Οι Θεοί της Μόντεργιορντ – Μέρος 13: Ντέλριντ – Σιδηρουργός των Θεών

Το Ιερό Βιβλίο του Άγνωστου Βάρδου

Γράφει ο Αλέξανδρος Λειβαδιώτης

O Ντέλριντ είναι γιος του Μπάριελ και της Βάλιφ. Με την τέχνη του πολέμου να τον κερδίζει από νεαρή ηλικία, αφιερώθηκε από μικρός στην εξάσκηση των πολεμικών τεχνών. Προπονούνταν συχνά, είτε με τον αδελφό του, τον Θέραρντ, είτε μόνος του, όταν εκείνος ασχολούνταν περισσότερο με τις δίκες. Αυτό, όμως, που τον προβλημάτιζε ήταν πως παρ’ ότι του άρεσε πολύ η μάχη, δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένος με τα όπλα που του δίνανε. Αποφάσισε, λοιπόν, να φτιάξει το δικό του.

Μη έχοντας κάποιον να τον διδάξει, προσπάθησε μόνος του να μάθει τη τέχνη της σφυρηλάτησης. Ο καιρός περνούσε, μα ότι κατασκεύαζε, απλά το πετούσε ξανά στο χυτήριο, ώσπου τελικά έφτιαξε ένα μικρό πολεμικό σφυρί. Το σήκωσε στα χέρια του και χαμογέλασε. Δεν ήταν ακόμα ευχαριστημένος, αλλά επιτέλους είχε κάτι, πάνω στο οποίο μπορούσε να δουλέψει.

Ξεκίνησε, λοιπόν, τις προσπάθειες να το βελτιώσει. Αποτύχαινε συνεχώς, αλλά δεν τα παρατούσε. Συνέχιζε με μεγαλύτερη επιμονή. Και τότε, συνέβη κάτι απίστευτο. Μια περίεργη ενέργεια ξεχύθηκε από το σώμα του στο αμόνι. Μια κυανή λάμψη αγκάλιασε το σφυρί του και ρούνοι χαράχθηκαν πάνω του. Ήταν, πλέον, κάτοχος της μαγείας των Ρούνων, της μαγείας του Άζριμ.

Με τον καιρό τελειοποίησε την τέχνη του και θέλοντας να μοιραστεί τη χαρά του και να δοκιμάσει τον εαυτό του, πήγε στην κεντρική πλατεία της Χέλντουμ, ανακοινώνοντας στους υπόλοιπους θεούς πως μπορούν να του ζητήσουν ότι όπλο επιθυμούσαν.

Πρώτος πήγε ο Μπάριελ. Του ζήτησε ένα σπαθί ισάξιο της φήμης του. Ικανό να σκοτώνει, αλλά και να αμύνεται. Ο Ντέλριντ σφυρηλατούσε όλη τη νύχτα και την επομένη τού παρουσίασε το Χέλαρντ, ένα πανίσχυρο κοντό σπαθί. Ο Θεός του Πολέμου θέλησε αμέσως να το δοκιμάσει. Το σήκωσε και χτύπησε με δύναμη έναν τεράστιο βράχο, ο οποίος κόπηκε στα δύο. Κι έτσι από εκείνη τη μέρα, ο Μπάριελ κραδαίνει με το αριστερό του χέρι το νέο του όπλο.

Βλέποντας ο Θέραρντ πόσο καλή δουλειά έκανε ο αδελφός του, του ζήτησε μία ασπίδα που θα κουβαλούσε την σοφία των νόμων και έναν διπλό πέλεκυ, ως εφαρμοστή της δικαιοσύνης. Μέσα σε μία μόνο μέρα, ο Ντέλριντ τού παρουσίασε την Θέρντεθ και το Χέλορικ, εντυπωσιάζοντάς τον με την υψηλή του τέχνη.

Έτσι, κάθε μέρα, οι θεοί κάνανε ουρά στον πάγκο του, ζητώντας του να τους φτιάξει περίτεχνα, μαγικά όπλα. Μόνο μία θεά δε ζήτησε κάτι τέτοιο. Αντ’ αυτού, τον παρακάλεσε να της φτιάξει έναν μεγάλο καθρέφτη. Ο Ντέλριντ, αν και παραξενεύτηκε με την παραγγελία της Γκλάνιες, υπάκουσε βάζοντας όλη του την τέχνη.

Την άλλη μέρα, όχι μόνο είχε έτοιμο τον καθρέφτη, αλλά της έδωσε και ένα καλοφτιαγμένο, δρεπανοειδές σπαθί, το Άναϊμ, λέγοντάς της πως όση τέχνη και να έβαζε, οι δημιουργίες του δεν έφθαναν ούτε στο ελάχιστο την ομορφιά της. Οι δύο τους ερωτεύθηκαν και σύντομα ενώθηκαν με τα δεσμά του γάμου. Η ευτυχία τους συνεχίστηκε όταν η Γκλάνιες έμεινε έγκυος στην Έρμπριν. Την μεγάλωσαν με μεγάλη αγάπη και δεν άργησε να έρθει και το δεύτερο παιδί τους, η Μάρχα.

Όσο ήταν έγκυος, όμως, στο δεύτερο παιδί της, η Γκλάνιες άλλαξε. Άρχισε να συμπεριφέρεται περίεργα, με αποκορύφωμα, την απαίτησή της από τον Ντέλριντ να την αφήνει μόνη της τα βράδια. Εκείνος υπάκουσε, πιστεύοντας ότι αυτό θα έδιωχνε την μελαγχολία, που την είχε κυριεύσει, και από τότε κάθε νύχτα την περνούσε στα τείχη της Χέλντουμ, αγναντεύοντας τον σκοτεινό ορίζοντα.

Ένα τέτοιο βράδυ, άκουσε χαμό μέσα στην Χώρα των Θεών κι έτρεξε να δει τι συνέβαινε. Φτάνοντας στην οικία του, αντίκρισε τον Μπάριελ να ουρλιάζει προς τη σύζυγό του, κατηγορώντας την για προδοσία. Από την άλλη, η Γκλάνιες ούρλιαζε πως γνώριζε πια ότι δεν ήταν ο πραγματικός πατέρα της και ότι είχε έρθει επιτέλους η στιγμή να της πει την αλήθεια. Ο μαινόμενος Θεός του Πολέμου σήκωσε το Χελάιμ, το φημισμένο πολεμικό σφυρί του, κι ετοιμάστηκε να επιτεθεί στη θετή του κόρη, αλλά ο Ντέλριντ στάθηκε μπροστά του. Μη μπορώντας, όμως, να συγκρατήσει την ορμή του Μπάριελ, σωριάστηκε στο έδαφος. Ο Σιδηρουργός των Θεών ξαγκίστρωσε από τη ζώνη του το Φάλλουρτ, το μαγικό σφυρί του, αποφασισμένος να δώσει και τη ζωή του για τη γυναίκα του, αλλά τότε κατέφθασε ο Θέραρντ. Η δυνατή φωνή του και το επιβλητικό παρουσιαστικό του, επανάφερε τον Θεό του Πολέμου, από την φρενίτιδά του, αποτρέποντας την αιματοχυσία.

Καθώς τα πνεύματα ηρέμισαν και μαθεύτηκε το μυστικό της Θεάς της Λήθης, ο Ντέλριντ, πνιγμένος από θλίψη, εγκατέλειψε την οικία του, αποφασίζοντας να ζήσει απομονωμένος, ως φρουρός της Χέλντουμ. Μόνο το πάθος του για την σιδηρουργία τον αποσπούσε μερικές φορές από τα καθήκοντά του. Σφυρηλάτησε ένα μαγικό κράνος, το Μπόφαρντ, το οποίο του επέτρεπε να ακούει και να βλέπει σε τεράστιες αποστάσεις κι από τότε, στέκει άγρυπνος φρουρός της Χώρας των Θεών, λαχταρώντας τη μάχη που θα του χαρίσει μια ένδοξη λύτρωση.

O Ντέλριντ παρουσιάζεται με σκουρόχρωμα ρούχα, φορώντας πάντα το Μπόφαρντ, ενώ κραδαίνει πάντα το πανίσχυρο Φάλλουρτ.

Αποκαλείται Σιδηρουργός των Θεών, Χειριστής των Ρούνων, Φύλακας των Θεών, Φρουρός της Χέλντουμ.

Δόγμα

Οι ακόλουθοί του διψούν για νέες γνώσεις, τις οποίες κατακτούν με υπομονή και επιμονή. Επιλέγουν ένα πόστο, στο οποίο είναι πιστοί για το υπόλοιπο της ζωής τους και μόνο ο πόλεμος μπορεί να τους αποσπάσει την προσοχή.

Ιερείς και Ναοί

Οι κληρικοί του Ντέλριντ φοράνε σκούρους μανδύες με γαλάζιο διάκοσμο. Είναι φιλόξενοι με όσους έρχονται στο ναό τους, κυρίως με εμπόρους και ταξιδιώτες, που έχουν να τους εξιστορήσουν νέες περιπέτειες και εμπειρίες. Οι ναοί είναι υπόγειοι, δίπλα στην είσοδο των πόλεων και θεωρούνται σημεία συνάντησης εμπόρων και ταξιδευτών.

Αφήνουμε πίσω μας τον Σιδηρουργό των Θεών, Ντέλριντ, και γυρίζουμε μία ακόμα σελίδα του βιβλίου “Το Ιερό Βιβλίο του Άγνωστου Βάρδου”. Την επόμενη φορά θα γνωρίσουμε τη Θεά της Σοφίας, Έρμπριν…

Αν θες να ταξιδέψεις κι εσύ στην πανέμορφη Χώρα του ποταμού Έαρμαρκ, τον κόσμο του συγγραφέα Αλέξανδρου Λειβαδιώτη, προμηθεύσου ένα από τα βιβλία/εισητήρια και ξεκίνα τις περιπλανήσεις σου.