FWB2: Αποτέλεσμα Runemage Odinson Vs Gandalf the Grey (Φάση των 8)

Fantasy Wanderer’s Battles ΙΙ

Γράφει ο Χρήστος Κεσκίνης

«Ίσως αυτή η μαγική σκούπα να καταφέρει να με πάει πίσω στο κάστρο» μουρμούρισε ο Όντινσον. «Και σίγουρα αυτό το πανέμορφο τόξο θα αρέσει στο Ξωτικό. Μα πρώτα, δε μου πάει καρδιά να αφήσω τη μαγισσούλα να την φάνε τα άγρια θηρία…».

Δεν είχε καν ολοκληρώσει τη σκέψη του και η μαγεία Γης διαμόρφωνε το έδαφος γύρω από το πτώμα της Σεραφίνα σε έναν μεγαλοπρεπή τύμβο. Μα πριν αυτός τελειώσει, το κορμί της, όπως και της χήνας δίπλα της, εξαφανίστηκε. Ταυτόχρονα οι πληγές από τη μάχη τους επουλώθηκαν. Τα μόνα που έμειναν να θυμίζουν όσα είχαν προηγηθεί ήταν η σκούπα, το τόξο και η φαρέτρα με τα βέλη που ο ίδιος είχε βγάλει και ακουμπήσει παράμερα.

«Άλλο πάλι και τούτο» είπε ξαφνιασμένος. «Αν δεν ήξερα, θα έλεγα ότι είμαι μεθυμένος!».

Έβγαλε ένα μπουκάλι μπίρας από το μανίκι του και ρούφηξε το περιεχόμενό του με βουλιμία.

«Πολύ καλύτερα!».

Προφανώς και δεν ήταν νεκρή. Με ξεγέλασε και υποχώρησε με ένα απλό ξόρκι τηλεμεταφοράς. Σίγουρα θα επιστρέψει για τα πράγματά της.

  Πρακτικός, όπως θεωρούσε πως ήταν, κάθισε επί τόπου στο έδαφος και άρχισε να εξετάζει τη μαγεία γύρω του. Πήρε στα χέρια του πρώτα το τόξο για να δει αν είχε μαγικό φορτίο. Εύκολα εξουδετέρωσε μία παγίδα που θα το έκανε να σκάσει στα μούτρα όποιου το τέντωνε, αν δεν ήταν μάγος, και διαπίστωσε πως, αν και εξαιρετικής ομορφιάς και τεχνικής, ήταν ένα απλό όπλο.

Ας είναι. Και πάλι είναι ένα πολύ καλό λάφυρο.

Μόλις πήρε τη σκούπα στα χέρια του, ένιωσε τον κόσμο γύρω του να δονείται. Ένα εκτυφλωτικό φως τον έκανε να κλείσει τα μάτια του. Δημιούργησε μία ασπίδα γύρω από τον εαυτό του, γιατί πίστεψε ότι κάποιος του έκανε επίθεση. Μια πύλη άνοιξε στον ουρανό κι έπεσε πάνω του ένας γκριζοφορεμένος μάγος. Η ασπίδα τον προστάτευσε και έστειλε τον μάγο κατευθείαν πάνω στο τόξο το οποίο έσπασε από το βάρος του.

«Ποιος είσαι ξένε;» ρώτησε ο Όντινσον καθώς σηκωνόταν. «Γιατί μου επιτίθεσαι;».

«Θα σου πω το όνομά μου, αν και δε μου είπες το δικό σου» απάντησε νευριασμένος εκείνος τινάζοντας τα ρούχα του. «Είμαι ο Γκάνταλφ και βαρέθηκα τα ηλίθια παιχνίδια σας! Το σκοτάδι της Μέσης Γης απλώνεται και εσείς το βοηθάτε με τα καμώματά σας! Ίσα που άγγιξα τον βράχο και τα μάγια σας μ’ έσυραν εδώ!».

«Είμαι ο Ρουνομάγος Όντινσον. Και δε μ’ ενδιαφέρει καθόλου αυτή η… Μέση Γη! Θέλω απλά να πάω σπίτι μου. Το είπα και στη μάγισσα, το λέω και σε εσένα. Δε θα αφήσω κανέναν να μπει εμπόδιο σ’ εμένα και τον δρόμο μου…».

«Το Ένα δαχτυλίδι βρέθηκε και τα Δαχτυλίδια της Δύναμης στρέφονται εναντίον μας. Καταλαβαίν-…» είπε ο Γκάνταλφ, προσπαθώντας να ανακτήσει την ψυχραιμία του.

«Δε με παρατάς κι εσύ και τα δαχτυλίδια της δύναμης; Εμένα δε με αγγίζουν αυτά» τον διέκοψε ο Όντινσον.

Ο Ρουνομάγος κρατούσε σφιχτά τη σκούπα και προσπάθησε να την καβαλήσει και να… πετάξει, όπως και η Σεραφίνα. Έδωσε ένα σάλτο στον αέρα και η βαρύτητα τον παρέσυρε στο έδαφος.

Τζίφος!

 Οι δύο μάγοι στάθηκαν ο ένας απέναντι από τον άλλο και κοιτάχτηκαν με μάτια που πετούσαν φλόγες.

«Βλέπω ότι κρατάς όπλα που δε σου ανήκουν» είπε ο Γκάνταλφ κρατώντας σφιχτά ένα ξύλινο μπαστούνι. Στην άκρη του άρχισε να λάμπει ένα μαγικό φως. «Χωρίς να αναγνωρίζω την προέλευσή τους, μπορώ να καταλάβω ότι τα σκύλευσες από κάποιον άλλο. Η ενέργεια σου δεν ταιριάζει με τη σκούπα που κρατάς. Δεν είστε καν από τον ίδιο κόσμο. Διαισθάνομαι μια μαγεία, που όμως δεν μπορώ να καταλάβω. Μάθε λοιπόν ότι γενναιότητα δεν είναι να αφαιρείς τη ζωή κάποιου, αλλά πότε να χαρίζεις σε κάποιον τη ζωή!»

«Ο Άρχοντας σίγουρα θα ανταποδώσει τη χάρη, όταν του πάω ένα τέτοιο δώρο. Ακόμη κι αν δεν έχω μάθει πώς να το χρησιμοποιώ. Κάνε στην άκρη να περάσω, γριζοφόρε  Γκάνταλφ. Αλλιώς όπως έπεσες από τον ουρανό σαν κομήτης, έτσι θα σε στείλω και πάλι από εκεί που ήρθες!» είπε οργισμένα ο Όντινσον. Μια μπάλα φωτιάς δημιουργήθηκε ανάμεσα στα χέρια του.

«Είμαι ο υπηρέτης της Μυστικής Φωτιάς, χειριστής της φλόγας της Ανόρ. Δεν μπορείς να περάσεις. Η σκοτεινή φωτιά δεν θα σε ωφελήσει! Επίστρεψε στη Σκιά που σε γέννησε, Μάγε!» ούρλιαξε ο Γκάνταλφ ξεθηκαρώνοντας το σπαθί του.

 «Θα μπορούσαμε να πιούμε μπίρες και να το συζητήσουμε» μουρμούρισε ο Όντινσον προχωρώντας στο πλάι. «Ετοιμάσου, όμως, να πεθάνεις…».

«Ο Θάνατος είναι απλά ένα ακόμη μονοπάτι. Ένα μονοπάτι που όλοι μας πρέπει να διαβούμε» απάντησε ο γκρίζος μάγος κάνοντας την πρώτη επίθεση.

Η επίθεση φωτιάς από το ραβδί του Γκάνταλφ ήταν απλά ένα κόλπο για να πλησιάσει τον αντίπαλό του και να χτυπήσει με το Γκλάμρινγκ. Ο Όντινσον απέφυγε τη διπλή αυτή επίθεση και χωρίς να το σκεφτεί δεύτερη φορά, ανταπέδωσε με μια Πύρινη Σφαίρα. Στόχευσε στο στήθος του αντιπάλου του, μα τον είδε να αποκρούει τη μαγεία του με το ραβδί και κάνοντας ένα βήμα στο πλάι.

«Ωραίο μπαστούνι» είπε ο Ρουνομάγος. «Χρήσιμο όταν σου πετάνε μπάλες φωτιάς! Θα μπορούσε να γίνει άθλημα στους αγώνες μαγείας, ξέρεις!»

Ο Γκάνταλφ δεν έδειξε να συμμερίζεται το χιούμορ του. Χωρίς να μιλήσει, ετοιμάστηκε για την επόμενη επίθεση με το σπαθί του. Τότε η Πύρινη Σφαίρα επέστρεψε και τον χτύπησε στην πλάτη, πετώντας τον σχεδόν πάνω στον Όντινσον. Οι δυο τους κυλίστηκαν για λίγο στο χώμα πριν πεταχτούν όρθιοι και έτοιμοι να συνεχίσουν τη μονομαχία τους.

«Η Σφαίρα χτυπάει πάντα δυο φορές! Ακόμη και ένας αρχάριος το ξέρει αυτό!» είπε ο Μάγος κάνοντας στον εαυτό του μάγια Θάρρους. Το σπαθί του Γκάνταλφ προσπαθούσε να τον χτυπήσει στα χέρια. Μόλις που κατάφερνε να αποφύγει τις επιθέσεις.

 Δεν είναι Βάρβαρός και όμως χειρίζεται επιδέξια το σπαθί. Τον ζηλεύω.

 Μικρά, επιπόλαια  τραύματα στα χέρια και τον κορμό, ήδη τον έκαναν να καταλάβει πως ο Γκρίζος Μάγος ήταν πολύ καλύτερός του στη μάχη σώμα με σώμα. Προσπάθησε να πάρει απόσταση για να εκμεταλλευτεί τη μαγεία του.

Ίσως δεν είναι μάγος, παρά τα ρούχα του…

Το σπαθί κόντεψε να τον αποκεφαλίσει, όταν του ήρθε μια τρελή ιδέα. Έκανε ένα βήμα προς τον αντίπαλό του και έβαλε τα χέρια στα μανίκια της ρόμπας του. Οι λεπίδες των πιστών μαχαιριών του έσκισαν τον μανδύα του αντιπάλου στον ώμο, μετατρέποντάς τον από γκρίζο σε πορφυρό στο δεξί χέρι.

Να δούμε τι θα κάνεις τώρα, χωρίς σπαθί.

Γύρισε λίγο τα μαχαίρια στην πληγή, αναγκάζοντας τον γκρίζο μάγο να αφήσει το σπαθί.

«Έχω κι εγώ ατσάλι, αν θέλω. Αλλά νόμιζα ότι θα μονομαχούσαμε δίκαια» φώναξε γελώντας, ελπίζοντας πάντως να παραμείνει μια πάλη μαγείας και μόνο.

Ο Γκάνταλφ σηκώθηκε με δυσκολία, στηριζόμενος στο ραβδί του. Ξαφνικά ούρλιαξε και ένα δυνατό φως ξεπήδησε από την κορυφή του ραβδιού, τυφλώνοντας για λίγο τον Ρουνομάγο. Η δύναμη της μαγείας, παρά την Ασπίδα Άμυνας που έκανε γύρω του, τον εκτόξευσε για πολλά μέτρα.

Τελικά, είναι μάγος!

«Το καμένο χέρι διδάσκει καλύτερα. Μετά από αυτό, η συμβουλή για τη φωτιά φτάνει στην καρδιά. Δε θα σε υποτιμήσω ξανά…» είπε ο Γκάνταλφ ψελλίζοντας στο ραβδί του. Αμέσως, δυνατοί άνεμοι άρχισαν να φυσούν προς τον Όντινσον. Αυτός, άπλωσε τα χέρια του δεξιά και αριστερά, μετατρέποντας την ρόμπα του σε φτερά. Οι άνεμοι τον σήκωσαν στον αέρα σαν αετό και για λίγο ένιωσε την υπέροχη αυτή αίσθηση. Σύντομα όμως, έχασε τον έλεγχο των κινήσεών του και με τρόμο είδε έναν βράχο να υψώνεται ξαφνικά μπροστά του.

«Πέρασμα μέσα από Βράχο» ψιθύρισε λίγες στιγμές πριν συγκρουστεί με το κεφάλι. Και αυτό του έσωσε τη ζωή. Το σώμα του διαπέρασε σαν αέρας τον βράχο και βγήκε αλώβητος από την άλλη πλευρά. Κάθισε πάνω του, σταυρώνοντας τα χέρια του μπροστά στο στήθος.

«Μόνο αυτό μπορείς;» είπε ειρωνικά.

Χρειάζομαι λίγο χρόνο…

«Πώς το έκανε το Ξωτικό;» μουρμούρισε. «Θυμήσου μπεκρούλιακα…»

Και ξαφνικά, μπροστά στα κλειστά βλέφαρά του εμφανίστηκε η περγαμηνή του φίλου του. Όπως τότε που του το είχε πρωτοεμπιστευτεί μέσα από τα γράμματά τους. Είδε τους περίεργους ρούνους των ξωτικών να φωτίζουν και αμέσως το ξόρκι Ύπνος τύλιξε σαν ομίχλη τον Γκάνταλφ, που ρουθούνισε ξαφνιασμένος. Σύντομα, ο Γκρίζος μάγος κοιμήθηκε αποκαμωμένος.

«Δεν είναι καλύτερα τώρα;» είπε ο Όντινσον καθώς κατέβαινε προς το μέρος του Γκάνταλφ, που ήδη ροχάλιζε. Ο Ρουνομάγος έβγαλε ένα μαύρο μπουκάλι από το αριστερό μανίκι του μανδύα του. «Το φυλούσα για μια ξεχωριστή στιγμή, αλλά δε βαριέσαι;» συμπλήρωσε ανασηκώνοντας τους ώμους του. Η μαύρη μπίρα δρόσισε το λαρύγγι του και έκανε τις πληγές του να επουλωθούν γρηγορότερα και από ξόρκι γιατρειάς.

«Ας βάλουμε τα όπλα σου σε ασφαλές μέρος, πριν ξυπνήσεις» είπε παίρνοντας το σπαθί και το μπαστούνι του Γκάνταλφ και πετώντας τα μέσα στη λίμνη. Τα είδε να επιπλέουν για λίγο και…

Γυναικείο χέρι ήταν αυτό που άρπαξε το σπαθί; Ή μέθυσα με μία μπίρα;

Όταν τα δύο όπλα είχαν πλέον βυθιστεί, ο Ρουνομάγος επέστρεψε στον κοιμισμένο αντίπαλό του και κάθισε δίπλα του. Με μια μόνο σκέψη του, ο θάμνος δίπλα τους άρπαξε φωτιά.

«Ωραία, συνέρχεσαι…» είπε όταν μετά απόν ώρα είδε τον Γκάνταλφ να σαλεύει. «ίσως τώρα μπορέσουμε να μιλήσουμε. Πρέπει να επιστρέψω στον κόσμο μου. Έχω αργήσει…»

«Ένας μάγος δεν αργεί ποτέ. Ούτε φτάνει νωρίς. Έρχεται ακριβώς την ώρα που επιθυμεί» είπε ο Γκάνταλφ καθώς σηκωνόταν. Όταν κατάλαβε ότι το μπαστούνι και το σπαθί του έλειπαν, πετάχτηκε επάνω. «Πού είναι τα όπλα μου, βδέλυγμα; Τι έκανες;»

«Ηρέμησε. Αν έχω καταλάβει σωστά, θα επιστρέψουν σε εσένα, όπως επέστρεψαν σε εμένα οι δυνάμεις μου. Μετά τη μονομαχία μου με τη Σεραφίνα, δε θα μπορούσα να ξανακάνω τα μισά από τα ξόρκια που έκανα σήμερα. Όμως, τα έκανα και πέτυχαν. Το ίδιο, μάλλον, ισχύει και με τα όπλα, αν κρίνω από τα μαχαιράκια»

Ευτυχώς και για τις μπίρες!

Έβγαλε ένα ακόμη μπουκαλάκι και άρχισε να πίνει, όταν ο Γκάνταλφ τινάχτηκε επάνω και σε μία άγνωστη σ’ αυτόν γλώσσα έκανε ένα ξόρκι. Ανεμοστρόβιλος τύλιξε τους δύο μάγους και τους σήκωσε στον αέρα. Το μπουκάλι μπίρας γλίστρησε από το χέρι του Όντινσον και έσπασε σε κομμάτια.

Όχι, διάολε!

Με τον στρόβιλο να τον παρασέρνει όλο και ψηλότερα, η οργή του Ρουνομάγου ξεχείλισε. Έβλεπε τα βράχια γύρω τους να υψώνονται. Η ταχύτητά τους έκανε τα μάτια του να δακρύζουν. Πολεμούσαν στα ψηλότερα βουνά και στις μεγαλύτερες αβύσσους, χωρίς κάποιος από τους δύο να καταφέρει να επιβληθεί. Όταν προσγειώθηκαν πάνω σε ένα ηφαίστειο, ένα ακόμη μπουκάλι μπίρας έπεσε στα πόδια τους.

«Αν ήθελα να σε σκοτώσω, θα το είχα κάνει όσο ήσουν αναίσθητος. Αλλά δε μου αφήνεις περιθώρια» είπε ο Ρουνομάγος και το δυνατότερο ξόρκι του ήρθε στα χείλη του. Το Τζίνι εμφανίστηκε μπροστά του. Με ένα βλέμμα του, πέντε μεγάλες μαύρες μπάλες τύλιξαν τον Γκάνταλφ τον σήκωσαν ψηλά και τον άφησαν να πέσει στην άβυσσο στο τέλος των βράχων. Ο Όντινσον είδε στο βάθος λάβα από το ηφαίστειο να κυλάει. Και τον Γκανταλφ να κρατιέται από ένα εξόγκωμα. Κάτι φώναζε προς το μέρος του, μα κανένας ήχος δεν έφτασε στα αυτιά του. Θα κατάφερνε να βγει πάνω στο εξόγκωμα σύντομα. Και τότε το μπουκάλι μπίρας που είχε κατρακυλήσει από τα ρούχα του Μάγου, έπεσε πάνω στον Γκάνταλφ, που έχασε το κράτημά του και γλίστρησε στο κενό.

Τι σκιές είναι αυτές; Και… Φωτιά; Μαστίγιο από φλόγες;

«Έχεις πιει πολύ για τόσο πρωί, γερο-μέθυσε! Λογικό είναι να έχεις παραισθήσεις» είπε ο Μάγος καθισμένος στην κορυφή των βράχων. Παρόλα αυτά, έβγαλε ένα ακόμη μπουκάλι μπίρας και άρχισε να πίνει. Τα χέρια του έπιασαν μιαν περίτεχνη πίπα και ένα δερμάτινο πουγκί. Όταν το άνοιξε, υπέροχη μυρωδιά καπνού γέμισε τα ρουθούνια του…

Πίπα και Μπίρα! Τι άλλο να ζητήσει κανείς;

Το σχόλιου του Fantasy Wanderer:
“Και τελικά, το μεγάλο φαβορί έχασε…”

Πριν καν αρχίσει το τουρνουά, ο Γκάνταλφ ήταν το μεγάλο φαβορί για την κατάκτησή του. Κι έτσι μπήκε και στη μάχη του με τον Ρουνομάγο. Παρ’ όλα αυτά, το αουτσάιντερ είχε άλλη άποψη. Ο ήρωας του Χρήστου Κεσκίνη πήρε τα ινία σχεδόν με την έναρξη της ψηφοφορία και δεν τα άφησε στιγμή. Οπότε, ο Ρουνομάγος Όντινσον νικά τον δημοφιλή μάγο του “Καθηγητή” με το τελικό σκορ 49-31 και περνά στα ημιτελικά, όπου περιμένει τον νικητή του ζευγαριού Βίρα Ινίγκα εναντίον Άλαντορ Σίλντιμορ.

Κανόνες των Fantasy Wanderer’s Battles

Κάθε Τρίτη και Παρασκευή θα ανεβαίνουν δύο μονομαχίες με τέσσερις από τους 16 φανταστικούς ήρωες και θα έχετε 48 ώρες για να ψηφίσετε τον αγαπημένο σας. Η έκβαση των μαχών θα εξαρτάται εξ’ ολοκλήρου από τις ψήφους σας, ακόμα και τις διακυμάνσεις τους κατά τη διάρκεια των δύο ημερών, και το αποτέλεσμα της κάθε μονομαχίας θα ανακοινώνεται με περιγραφή της μάχης, από τις πένες των παραμυθάδων Δημήτρη Κολοβό, Βασίλη Μέγα, Βασίλη Κρουστάλη, Λάζαρο Λυρώνη, Νικόλα Παπακώστα, Κωνσταντίνο Αμβράζη, Χρήστο Κεσκίνη και Λειβαδιώτη Αλέξανδρο. Δικαιούστε να ψηφίζετε μόνο μία φορά ανά μονομαχία, αλλά φυσικά μπορείτε να ζητάτε από γνωστούς και φίλους να στηρίξουν τον αγαπημένο σας ήρωα. Σε περίπτωση ισοψηφίας, τότε το αποτέλεσμα καθορίζεται από την αντικειμενική κρίση των συγγραφέων, αφήνοντας στην άκρη συναισθηματισμούς και συμπάθειες και εξετάζοντας καθαρά την πολεμική ικανότητα του κάθε ήρωα. Οι περιγραφές των μονομαχιών θα αναρτώνται στο blog του Fantasy Wanderer. Μην ξεχνάτε, όμως, καθ’ όλη τη διάρκεια των δύο ημερών της ψηφοφορίας, θα υπάρχουν προσφορές σε επιλεγμένα βιβλία των εκάστοτε ηρώων. (Δημιουργείστε χαρακτήρα για να μη χάνετε τα XP των αγορών σας)