Οι Θεοί της Μόντεργιορντ – Μέρος 14: Έρμπριν – Θεά της Σοφίας

Το Ιερό Βιβλίο του Άγνωστου Βάρδου

Γράφει ο Αλέξανδρος Λειβαδιώτης

Η Έρμπριν είναι κόρη του Ντέλριντ και της Γκλάνιες. Οι γονείς της, όντας πολύ ευτυχισμένοι που απέκτησαν μια όμορφη κόρη, την μεγάλωναν όσο καλύτερα μπορούσαν. Πάντα της άρεσε να παρατηρεί και να μαθαίνει, κυρίως το πώς λειτουργεί η φύση. Λάτρευε τα ταξίδια και το όνειρό της ήταν να γνωρίσει τον έξω κόσμο. Ο Ντέλριντ και η Γκλάνιες, όμως, έτρεμαν στην ιδέα ότι θα γυρίζει μόνη της εκτός Χέλντουμ κι έτσι της απαγόρευαν να περάσει τα τείχη. Κι αυτό την στεναχωρούσε πολύ.

Μια μέρα, λοιπόν, ο πατέρας της, που την έβλεπε μαραμένη, της έφερε μια πανέμορφη κουκουβάγια, τον Ράσκαλ. Η Έρμπριν λάτρεψε το δώρο του, καθώς ο Ράσκαλ ταξίδευε στον έξω κόσμο κι όταν επέστρεφε της εξιστορούσε τις περιπέτειές του. Μπορεί η ίδια να μην περιπλανιόταν έξω από τα τείχη της Χώρας των Θεών, αλλά οι ιστορίες του νέου της φίλου τη γέμιζαν ευτυχία. Μια ευτυχία, όμως, που σύντομα θα έληγε.

Όταν η μητέρα της έμεινε έγκυος στο δεύτερο παιδί της, άλλαξε τελείως συμπεριφορά. Η μελαγχολία πήρε την θέση του γέλιου και της χαρά, ενώ έγινε απόμακρη απέναντι στην ίδια και τον Ντέλριντ. Σύντομα αποκαλύφθηκε το μυστικό της μητέρας της και μέσα στον χαμό που επικράτησε στην Χέλντουμ, η Έρμπριν είδε τον πατέρα της να εγκαταλείπει την μητέρα της και όλοι να περιμένουν την απόφαση του Θέραρντ για το πως θα τιμωρούνταν η προδότρια των θεών.

Οι μέρες περνούσαν χωρίς κάποια ετυμηγορία κι έτσι αποφάσισε να βοηθήσει. Κατευθύνθηκε στο ξέφωτο που είχε απομονωθεί ο Θεός της Δικαιοσύνης και του ζήτησε να την εμπιστευτεί. Εκείνος δέχτηκε και μαζί λύσανε την πιο δύσκολη περίπτωση. Προσφέρθηκε να ακολουθεί την μητέρα της στην κρυφή τοποθεσία, στην οποία θα συνομιλούσε με τον πραγματικό πατέρα της, και να αναφέρει τα λεγόμενά τους μόνο εάν υπήρχε θέμα ασφάλειας για τη Χέλντουμ. Παρ’ ότι δεν έμειναν όλοι οι θεοί ευχαριστημένοι με την ετυμηγορία, κανείς δεν αμφισβήτησε την κρίση του Θέραρντ. Οπότε σύντομα ξεκίνησε η εφαρμογή του σχεδίου τους.

Στο πρώτο της ταξίδι ήταν αρκετά επιφυλακτική. Ο Ράσκαλ πετούσε από πάνω τους, δείχνοντας το δρόμο. Η Γκλάνιες ήταν αρκετά θυμωμένη με την παρουσία της κόρης της στις συνομιλίες με τον πατέρα της, αλλά δεν τολμούσε να την πειράξει, γνωρίζοντας ότι ανά πάσα στιγμή η κουκουβάγια της Έρμπριν μπορούσε να πετάξει και να ειδοποιήσει τον Θέραρντ και τον Μπάριελ. Και κανείς δεν ήταν τόσο ανόητος, ώστε να προκαλέσει την οργή των Θεών της Δικαιοσύνης και του Πολέμου.

Γυρνώντας προς την Χέλντουμ, η Έρμπριν ξέχασε την επιφυλακτικότητά της, γοητευμένη με τον έξω κόσμο.  Ένιωσε επιτέλους ελεύθερη. Πράγματα που άκουγε μόνο στις εξιστορήσεις του αγαπημένου της Ράσκαλ, πλέον τα έβλεπε με τα ίδια της τα μάτια. Μπορούσε να ταξιδεύει έξω από τα τείχη.

Φτάνοντας στην πύλη της Χέλντουμ, ξαφνιάστηκε βλέποντας τον Θεό της Δικαιοσύνης να την περιμένει υπομονετικά, καθισμένος σε έναν κομμένο κορμό δέντρου. Χαμογέλασε, βλέποντας την ανακούφιση στα μάτια του, όταν την είδε να επιστρέφει ασφαλής, και μόλις μπήκαν στην πόλη, του είπε γεμάτη χαρά όλα όσα αντίκρισε. Για τα ατελείωτα δάση, τα επιβλητικά βουνά, την απαστράπτουσα θάλασσα. Όλα, εκτός από τη συνομιλία της μητέρας της με τον Θεό του Θανάτου. Για αυτήν, αρκέστηκε απλά στο ότι όλα κύλησαν ομαλά, τηρώντας την ιερή της υπόσχεση.

Η Θεά της Σοφίας περίμενε με ανυπομονησία το νέο της ταξίδι στον έξω κόσμο κι όταν έφτασε η μέρα, προτού περάσουν την κύρια πύλη της Χέλντουμ, ο πατέρας της, ο οποίος πλέον είχε αφοσιωθεί στη φρούρηση της Χώρας των Θεών, της έδωσε μια νέα πανοπλία, μαζί με ένα μικρό σπαθί για την ζώνη και ένα πανέμορφο και πανίσχυρο μακρύ τόξο, το Γκλίμρορ, για να μπορεί να προστατευθεί από οποιονδήποτε κίνδυνο του έξω κόσμου, αλλά κι από την ίδια τη μητέρα της.

Το δεύτερό της ταξίδι ήταν ακόμα πιο συναρπαστικό. Η Έρμπριν περιηγήθηκε ακόμα περισσότερο, πάντα υπό το βλέμμα της πιστής της κουκουβάγιας, γνωρίζοντας περισσότερα όμορφα μέρη. Όταν γύρισε, είδε πάλι τον Θέραρντ να την περιμένει στην ίδια θέση και το ενδιαφέρον του αυτό την έκανε να νιώσει διαφορετικά για τον γεροδεμένο Θεό της Δικαιοσύνης.

Προτού έρθει η επόμενη φορά, καθώς βοηθούσε τον Θέραρντ σε μία δίκη, του ζήτησε να βγει μόνη της στον έξω κόσμο να περιπλανηθεί για να τον μάθει καλύτερα σε περίπτωση που συνέβαινε κάτι με την μητέρα της. Ο Θεός της Δικαιοσύνης, αν κι επιφυλακτικός, δε μπορούσε να μην παραδεχθεί τη σοφία στα λόγια της. Δέχτηκε διστακτικά, αλλά και πάλι την περίμενε καρτερικά να επιστρέψει, καθισμένος στον κορμό δίπλα στην πύλη.

Καθώς ο καιρός περνούσε, η Έρμπριν με τον Ράσκαλ ταξίδευαν όλο και περισσότερο στον έξω κόσμο, κερδίζοντας έτσι τη θέση του Ανιχνευτή των Θεών. Ο Θέραρντ θωρούσε άδικο να την αποτρέψει να κάνει αυτό που ονειρευόταν, παρά τους φόβους του. Κάθε φορά που έφευγε την περίμενε υπομονετικά στη θέση του κι η ευτυχία γέμιζε την καρδιά του όποτε την έβλεπε στον ορίζοντα να επιστρέφει.

Με τον καιρό οι δυο τους ερωτεύτηκαν και παντρεύτηκαν κι από την ένωσή τους γεννήθηκαν ο Νόριρ και η Αζάλα.

Η Έρμπριν παρουσιάζεται με κατακόκκινα μαλλιά και καστανά μάτια. Πάντοτε έχει μαζί της τον Ράσκαλ, καθώς επίσης και τα όπλα που της χάρισε ο πατέρας της, ο Ντέλριντ.

Αποκαλείται Θεά της Σοφίας, Αρχόντισσα των Κουκουβαγιών, Θεά της Επιφάνειας, Ανιχνευτής των Θεών.

Δόγμα

Οι ακόλουθοί της ταξιδεύουν συχνά, θαυμάζοντας και προσέχοντας τη φύση. Δεν τους αρέσει να ζουν υπόγεια και λατρεύουν τον ήλιο και τα καιρικά φαινόμενα.

Ιερείς και Ναοί

Οι κληρικοί της Έρμπριν φοράνε πράσινους μανδύες, με σχεδιασμένα φύλλα. Είναι φιλόξενοι με τους επισκέπτες των ναών τους και χαίρονται να ανταλλάζουν πληροφορίες μαζί τους. Οι ναοί είναι πάντα υπέργειοι και οι περισσότερες λειτουργίες γίνονται στην ύπαιθρο.

Αφήνουμε πίσω μας τη Θεά της Σοφίας, Έρμπριν, και γυρίζουμε μία ακόμα σελίδα του βιβλίου “Το Ιερό Βιβλίο του Άγνωστου Βάρδου”. Την επόμενη φορά θα γνωρίσουμε το Θεό των Ορυκτών, Νόριρ…

Αν θες να ταξιδέψεις κι εσύ στην πανέμορφη Χώρα του ποταμού Έαρμαρκ, τον κόσμο του συγγραφέα Αλέξανδρου Λειβαδιώτη, προμηθεύσου ένα από τα βιβλία/εισητήρια και ξεκίνα τις περιπλανήσεις σου.