Η Γέννηση του Κόσμου – Μέρος 1: Η Εποχή του Σκότους

Το Ιερό Βιβλίο του Άγνωστου Βάρδου

Γράφει ο Αλέξανδρος Λειβαδιώτης

Στην αρχή υπήρχε μόνο το Σκοτάδι. Μέσα από αυτό γεννήθηκε ο Σκόρντουρ, ο πανίσχυρος τιτάνας με τα δυο κεφάλια. Παρ’ ότι μοιράζονταν το ίδιο σώμα, το καθένα από αυτά είχε τη δική βούληση, τους δικούς του στόχους. Ο Ντουρ, το ένα από τα δύο, αναζητούσε τρόπους να εξαφανίσει το σκότος, μα  ο Σκορ, το έτερο κεφάλι, νοιαζόταν μόνο για το πως θα ξεφορτωνόταν τον αδελφό του, ώστε να αποκτήσει την απόλυτη δύναμη. Όπως ήταν αναμενόμενο, μια τρομερή μάχη ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι ξεκίνησε, καταλήγοντας σε αιματοχυσία.

Ο Ντουρ κατάφερε να ξεριζώσει τον αδελφό του και να τον πετάξει στην άβυσσο. Αμέσως, όμως, το μισό του σώμα, το δεξί του χέρι και το δεξί του πόδι, νεκρωθήκαν, καθιστώντας τον ανήμπορο ακόμα και να σταθεί όρθιος. Γνωρίζοντας τη μοίρα του, έβγαλε μόνος του την καρδιά του και φυσώντας πάνω της τη στερνή του πνοή, της έδωσε ζωή, γεννώντας έτσι τον Πρώτο Θεό, τον Ντούρσον.

Ο νεογέννητος θεός, άνοιξε τα ματιά του κι αντίκρυσε το απόλυτο σκοτάδι. Μια χρυσή λάμψη, όμως, του τράβηξε την προσοχή. Πήγε προς το μέρος της, κολυμπώντας με δυσκολία, καθώς ο ιδρώτας του τιτάνα είχε πλημμυρίσει τα πάντα γύρω του μετά τη μάχη.

Όταν έφτασε στην πηγή της λάμψης, συνειδητοποίησε πως προερχόταν από το δεξί μάτι τού πατέρα του, του Ντουρ, ενώ το αριστερό, που είχε χτυπηθεί άσχημα από τον Σκορ, τρεμόπαιζε, αναβοσβήνοντας με μια νωθρή λάμψη. Χωρίς να το σκεφτεί ξερίζωσε το δεξί μάτι του πατέρα του και το πέταξε ψηλά φωτίζοντας ολόκληρο τον κόσμο. Ήταν η πρώτη φορά που το σκοτάδι υποχωρούσε στο φως.

Μια ατέρμονη θάλασσα τον περικύκλωνε. Θέλοντας να την εξερευνήσει, άρχισε να κόβει κομμάτια από το τιτάνιο σώμα του πατέρα του και να τα πετάει στον ωκεανό, σε μια προσπάθεια να δημιουργήσει  στέρεο έδαφος και να μη χρειαστεί να κολυμπήσει. Έτσι τα οστά και τα δόντια του τιτάνα γίνανε απόκρημνα βουνά, το δέρμα και η σάρκα του το χώμα, ενώ το αίμα του, μέχρι και σήμερα, βράζει υπόγεια, ψάχνοντας διόδους προς την επιφάνεια.

Έπειτα από μακρά περιπλάνηση, ο νεαρός θεός συνειδητοποίησε πως ξαναβρέθηκε στα απομεινάρια του πτώματος του πατέρα του. Μια πανίσχυρη δύναμη τραβούσε τα νερά του ωκεανού γύρω της, δημιουργώντας μια υδάτινη σφαίρα. Τότε, εξαντλημένος από το ταξίδι του, θέλησε να ξαπλώσει να κοιμηθεί, μα το χρυσό μάτι του Ντουρ, του έδιωχνε τον ύπνο. Αναγκάστηκε, λοιπόν, με μια απότομη κίνηση να το σπρώξει για να ξεκινήσει το ατελείωτο ταξίδι του γύρω από τη νέα γη, το οποίο ακολουθεί αδιάκοπτα μέχρι και στις μέρες μας.

Μα μόλις κρύφτηκε ο ήλιος και όλα πνίγηκαν ξανά στο σκότος, ο Ντούρσον ένιωσε μόνος, φοβισμένος. Κοίταξε γύρω του και είδε τη μικρή λάμψη του αριστερού ματιού του πατέρα του. Το έβγαλε και ετοιμάστηκε να το πετάξει στον ουρανό, με την ίδια ταχύτητα που πέταξε το πρώτο, αλλά του γλίστρησε κι έτσι, από εκείνη τη στιγμή, το φεγγάρι, όπως το λέμε σήμερα, ακολουθεί νωχελικά τον ήλιο, σπάζοντας το σκοτάδι της νύχτας. Κάποια βραδιά, όμως, σβήνει ή το φως του είναι τόσο νωθρό που ίσα ίσα φαίνεται στον εβένινο θόλο. Μια τέτοια νύχτα, ο νεαρός θεός, βυθισμένος στο φόβο και την απελπισία, χτύπησε βίαια έναν βράχο. Από το σφοδρό χτύπημα δημιουργήθηκαν σπίθες, που γέμισαν τον ουρανό, στιγματίζοντας τον σκοτεινό ουρανό.

Ήσυχος πλέον, ο Ντούρσον, και γνωρίζοντας ότι το απόλυτο σκοτάδι είχε χαθεί, έστρεψε την προσοχή του στη δημιουργία του κόσμου και η ολοκλήρωσή του σήμανε το τέλος της Εποχής του Σκότους και την αρχή της Εποχής των Γκόρμερσβυρ ή αλλιώς της Πρώτης Εποχής της Μόντεργιορντ.

Εδώ τελειώνει το πρώτο μέρος της Γέννησης του Κόσμου από την εισαγωγή του βιβλίου “Το Ιερό Βιβλίο του Άγνωστου Βάρδου”. Την επόμενη φορά θα ταξιδέψουμε στην Πρώτη Εποχή της Μόντεργιορντ, όπου θα γίνουμε μάρτυρες τρομερών γεγονότων, καθώς αν και το κεφάλι του Σκορ βρίσκεται χαμένο στην άβυσσο, η επιρροή του παραμένει σα σκιά στις καρδιές των απογόνων του…

Αν θες να ταξιδέψεις κι εσύ στην πανέμορφη Χώρα του ποταμού Έαρμαρκ, τον κόσμο του συγγραφέα Αλέξανδρου Λειβαδιώτη, προμηθεύσου ένα από τα βιβλία/εισητήρια και ξεκίνα τις περιπλανήσεις σου.