FWB2: Αποτέλεσμα Runemage Odinson Vs Άλαντορ Σίλντιμορ (Φάση των 4)

Fantasy Wanderer’s Battles ΙΙ

Γράφει ο Χρήστος Κεσκίνης

Ο Ρουνομάγος μετά από αρκετές μπίρες και, αφού ανακάλυψε ότι η μαγεία της πίπας ήταν να κάνει περίτεχνα σχέδια από καπνό, αποκοιμήθηκε εκεί ακριβώς όπου είχε αράξει μετά τη μάχη.

Τι άλλο θα μου συμβεί; Μου λείπει το σπίτι και οι φίλοι μου!

Περίεργα όνειρα κατέκλισαν το μυαλό του όσο κοιμόταν. Σε αυτά, μάγοι από άλλους κόσμους τον κυνηγούσαν, σκότωναν τους φίλους του και αυτός αδυνατούσε να τους σώσει. Ό,τι κι αν επιχειρούσε, όσα μαγικά και αν κατάφερνε να πετύχει, το τέλος πάντα ήταν το ίδιο. Ο Νάνος, το Ξωτικό και ο Βάρβαρος κείτονταν νεκροί στα πόδια του, μετά από κάποια επίθεση ενός σκοτεινού μάγου… Μια σκιερή μορφή πάντα παρούσα, με ένα σαρδόνιο χαμόγελο να διακρίνεται, του ψιθύριζε άηχα «Οι ψυχές των φίλων σου μου ανήκουν!»

Ξύπνησε καταϊδρωμένος. Το πρώτο πράγμα που συνειδητοποίησε ήταν το δωμάτιο γύρω του. Πέτρινο, λιτά επιπλωμένο και χωρίς παράθυρα.

Δεν είμαι σπίτι! Ούτε όμως στον κόσμο των μονομαχιών! Πού είμαι…;

Προσπάθησε να σηκωθεί, όμως ένιωσε να ζαλίζεται και κάθισε ξανά στο κρεβάτι. Το στόμα του κολλούσε και η ανάσα του μύριζε καπνό.

Άρα δεν ήταν όλα ένα όνειρο!… Ήπια πολύ…

Έβαλε τα χέρια του στις πτυχώσεις του μανδύα του και έβγαλε από εκεί έξι μπουκάλια μπίρας. Ήταν άθικτα, όπως περίμενε μετά το ξόρκι που τους είχε κάνει, μα και γεμάτα!

Αυτό το ξόρκι δεν το έχω μάθει ακόμη!

Τα μαχαιράκια του ήταν και πάλι στη θέση τους. Όπως και…

Οι Ρούνοι μου! Είμαι σίγουρος πως τους είχα αφήσει στο κάστρο…

Τους έβγαλε και προσπάθησε να συγκεντρωθεί. Η μαγεία των Ρούνων είναι πολύ ισχυρή για όποιον ξέρει να την υπηρετεί. Χρησιμοποίησε το ξύλινο τραπεζάκι μπροστά του σαν γραφείο και έκανε τη ριξιά του.  Το αποτέλεσμα τον έκανε να αρχίσει από την αρχή. Ξανά και ξανά!

Δε μπορεί…

Κι όμως, κάθε φορά η ερμηνεία των Ρούνων ήταν η ίδια. Πόλεμος, μαγεία, οδύνη, τέλος! Καμιά ελπίδα…

Οι φίλοι μου κινδυνεύουν!

«ΡΟΥΝΟΜΑΓΕ, ΕΤΟΙΜΑΣΟΥ» άκουσε μια επιβλητική φωνή μέσα στο μυαλό του. «ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΣΩΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΣΟΥ ΓΕΜΑΤΟΣ ΘΗΣΑΥΡΟΥΣ ΚΑΙ ΓΝΩΣΕΙΣ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙΣ…»

Ο Όντινσον δε χρειάστηκε να το σκεφτεί πολύ. Αν οι φίλοι του κινδύνευαν, έπρεπε κάτι να κάνει. Σηκώθηκε αμέσως από το κρεβάτι, μαζεύοντας με μια ρευστή κίνηση τους Ρούνους από το τραπέζι. Έβγαλε από το μανίκι του ένα κόκκινο μπουκάλι και προχώρησε προς την πόρτα.

Η αγαπημένη του Νάνου…

«Είμαι έτοιμος!» είπε και η πόρτα άνοιξε ως δια μαγείας. Πίσω της δεν υπήρχε κανένας, παρά μόνο ένας άδειος, πέτρινος διάδρομος. Δεξιά και αριστερά είχε ξύλινες πόρτες. Κάποιες ανοιχτές και άλλες κλειστές. Όμως ο Μάγος ήξερε πού έπρεπε να πάει.

«Κάτι μου θυμίζει το μέρος…» είπε και προχώρησε αποφασιστικά μπροστά πίνοντας μεγάλες γουλιές από την μπίρα του. Σύντομα αντίκρισε σκαλιά να ανεβαίνουν και πλέον ήταν σίγουρος. Είδε ένα τεράστιο άνοιγμα, μια πύλη που έβγαζε έξω από τα μπουντρούμια και προσπάθησε να την διασχίσει. Όμως μια ανυπέρβλητη δύναμη τον κράτησε εκεί. Δε μπορούσε να κουνηθεί. Δε μπορούσε να πάει προς τα πίσω. Μπορούσε μονό να δει. Και αυτό που είδε ήταν μια τεράστια αρένα. Μια αρένα γεμάτη με ανθρώπους, ξωτικά, νάνους, αλλά και πλάσματα που αντίκριζε για πρώτη φορά.

Νιώθω πως έχω ξαναβρεθεί εδώ…

Το βλέμμα του πλανήθηκε για ώρα στις κερκίδες, μέχρι που κάτι απέναντι από το σημείο που βρισκόταν τράβηξε την προσοχή του. Σε μία αντίστοιχη με την πύλη που είχε παγιδευτεί ο ίδιος, βρισκόταν έναν άλλος μάγος. Ένας ψιλόλιγνος άνδρας με μακριά καστανά μαλλιά και σκούρα καφέ ρούχα έκανε την εμφάνισή του. Δε μπορούσε να διακρίνει λεπτομέρειες από τόσο μακρινή απόσταση, όμως ήταν σίγουρος πως απέναντί του βρισκόταν ένας ακόμη μάγος. Ίσως αυτός που κρατούσε τους φίλους του!

«ΠΡΩΤΟΓΕΝΝΗΤΟΙ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΟΙ. ΝΑΝΟΙ, ΞΩΤΙΚΑ, ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΕΝΤΣ. ΖΩΟΜΟΡΦΟΙ ΚΑΙ ΔΡΑΚΟΙ ΤΩΝ ΧΑΜΕΝΩΝ ΕΠΟΧΩΝ…»

Και πάλι εκείνη η επιβλητική φωνή…

Η φωνή συνέχιζε για ώρα να προσκαλεί πλάσματα από κόσμους γνωστούς στον Όντινσον, αλλά και άγνωστους. Πλάσματα ανθωπόμορφα, αλλά και πλάσματα χαμένα στους αιώνες. Ο Μάγος σύντομα κατάλαβε ότι όποια πλάσματα άκουγαν το όνομά τους ή το χαρακτηριστικό τους, πετάγονταν όρθια στις κερκίδες και ζητωκραύγαζαν.

«ΣΑΣ ΚΑΛΩΣΩΡΙΖΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΗΜΙΤΕΛΙΚΟ ΤΟΥ ΤΟΥΡΝΟΥΑ ΜΑΓΩΝ» συνέχισε η επιβλητική φωνή. «ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟΝ ΡΟΥΝΟΜΑΓΟ ΟΝΤΙΝΣΟΝ, ΜΑΓΟ ΤΟΥ BEER-O QUEST ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ. ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙ ΤΟΣΟ ΜΑΚΡΙΑ, ΜΑ ΑΦΟΥ ΑΠΕΔΕΙΞΕ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΟΥ, ΑΠΕΚΛΕΙΣΕ ΤΗ ΣΕΡΑΦΙΝΑ ΠΕΚΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΦΑΒΟΡΙ ΤΟΥ ΤΟΥΡΝΟΥΑ, ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΓΚΑΝΤΑΛΦ. ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΟΙ ΜΠΙΡΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΧΑΙΡΑΚΙΑ!»

»ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ Ο ΑΛΑΝΤΟΡ ΣΙΛΝΤΙΜΟΡ. Ο ΜΑΓΟΣ ΤΟΥ ΚΑΓΑΝΤΟ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ, ΣΤΗΝ ΑΡΕΝΑ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΕΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΔΕΙΞΕΙ ΑΠΛΑ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ. ΚΕΡΔΙΣΕ ΕΠΑΞΙΑ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΔΩ, ΑΦΟΥ ΑΠΕΚΛΥΣΕ ΤΟΝ ΜΑΓΟ ΠΑΝΓΚ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΝ ΒΙΡΑ ΙΝΙΓΚΑ.ΟΛΟΙ ΣΑΣ ΘΥΜΑΣΤΕ ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΣΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΤΟΥΡΝΟΥΑ. ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΕΧΟΥΝ ΛΟΓΟΥΣ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ. ΠΟΙΟΣ ΟΜΩΣ ΘΑ ΑΠΟΔΕΙΧΤΕΙ Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΑΓΟΣ; ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΣΩΣΕΙ ΟΣΟΥΣ ΑΓΑΠΑΕΙ;»

Η φωνή σιώπησε και ο Όντινσον, όπως και ο αντίπαλός του, έπεσαν μέσα στην αρένα, απαλλαγμένοι από τη μαγική ασπίδα που τους κρατούσε δέσμιους. Σηκώθηκε και προχώρησε προς το κέντρο της αρένας. Το ίδιο έκανε και ο Άλαντορ απέναντι του.

«Οι φίλοι μου κινδυνεύουν. Εσύ είσαι ένας ακόμη μάγος που μπαίνεις ανάμεσά μας» είπε ο Ρουνομάγος όταν έφτασαν σε απόσταση αναπνοής.

«Φέρε μου πίσω τη Χάτζα Κολέριο, παλιομπάσταρδε… και πέθανε σαν σκυλί» του απάντησε ο Άλαντορ με βλέμμα που πετούσε φλόγες.

Δεν καταλαβαίνω, αλλά πιθανότατα και αυτός ζητάει τους δικούς του φίλους… Ας είναι…

Συνεχίζει ο Βασίλης Μέγας από ίδια οπτική, αυτή του Ρουνομάγου:

Ο Άλαντορ Σίλντιμορ στεκόταν επιβλητικός, με το βλέμμα του γεμάτο υπεροψία και οργή. Φορούσε έναν πλούσιο πλουμιστό μανδύα με μανίκια που έφεγγαν ένα παράξενο φως. Τα κόκκαλα στις σφιγμένες του γροθιές είχαν ασπρίσει απ’ την πίεση. Ο Ρουνομάγος απ’ την άλλη, με την ταπεινή του εμφάνιση και την αγάπη του για την μπίρα, δεν φαινόταν να τον φοβάται καθόλου. Ένιωθε βέβαια ένα φούσκωμα στο στομάχι, αλλά δεν ήταν τίποτα. Μ’ ένα απλό ρέψιμο στα μούτρα του αντιπάλου του απόδιωξε την ενόχληση, θέλοντας έτσι παράλληλα να τον προκαλέσει και να τον κάνει να χάσει την αυτοσυγκέντρωση του.

«Ω να σου… Ετοιμάσου να ποθάνεις!» κραύγασε τότε ο Άλαντορ χάνοντας εντέλει το ζεν του.

«Έλα ντε, κεφτέ!» μειδίασε ο Ρουνομάγος λυγίζοντας ελαφρά τα γόνατα του, περιμένοντας την επίθεση του μουσάτου μάγου.

Ο Άλαντορ εξαπέλυσε αμέσως μια σειρά από μπάλες φωτιάς, οι οποίες έπεσαν με απίστευτη ισχύ σαν να ‘ταν μαγνητισμένες πάνω στον Ρουνομάγο. Δρώντας βάσει της γεωμετρικής προόδου η καθεμία φλογόσφαιρα ήταν πιο μεγάλη από την προηγούμενη. Ο Ρουνομάγος ωστόσο τις απέκρουσε όλες με τη σκούπα της Σεραφίνα, η οποία λόγω της μαγικής της φύσης, αν και κατάφερε να απορροφήσει όλη την ενέργεια, κάηκε ολοσχερώς. Όταν η φωτιά έσβησε, και ο καπνός κατακάθισε, ο Άλαντορ γούρλωσε τα μάτια απ’ την κατάπληξη. Είδε τον χαμογελαστό μάγο να ξεσκονίζεται σαν να μην συμβαίνει τίποτα, να εμφανίζει ως δια μαγείας – σχήμα καθόλου οξύμωρο – μια κανάτα ξανθιά μπίρα πίσω από την πλάτη του και να την κατεβάζει μονορούφι.

«Τι; Τι;» ο αντίπαλος μάγος φαινόταν να έχει χάσει τη μιλιά του.

«Ωπ, συγγνώμη. Μήπως ήθελες λίγο;» είπε ο Ρουνομάγος καθαρίζοντας τους αφρούς του ζύθου από τα γένια του με την ανάστροφη πλευρά της παλάμης του. Αίφνης όμως, ένα αναπάντεχο ωστικό κύμα από μία αθέατη έκρηξη ενέργειας τον πέτυχε στον θώρακα και τον γκρέμισε.

 «Χα! Χα! Είσαι αδύναμος, γεράκο μου!» φώναξε ο Άλαντορ, γελώντας περιφρονητικά. Είχε καταφέρει να χτυπήσει τον αντίπαλο του εξαπίνης. Μα, ο Ρουνομάγος δεν έχασε τη ψυχραιμία του. Στάθηκε όρθιος, συνοφρυώθηκε, και αμέσως μετά χαμογέλασε στον οργίλο μάγο.

«Δεν το είχα σκοπό. Να το ξέρεις πως εσύ μ’ ανάγκασες» άρχισε να λέει μυστηριωδώς, εμφανίζοντας πάλι πίσω από την πλάτη του ένα μεγάλο μπουκάλι γεμάτο κόκκινη μπίρα. Αφού έβγαλε τον φελλό και το μύρισε, στη συνέχεια ρούφηξε μια γενναία γουλιά. Ένας μικρός μυς συσπάστηκε στη γνάθο του, αλλά ουδείς το πρόσεξε, ουδείς το κατάλαβε. Για την ακρίβεια κανείς δεν έδωσε σημασία διότι η αμέσως επόμενη κίνηση του Ρουνομάγου ήταν να εκσφεντονίσει το γεμάτο μπουκάλι προς τον Άλαντορ. Το γυαλί έγινε κομμάτια σπιθαμές προτού φτάσει τον στόχο του, και το κοκκινωπό υγρό έβρεξε τον μάγο στο πρόσωπο, κάνοντάς τον μέσα σε λίγα μόλις δευτερόλεπτα να ανακατευτεί, να ξεράσει και να αρχίσει να τρεκλίζει σαν μεθυσμένος.

«Τι ήταν αυτό;» φώναξε αλαφιασμένος και ωσάν μπεκρής μπατίρης ο Άλαντορ, προσπαθώντας να συνέλθει.

Ο Ρουνομάγος χαμογέλασε πονηρά. «Είναι μια ειδική μοναστηριακή συνταγή. Ο ηγούμενος που την φτιάχνει είναι φίλος μου»

Ο Άλαντορ, ζαλισμένος και αποπροσανατολισμένος, προσπαθούσε να διατηρήσει την ισορροπία του. Ο Ρουνομάγος βρήκε τότε την ευκαιρία να επιτεθεί ξανά. Έβγαλε μέσα από τον μανδύα του ένα ξύλινο κέρατο γεμάτο ξανθιά μπίρα. Με μια γρήγορη κίνηση, το έσπασε στο κεφάλι του Άλαντορ, κάνοντάς τον να πέσει στο έδαφος.

Ο Άλαντορ, έξαλλος από οργή, σηκώθηκε αργά, το βλέμμα του γεμάτο μίσος. «Θα πληρώσεις γι’ αυτό, παλιομεθύστακα!» φώναξε και διαμιάς εξαπέλυσε έναν πανίσχυρο κεραυνό που θαρρείς και θα έκοβε στα δύο ολάκερο τον κόσμο. Ο Ρουνομάγος, προνοητικός όπως πάντα, είχε κάνει το Δέρμα από Βράχο και έτσι απέφυγε τα χειρότερα. Είχε γίνει πια δεδομένο και στους δύο πώς αυτή, ετούτη η συγκλονιστική μάχη θα ήταν η επικότερη όλων των εποχών.

Συνεχίζει ο Βασίλης Κρουστάλης από οπτική του Άλαντορ:

Το κοινό ξέσπασε σε χειροκροτήματα και γέλια. Τους φαινόταν αστείο το θέαμα με τις μπίρες. Ο Ρουνομάγος Όντινσον τράβηξε ακόμα ένα μπουκάλι μαύρης μπίρας και ετοιμάστηκε να επιτεθεί στον αντίπαλό του. Ο Άλαντορ ήταν πιο γρήγορος. Με τηλεκίνηση τον τίναξε πολλά μέτρα μακριά του. Το μπουκάλι του είχε σπάσει και ο Ρουνομάγος είχε σωριαστεί ανάσκελα στην άλλη άκρη της αρένας. Για λίγα λεπτά ο Όντινσον έμεινε ξαπλωμένος στο βρόμικο έδαφος της αρένας. Η απόσταση που τους χώριζε ήταν πολύ μεγάλη.

Ο Άλαντορ Σίλντιμορ ήταν ζαλισμένος. Η μοναστηριακή μπίρα του είχε χαλάσει το στομάχι και ένοιωθε πολύ μεθυσμένος. Ο Άλαντορ προτιμούσε το γλυκό κόκκινο κρασί σαν ποτό. Ήταν άμαθος στην σκληρή γεύση της μπίρας.

«Καλά κάνει ο Λόκο Χάμερ και δεν πίνει αλκοόλ» είπε ενθυμούμενος τον κοκκινομάλλη φίλο του.

Ο Ρουνομάγος Όντινσον είχε σηκωθεί με δυσκολία. Τράβηξε από το αριστερό του μανίκι ένα μπουκάλι με μπίρα και τράβηξε μια γενναία γουλιά.

«Αχ. Μόνο τα κάλλη μιας ξανθιάς μπορούν να με συνεφέρουν. Και ας είναι και μπίρας» είπε ξεσπώντας σε γέλια.

Ο Άλαντορ προσπαθούσε να βρει ένα ξόρκι για να αποβάλει το αλκοόλ από τον οργανισμό του. Δεν ήξερε κανένα. Έπρεπε να πολεμήσει μεθυσμένος.

Ο Ρουνομάγος Όντινσον αφού κατέβασε μονορούφι την ξανθιά και πέταξε το άδειο μπουκάλι πίσω του, τα μάγουλά του είχαν κοκκινίσει και χαμογελούσε χαζά. Είχε πιεί παραπάνω από όσο έπρεπε.

«Τώρα που είμαι στα πάνω μου, ετοιμάσου να νοιώσεις την οργή μου» του είπε και εμφάνισε μέσα από τα ρούχα του ένα μεταλλικό σκεύος που έμοιαζε με τσουκάλι.

Είπε τα κατάλληλα λόγια και μέσα από το μαγικό σκεύος εκτοξεύτηκε ένας χείμαρρος αφρώδης μπίρας που όλο και αύξανε την ορμή του.

«Αυτός είναι ο Μπιροπόταμος. Θα σε πνίξω μέσα στην μπίρα μου» του φώναξε ενθουσιασμένος ο Ρουνομάγος.

Ο Άλαντορ Σίλντιμορ δεν πρόλαβε να το σκεφτεί και πολύ. Μόνο ένα ξόρκι μπορούσε να χρησιμοποιήσει σε μια τόσο ισχυρή επίθεση.

Έκλεισε τα μάτια και συγκεντρώθηκε. Σχημάτισε στον αέρα τέσσερις πορτοκαλί ρούνους. Έπειτα απομακρύνθηκαν μεταξύ τους και φώτισαν ακόμα περισσότερο. Οι ρούνοι διπλασιάστηκαν και έγιναν γαλάζιοι και λαμπεροί.

«Αυτός είναι ο Αιώνιος Παγετώνας» φώναξε δυνατά και είπε την τελευταία λέξη από το ξόρκι του.

Οι μαγικοί ρούνοι απελευθέρωσαν όλη την ενέργειά τους. Μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα το κλίμα της περιοχής άλλαξε. Η ατμόσφαιρα έγινε ψυχρή και το ποσοστό της υγρασίας έφτασε σε αδιανόητα ύψη. Η επίθεση του Άλαντορ ήταν η επέλαση ενός ανήλεου χειμώνα. Πριν προλάβει καν να φτάσει στο κέντρο της αρένας, ο Μπιροπόταμος μεταμορφώθηκε σε ένα κρυσταλλωμένο έργο τέχνης από πάγο. Ο Ρουνομάγος πέταξε το μαγικό τσουκάλι του κάτω και ετοίμασε ένα δυνατό ξόρκι προστασίας. Η ορμή του Αιώνιου Παγετώνα τον κοπάνησε με δύναμη στα προστατευτικά τοιχώματα της αρένας. Όλος ο χώρος είχε μετασχηματιστεί σε ένα νεκροταφείο πάγου. Ακόμα και οι θεατές των πρώτων καθισμάτων είχαν παγώσει από το κρύο. Όταν μετά από λίγες στιγμές κόπασε η επίθεση, ο Ρουνομάγος Όντινσον στεκόταν στην θέση του.

«Πως είναι δυνατόν; Μετά από μια τόσο ισχυρή γητειά είσαι ζωντανός;» ρώτησε με απορία ο Άλαντορ.

«Έχω ανάψει μετά από τόση κατανάλωση μπίρας. Δεν με πιάνει ούτε το κρύο. Μου κατέστρεψες την δυνατότερη γητειά μου, τον Μπιροπόταμο. Με έχεις εξοργίσει, Άλαντορ. Ήρθε η στιγμή να γνωρίσεις την οργή της μπίρας. Θα σου δείξω το απαγορευμένο μου ξόρκι» είπε και έβγαλε την μακρόστενη πίπα του Γκάνταλφ. Έβαλε καπνό από ένα σακουλάκι και το πίεσε. Μετά άναψε φωτιά χρησιμοποιώντας τα δάκτυλά του σαν τσακμακόπετρες.

«Τα έχεις χάσει ρε μπεκρή; Δεν είναι ώρα για κάπνισμα».

Από την περίτεχνη πίπα εμφανίστηκε ένας πυκνός, κιτρινόμαυρος καπνός που έπειτα από λίγο σχημάτισε ένα επιβλητικό, κιτρινόμαυρο σύννεφο στον ουρανό. Το μαγικό κατασκεύασμα είχε καλύψει την μισή αρένα με τον όγκο του. Ο Ρουνομάγος Όντινσον το διέταξε νοητικά να πάει προς τον αντίπαλό του. Πριν το καταφέρει όμως, ένοιωσε έναν φρικτό πονοκέφαλο.

«Καταραμένε δαίμονα. Προσπαθείς να μπεις στο μυαλό μου;» του φώναξε με τρόμο ο Ρουνομάγος.

¨Έχω μπει ήδη μεθύστακα. Ας δούμε τι μαγικά ξόρκια ξέρεις¨ άκουσε την φωνή να του απαντά.

Ο Άλαντορ έφτασε πανεύκολα στο σημείο του εγκεφάλου που ήθελε. Αυτό που αντίκρισε τον τρόμαξε. Βγήκε αμέσως έξω και τον κοίταξε με δέος.

«Δεν γίνεται να συμβαίνει αυτό. Μέσα στο μυαλό σου έχεις μόνο μπίρα;»

«Χαχαχαχα… φυσικά και να ξέρεις πως αυτή θα σε καταστρέψει. Όξινη Μπιροκαταιγίδα» φώναξε με ενθουσιασμό ο Ρουνομάγος Όντινσον.

Από το κιτρινόμαυρο σύννεφο, που πλέον είχε φτάσει πάνω από το κεφάλι του Άλαντορ, άρχισαν να ακούγονται μπουμπουνητά. Καταρρακτώδης κίτρινη βροχή έπεφτε απότομα επάνω του.

«Η βροχή μου είναι όξινη. Θα λιώσεις από την μπίρα, φαντασμένε μάγε» του φώναξε χαμογελώντας ο μπιροδαμαστής.

«Σε ευχαριστώ που μου χάρισες την νίκη. Είχε ενδιαφέρον ο αγώνας μας. Αντίο φαφλατά μεθύστακα» του είπε ο Άλαντορ και ετοιμάστηκε να αντεπιτεθεί.

Ο μορφοποιημένος ψυχρός καιρός που επικρατούσε μέσα στην τεράστια αρένα, δεν επέτρεψε στην βροχή να φτάσει με αυτή την μορφή στον μάγο. Οι σταγόνες μετατράπηκαν σε αιχμηρά κομμάτια πάγου. Ο Άλαντορ χαμογέλασε πλατιά. Με ένα απλό μαγικό ξόρκι αέρα τα μετέφερε όλα προς την πλευρά του αντίπαλού του. Δεκάδες χιλιάδες φονικά στιλέτα πάγου κατευθύνθηκαν επάνω του. Ο Ρουνομάγος Όντινσον δεν πρόλαβε να αντιδράσει και πολλά από αυτά έπεσαν με ταχύτητα επάνω του, ξεσκίζοντας πολλά σημεία του σώματός του. Η επίθεση ήταν εντυπωσιακή και κράτησε αρκετά λεπτά. Όταν τελείωσε, στην θέση του μάγου δεν υπήρχε τίποτα άλλο πέρα από κομμάτια σάρκας και σπασμένα κόκκαλα.

«ΚΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΙ, ΕΧΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΝΙΚΗΤΗ ΤΟΥ ΤΕΛΙΚΟΥ. Ο ΑΛΑΝΤΟΡ ΣΙΛΝΤΙΜΟΡ ΘΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙ ΣΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΟΣ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥ ΜΑΓΟΥ  ΤΟΥ ΠΟΛΥΣΥΜΠΑΝΤΟΣ!» ακούστηκε μια αντρική φωνή να λέει και το κοινό παραληρούσε από ενθουσιασμό.

Ο Άλαντορ Σίλντιμορ χρησιμοποίησε την ικανότητα αιώρησής του και παρατήρησε την κατάσταση της αρένας. Ως δια μαγείας τα πάντα είχαν εξαφανιστεί. Και το τεράστιο άγαλμα πάγου του Μπιροπόταμου, και το κλίμα του Αιώνιου Παγετώνα, ακόμα και το επιβλητικό κιτρινόμαυρο σύννεφο στον ουρανό είχε χαθεί. Ο Άλαντορ Σίλντιμορ είχε σοκαριστεί από τα λεγόμενα της μυστηριώδους φωνής. Άρα κανείς δεν έχει κλέψει την Χάτζα Κολέριο. Απλά ήταν μια παραίσθηση για να πολεμήσω σε αυτή την αρένα. Άρα όλο αυτό είναι ένα αισχρό αιματηρό παιχνίδι επιβίωσης για το φιλοθεάμον κοινό;

«Μπάσταρδε διοργανωτή. Θα σε βρω και θα πληρώσεις ακριβά για…» δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει την πρότασή του. Είχε εξαφανιστεί από την αρένα.

Βρισκόταν ξανά μέσα στο βρόμικο κελί του. Στα χέρια του υπήρχαν μαγικές αλυσίδες και το στόμα του ήταν φιμωμένο. Δεν μπορούσε να κάνει τίποτα.

Να πάρει. Πως γίνεται αυτό; Ποια ανώτερη δύναμη μας αναγκάζει να μονομαχήσουμε; σκέφτηκε από μέσα του ο Άλαντορ.

«ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΑΣ ΑΦΗΝΩ ΑΛΛΟ ΣΕ ΑΓΩΝΙΑ. ΣΕ ΛΙΓΑ ΛΕΠΤΑ ΘΑ ΔΕΙΤΕ ΤΟΥΣ ΕΠΟΜΕΝΟΥΣ ΜΟΝΟΜΑΧΟΥΣ ΠΟΥ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΝ ΜΙΑ ΘΕΣΗ ΣΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ! ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ ΚΑΙ ΣΕ ΛΙΓΟ ΕΤΟΙΜΑΣΤΕΙΤΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΠΟΜΕΝΟ ΤΡΟΜΕΡΟ ΗΜΙΤΕΛΙΚΟ ΜΑΣ» συνέχισε να λέει η φωνή, προκαλώντας τεράστιο ενθουσιασμό στο κοινό.

Ο Άλαντορ σκέφτηκε τον αντίπαλό του. Τι τρελοκομείο ήταν αυτό; Μακάρι να κολυμπήσει σε ποτάμια μπίρας στην αιωνιότητα της Βαλχάλα, ευχήθηκε και χαμογέλασε. Αυτό θα ήθελε σίγουρα. Έπειτα αναστέναξε. Σηκώθηκε από το κρεβάτι του και πήγε πιο κοντά στην καγκελόπορτα του κελιού του. Από το άνοιγμα μπορούσε να δει σχεδόν το κέντρο της αρένας. Ήθελε να μάθει ποιοι είχαν φτάσει τόσο ψηλά σε αυτό το φονικό τουρνουά.

Το σχόλιου του Fantasy Wanderer:
“Η πρώτη μέρα της ψηφοφορίας έδωσε το πολυπόθητο εισιτήριο για τον Μεγάλο Τελικό”

Αν και ο Άλαντορ μπήκε δυνατά και πήρε μεγάλη διαφορά από την αρχή της μάχης, ο Ρουνομάγος αντέδρασε και άρχισε να τον πλησιάζει. Στο τέλος, όμως της πρώτης μέρας, ο μάγος του Βασίλη Κρουστάλη κατάφερε να κερδίσει και πάλι μια καλή διαφορά, με την πρώτη μέρα να λήγει 68-45. Η δεύτερη μέρα άνηκε και στους δύο μονομάχους, καθώς ήταν ένα αμφίρροπο ντέρμπι, με το επιμέρους σκορ να είναι 30-29. Έτσι, τα ινία του ημιτελικού δεν άλλαξαν χέρια και ο Άλαντορ Σίλντιμορ περνάει στον Μεγάλο Τελικό με σκορ 98-74, όπου περιμένει τον νικητή του ζευγαριού Μορντενκάινεν εναντίον Γέννεφερ.

Κανόνες των Fantasy Wanderer’s Battles

Κάθε Τρίτη και Παρασκευή θα ανεβαίνουν δύο μονομαχίες με τέσσερις από τους 16 φανταστικούς ήρωες και θα έχετε 48 ώρες για να ψηφίσετε τον αγαπημένο σας. Η έκβαση των μαχών θα εξαρτάται εξ’ ολοκλήρου από τις ψήφους σας, ακόμα και τις διακυμάνσεις τους κατά τη διάρκεια των δύο ημερών, και το αποτέλεσμα της κάθε μονομαχίας θα ανακοινώνεται με περιγραφή της μάχης, από τις πένες των παραμυθάδων Δημήτρη Κολοβό, Βασίλη Μέγα, Βασίλη Κρουστάλη, Λάζαρο Λυρώνη, Νικόλα Παπακώστα, Κωνσταντίνο Αμβράζη, Χρήστο Κεσκίνη και Λειβαδιώτη Αλέξανδρο. Δικαιούστε να ψηφίζετε μόνο μία φορά ανά μονομαχία, αλλά φυσικά μπορείτε να ζητάτε από γνωστούς και φίλους να στηρίξουν τον αγαπημένο σας ήρωα. Σε περίπτωση ισοψηφίας, τότε το αποτέλεσμα καθορίζεται από την αντικειμενική κρίση των συγγραφέων, αφήνοντας στην άκρη συναισθηματισμούς και συμπάθειες και εξετάζοντας καθαρά την πολεμική ικανότητα του κάθε ήρωα. Οι περιγραφές των μονομαχιών θα αναρτώνται στο blog του Fantasy Wanderer. Μην ξεχνάτε, όμως, καθ’ όλη τη διάρκεια των δύο ημερών της ψηφοφορίας, θα υπάρχουν προσφορές σε επιλεγμένα βιβλία των εκάστοτε ηρώων. (Δημιουργείστε χαρακτήρα για να μη χάνετε τα XP των αγορών σας)