Οι Θεοί της Μόντεργιορντ – Μέρος 15: Νόριρ – Θεός των Ορυκτών

Το Ιερό Βιβλίο του Άγνωστου Βάρδου

Γράφει ο Αλέξανδρος Λειβαδιώτης

O Νόριρ είναι γιος του Θέραρντ και της Έρμπριν. Από νεαρή ηλικία τον γοήτευε να σμιλεύει πέτρες, μετατρέποντάς τες σε πανέμορφα αγάλματα. Έτσι, ο πατέρας του ζήτησε από τον αδελφό του Ντέλριντ, να του φτιάξει τα απαραίτητα εργαλεία για τη σμίλευση της πέτρας. Την επομένη, ο Σιδηρουργός των Θεών είχε έτοιμα υπέροχα εργαλεία, που επέτρεπαν στον κάτοχό τους να επεξεργαστεί τα πετρώματα, σαν πηλό.

Χωρίς να χάσει καιρό, ο Νόριρ άρχισε να φτιάχνει αγάλματα, τα οποία άρεσαν τόσο πολύ στους υπόλοιπους θεούς, που τα τοποθέτησαν στην Μεγάλη Αίθουσα της Χέλντουμ. Δεν ήταν, όμως, ευχαριστημένος. Ήθελε να τα κάνει ακόμα πιο όμορφα. Αποφάσισε, λοιπόν, να παρακαλέσει τον Ντέλριντ να του σφυρηλατήσει μία αξίνα, για να μπορεί να εξορύσσει τον ιδρώτα του Άζριμ. Ο Σιδηρουργός εκπλήρωσε την επιθυμία του και του έφτιαξε την Αζάουκ, μια πανέμορφη αξίνα. Ο Νόριρ, περιχαρής, ξεκίνησε την εξόρυξη και ήταν τόσο τυχερός και επιδέξιος, που όπου έσκαβε έβρισκε πολύτιμους και σπάνιους λίθους, με τους οποίους κατασκεύαζε περίτεχνα κοσμήματα και αγάλματα. Οι υπόλοιποι θεοί είχαν ξετρελαθεί με την τέχνη του και συνωστίζονταν καθημερινά στο εργαστήριό του για να προμηθευτούν τα τεχνουργήματά του.

Μια μέρα, λοιπόν, ήρθε στον οίκο του η απόμακρη, αλλά πανέμορφη, θεά Μάρχα, ζητώντας του να της φτιάξει το πιο όμορφο άγαλμα που μπορούσε κάποιος να φανταστεί. Ο Νόριρ, γοητευμένος  από την ομορφιά της, δέχθηκε κι έτσι κλείστηκε στο εργαστήριό του δώδεκα μερόνυχτα, σμιλεύοντας την πέτρα με όλη του την τέχνη. Όλοι τον είχαν χάσει και μόνο ο ήχος από τα εργαλεία του έδειχναν σημάδια ζωής.

Την δέκατη τρίτη μέρα, βγήκε από το εργαστήρι του και με την Αζάουκ στον ώμο, μόνο και μόνο για να φύγει από την Χέλντουμ, αναζητώντας τα ομορφότερα και πολυτιμότερα πετρώματα του κόσμου.

Σαράντα εννιά μέρες έλειπε, χωρίς να έχει κανένας νέα του. Όταν επέστρεψε, κουβαλούσε ένα καλυμμένο, φορτωμένο κάρο και κατευθύνθηκε αμέσως στο εργαστήριό του, χωρίς να μιλήσει σε κανέναν. Εκεί έμεινε άλλα δεκαεφτά μερόνυχτα, ώσπου τελικά κάλεσε την όμορφη Μάρχα για να της αποκαλύψει το μεγαλειώδες του γλυπτό. Η περιέργεια όλων των κατοίκων της Χέλντουμ ήταν τόσο μεγάλη, που μαζεύτηκε ολόκληρο πλήθος στο εργαστήριό του, αναμένοντας με ανυπομονησία την αποκάλυψη.

Με τεράστια χαρά ο Ντέλριντ παρουσίασε ένα πανέμορφο άγαλμα, μιας νεαρής Νάνισσας, καθισμένη πάνω σε έναν ξαπλωμένο δράκο, διακοσμημένο από πανέμορφους, σπάνιους λίθους. Οι λεπτομέρειες του αγάλματος ήταν καταπληκτικές και όλη αναγνώρισαν στη μορφή της Νάνισσας την Μάρχα, η οποία, όμως, με απαξιωτικό ύφος, δήλωσε πως δεν της άρεσαν οι συγκεκριμένοι πολύτιμοι λίθοι. Ο Νόριρ σάστισε. Έσφιξε την λαβή της Αζάουκ κι έπειτα χτύπησε με ορμή το δημιούργημά του, κάνοντάς το χίλια κομμάτια. Έγειρε το κεφάλι και ορκίστηκε πως το επόμενο δημιούργημά του θα της έκοβε την ανάσα.

Ξεκίνησε, λοιπόν, την κατασκευή ενός άλλου γλυπτού, το οποίο του πήρε τον διπλάσιο χρόνο να το τελειώσει, αλλά και πάλι η Μάρχα έμεινε ανικανοποίητη, λέγοντας πως έχει δει και ομορφότερα πετράδια. Τότε, ο Γλύπτης των Θεών γονάτισε, ζητώντας ταπεινά συγγνώμη και την παρακάλεσε να κρατήσει το τελευταίο του έργο, όσο εκείνος θα ψάχνει το πετράδι που θα ήταν ισάξιο της ομορφιάς της. Η Μάρχα δέχθηκε αδιάφορα κι από εκείνη τη μέρα ο Νόριρ σκάβει όλο και πιο βαθιά στα εδάφη της Χέλντουμ, αναζητώντας το ομορφότερο πετράδι. Όποτε βρίσκει κάποιο που το θεωρεί κατάλληλο, το πηγαίνει στην αγαπημένη του, μόνο και μόνο για να την δει να δυσανασχετεί και τον στέλνει να συνεχίσει την ατέρμονη αναζήτησή του.

Ο Θεός των Ορυκτών παρουσιάζεται με βαθυπράσινα ρούχα και καστανά πλούσια μαλλιά και μούσια. Στη ζώνη του πάντα έχει τα εργαλεία του, ενώ φέρει πάντα μια σκαλιστή, αναμμένη πίπα.

Αποκαλείται Θεός των Ορυκτών, Άρχων των Ορυχείων, Γλύπτης των Θεών.

Δόγμα

Οι ακόλουθοί του λατρεύουν τους πολύτιμους λίθους και την τέχνη. Σκάβουν πάντοτε όσο πιο βαθιά μπορούν για να βρουν τους πολυτιμότερους και ομορφότερους λίθους. Επίσης, τους αρέσει το εμπόριο και δεν χάνουν ευκαιρία να πουλήσουν τα ευρήματά τους.

Ιερείς και Ναοί

Οι κληρικοί του Νόριρ φοράνε χρυσούς χιτώνες, διακοσμημένους με πολύτιμους λίθους. Είναι φιλόξενοι με οποιονδήποτε θέλει να αγοράσει πράγματα από τον ναό, καθώς στην είσοδό τους πάντα υπάρχουν πλούσια παζάρια. Οι ναοί είναι υπόγειοι, έξω από ορυχεία.

Αφήνουμε πίσω μας τον Γλύπτη των Θεών, Νόριρ, και γυρίζουμε μία ακόμα σελίδα του βιβλίου “Το Ιερό Βιβλίο του Άγνωστου Βάρδου”. Την επόμενη φορά θα γνωρίσουμε τη Θεά του Πλούτου, Μάρχα…

Αν θες να ταξιδέψεις κι εσύ στην πανέμορφη Χώρα του ποταμού Έαρμαρκ, τον κόσμο του συγγραφέα Αλέξανδρου Λειβαδιώτη, προμηθεύσου ένα από τα βιβλία/εισητήρια και ξεκίνα τις περιπλανήσεις σου.