έναν πανέμορφο κόσμο, γεμάτο θαύματα, η μικρή Μορ έδειχνε μια ανεξήγητη, σχεδόν επίμονη, αγάπη για τα απλά πράγματα. Ένα φύλλο που ανεμίζει στον άνεμο, τη ροή ενός ρυακιού, τον ήχο από τις ρίζες των δέντρων που μιλούν μεταξύ τους στο σκοτάδι.
Η μητέρα της, παρατηρώντας αυτό το αλλόκοτο ενδιαφέρον, δεν προσπάθησε να το εμποδίσει. Αντίθετα, ήθελε να μετατρέψει την αθωότητα της κόρης της σε σοφία μέσα από τη δύναμη της παρατήρησης. Ξεκίνησε, λοιπόν, να τη διδάσκει, αλλά δεν της μίλησε ούτε για θεούς, ούτε για εξουσία, ούτε για την αιματηρή περίοδο των πρώτων θεών. Αντ’ αυτού, της έδειξε πώς ανθίζει ένα δέντρο, πώς η ομίχλη κρατά κρυμμένα τα μυστικά της γης και πώς η ζωή βρίσκει πάντα τρόπο να επιστρέψει, ακόμα και στις πιο κατεστραμμένες περιοχές.

Ο καιρός πέρασε κι η Μορ, μεγαλώνοντας, ερωτεύτηκε τη ζωή και τη βλάστηση. Κι αυτό προσέλκυσε τη Νάιρα, η οποία πλησίασε τη νέα Δρακοθεά ως μέντοράς της. Της δίδαξε πως η δύναμη της φύσης δεν περιορίζεται. Δε θα έπρεπε να επεμβαίνει στο θέλημα της και πως ο ισχυρότερος επιβιώνει. Της μίλησε για τα μυστικά των δασών, για τη γλώσσα των φυτών και των δέντρων και για τα πλάσματα που κατοικούν μέσα τους. Για το πως γεννήθηκαν οι πρώτοι σπόροι και για το πως ο ίδιος της ο γιος, ο Κέρντριμ, περιπλανιέται στον κόσμο των θνητών.
Τότε ήταν που η Μορ θέλησε να μάθει την ιστορία τής Αρχόντισσα των ζώων και των δασών. Μα μόλις η Νάιρα της εξιστορήθηκε τα γεγονότα με τον Ντούρσον και τον Άζριμ και τους Γκόρμερσβυρ, απογοητεύτηκε. Τόσο πολύ που θεώρησε τη Μητέρα Φύση μια ξεπεσμένη βασίλισσα. Δε μπορούσε να διανοηθεί πως η Νάιρα άφησε την οργή και τον θρήνο της να καταστρέψει τον κόσμο. Απέτυχε στην πιο σημαντική αποστολή της. Να διαφυλάξει τη δημιουργία του Πρώτου Θεού.
Οι σκέψεις αυτές ρίζωσαν βαθιά στην καρδιά της, όπως οι κισσοί σε εγκαταλειμμένο πύργο. Δεν υπήρχε μίσος για τη Νάιρα, μόνο θλίψη και απογοήτευση. Δε μπορούσε να ανεχτεί την αδυναμία της να ακολουθήσει την ίδια της τη διδαχή, ο ισχυρότερος επιβιώνει. Για τη Μορ, η φύση δεν έπρεπε να εξουσιάζεται από μια ξεπεσμένη βασίλισσα, δεν είχε ανάγκη από μια τέτοια θεά, αλλά να υπηρετείται από την ίδια που μπορούσε να κατανοήσει τον πόνο, την αναγέννηση και το αληθινό της μεγαλείο.
Όταν ενηλικιώθηκε, οι γονείς της της μίλησαν για το καθήκον της να ξεκινήσει με τον Φάντερ, τη γενιά των Δρακοθεών. Η ένωση των δύο τους θα ξεκινούσε μια νέα εποχή. Υπάκουσε στο θέλημά τους και γέννησε έξι Δράκους. Τον Γιορντ, την Φέρτιλα, τον Γιόρντσκαλβ, την Ίσεν, τον Κρίγκερ και την Φρέντεν.
Κάθε παιδί που γεννούσε ήταν για εκείνη μια πράσινη ρίζα, ένα καινούριο βλαστάρι στο άγριο δάσος της μοίρας. Τα αγάπησε όλα, αλλά κανένα όπως τη Φέρτιλα, τη μονάκριβη κόρη της, που γεννήθηκε με τη γλυκύτητα της αναγέννησης, με το άγγιγμα της καρποφορίας. Η Μορ είδε στη Φέρτιλα αυτό που ίσως η Νάιρα προοριζόταν να γίνει, αν δεν είχε χαθεί στη θλίψη και την οργή της. Ευλόγησε την κόρη της με την ίδια τη δύναμη της γονιμότητας και της προσφοράς, αλλά και με την ικανότητα να επιβιώνει όπου όλα πεθαίνουν.

Μα όλα τα παιδιά και εγγόνια της δεν ακολούθησαν την οδό της ηθικής. Πολλά στράφηκαν ενάντια στον πατέρα τους, σχεδιάζοντας την καθαίρεσή του. Ο Φάντερ, παρ’ ότι δίκαιος, δεν συγχωρούσε την απιστία και την προδοσία, ούτε στους απογόνους του. Η οργή του ήταν κοσμική, ικανή να σκοτώσει ακόμα και θεό.

Επιτέθηκε τυφλωμένος από οργή, μα η Μορ κατάφερε να τον ηρεμήσει και για να σώσει τους απογόνους της, δημιούργησε μια νέα διάσταση, τη Σβάρτματ. Δεν ήταν τόπος εξορίας, μα καταφύγιο. Μια νέα φωλιά, όπου τα απόκληρα παιδιά της μπορούσαν να ανασάνουν χωρίς τον φόβο του πατέρα τους. Αλλά η ζήλια και η δίψα για εξουσία κι εκδίκηση έκανε τη Σβάρτματ σκοτεινή, διεφθαρμένη. Ακόμα και τώρα, χιλιάδες εποχές μετά, η επιρροή του Σκορ γινόταν αισθητή και στους νέους θεούς.

Στο μεταξύ, η Μορ συνέχισε να έρχεται σε επαφή με τη Νάιρα. Όχι με δέος ή σεβασμό, μα με περιέργεια. Η Νάιρα την καλούσε, συχνά σε μέρη αρχαία, εκεί που ακόμα έρεαν οι παλιές δυνάμεις της δημιουργίας. Στα μάτια της Μορ, η θεά της φύσης φάνταζε ως κάτι πένθιμο, σα δέντρο ξεραμένο που δεν τολμούσε να πέσει. Συνομιλούσαν, με λόγια και βλέμματα, και παρότι η Μορ την αγαπούσε με τρόπο παράξενο, δεν έπαψε ποτέ να τη θεωρεί ξεπεσμένη βασίλισσα. Κι όταν η Νάιρα προσπαθούσε να μιλήσει για την αναγέννηση, η Μορ της απαντούσε ήρεμα:
«Η φύση δεν έχει ανάγκη από βασίλισσα. Έχει ανάγκη από τροφό και φύλακα. Εσύ έπαψες να είσαι και τα δύο.»

Η Μορ εμφανίζεται σπάνια. Όταν το κάνει, παίρνει τη μορφή πράσινου δράκου, καλυμμένου με φύλλα και κλαδιά που συνεχώς κινούνται, σαν ολόκληρο το δάσος να αναπνέει μαζί της. Τα μάτια της έχουν τη σοφία της Ιλβίλχα, αλλά και τη φωτιά του Φάντερ. Εκείνοι που την αντικρίζουν μιλούν για γαλήνη και τρόμο ταυτόχρονα.

Δεν είναι θεά με βασίλειο. Είναι παρουσία. Είναι δύναμη που ριζώνει, όχι που κυβερνά. Δεν ζητά υποταγή, μόνο αρμονία με το άγριο, το αδάμαστο. Είναι η φύση χωρίς συμβολισμούς. Μια νέα θεότητα για έναν κόσμο που άλλαξε. Όχι συνέχεια της Νάιρα, αλλά διάδοχός της. Με τον δικό της, ριζικά διαφορετικό τρόπο.

Αποκαλείται Προστάτιδα των Δρακοθεών, Δράκαινα της Φύσης, Δημιουργός της Σβάρτματ, Μητέρα των δράκων.

Δόγμα

Οι ακόλουθοί της λατρεύουν και προστατεύουν την φύση, χωρίς, όμως, να αναγνωρίζουν την ανωτερότητα της  Νάιρα. Πιστεύουν ότι είναι ακόμα πολύ αδύναμη για να κυβερνήσει και δεν νομίζουν να ξαναποκτήσει την παλιά της θέση ως βασίλισσα του κόσμου. Η Φύση δεν έχει ανάγκη να την εξουσιάζει μια ξεπεσμένη θεά.

Ιερείς και Ναοί

Οι ναοί της Μορ βρίσκονται μέσα σε δάση, χτισμένοι εξολοκλήρου από ξύλο, θυμίζοντας κορμούς αιωνόβιων δέντρων. Οι ιερείς της φορούν πράσινους μανδύες με καφέ διάκοσμο, σύμβολα της ανάμιξης ζωής και γης. Είναι φιλόξενοι σε όλους, εκτός από τους πιστούς της Νάιρα, που θεωρούν ότι ακολουθούν μια θεά-φάντασμα, μια ανάμνηση του κόσμου για το πως ήταν, μα ποτέ δεν θα είναι ξανά.

Αφήνουμε πίσω μας την Προστάτιδα των Δρακοθεών, Μορ, και γυρίζουμε μία ακόμα σελίδα του βιβλίου “Το Ιερό Βιβλίο του Άγνωστου Βάρδου”. Την επόμενη φορά θα γνωρίσουμε τον Φύλακα του Άζριμ, τον Γιορντ…

Αν θες να ταξιδέψεις κι εσύ στην πανέμορφη Χώρα του ποταμού Έαρμαρκ, τον κόσμο του συγγραφέα Αλέξανδρου Λειβαδιώτη, προμηθεύσου ένα από τα βιβλία/εισητήρια και ξεκίνα τις περιπλανήσεις σου.

No Comments

Sorry, the comment form is closed at this time.

Welcome to

My Rewards

Become a member

Join our loyalty program to unlock exclusive perks and rewards.

Ways to earn

Powered by WPLoyalty

0
    0
    Το καλάθι σας
    Το καλάθι είναι άδειοΕπιστροφή στο κατάστημα