FWB2: Αποτέλεσμα Κίρκη Vs Μέρλιν (Φάση των 16)

Fantasy Wanderer’s Battles ΙΙ

Γράφει ο Λειβαδιώτης Αλέξανδρος

«Πότε τελειώνει αυτό το αναθεματισμένο δάσος;» μουρμούρισε ο Μέρλιν, καθώς ξέμπλεκε τη σκισμένη, πλέον, κάπα του από έναν αγκαθωτό θάμνο. Προσπάθησε να δει τη θέση του ήλιου, αλλά οι πυκνές φυλλωσιές έκρυβαν επιδέξια τον γαλάζιο ουρανό. Είχε χάσει το μέτρημα του χρόνου σε αυτό το αρχαίο δάσος. Το μονοπάτι είχε εδώ και καιρό καλυφθεί από δέντρα και ρίζες και δυσκολευόταν να το διανύσει. Θα μπορούσε, βέβαια, με μια απλή κίνηση του χεριού του να ανοίξει μαγικά το δρόμο μπροστά του, όμως έπρεπε να κρατήσει τις δυνάμεις του. Ήταν σίγουρος ότι θα του χρειαζόντουσαν πολύ σύντομα.

Συνέχισε τη δύσκολη πορεία του, βλαστημώντας κάθε φορά που σκόνταφτε σε κάποια ρίζα ή η ταλαιπωρημένη του ρόμπα γαντζωνόταν σε κάποιο κλαδί, ώσπου ένας υπόκωφος βρυχηθμός, τον ανάγκασε να γυρίσει απότομα. Ένα θεόρατο λιοντάρι τον κοιτούσε, δείχνοντάς του να μυτερά δόντια του. Ο Μέρλιν σήκωσε το χέρι του έτοιμος να εξαπολύσει την πανίσχυρη μαγεία του, αλλά σταμάτησε. Κάτι στο βλέμμα του κτήνους τον έκανε να νιώσει περισσότερο λύπηση, παρά φόβο. Κάτι ανθρώπινο κρυβόταν πίσω από την τρομερή του όψη.

Πράγματι, το λιοντάρι αφού βρυχήθηκε δυνατά, προκαλώντας και κάποια αλυχτίσματα λύκων στα βάθη του δάσους, γύρισε και χάθηκε στην κάλυψη των δέντρων. Ο μάγος έμεινε για λίγο να κοιτά προς την κατεύθυνση που έφυγε το ζώο, κούνησε σκεπτικός το κεφάλι του και επέστρεψε στην δύσκολη πορεία του.

Έπειτα από πολλές βλαστήμιες και αρκετό περπάτημα, έφτασε τελικά σε ένα μεγάλο ξέφωτο. Στο κέντρο του δέσποζε ένα επιβλητικό μέγαρο, στολισμένο με κάθε λογής άνθη, αληθινά και ζωγραφισμένα. Γύρω του πετούσαν πανέμορφα πουλιά, που γέμιζαν τον αέρα με τα εύηχα τραγούδια τους, ενώ τροφαντά γουρούνια περιπλανιόντουσαν στους πανέμορφους κήπους του.

Ο Μέρλιν πέρασε την ροδοστολισμένη καμάρα, που διακοσμούσε την είσοδο του προαυλίου και με έκπληξη είδε τους χοίρους να στέκονται ακίνητοι και να τον κοιτάνε. Ένας από αυτούς τον πλησίασε, κραυγάζοντας με την λαρυγγική του λαλιά.

«Προσπαθείς να μου πεις κάτι;» ρώτησε ο μάγος, βλέποντάς τον να κάθεται μπροστά του, συνεχίζοντας τις άναρθρες φωνές του. Τον κοιτούσε στα μάτια, όπου και πάλι αντίκρυζε κάτι αλλόκοτο. Κάτι ανθρώπινο.

Ξαφνικά το γουρούνι άρχισε να σκούζει σα να το σφάζουν και έτρεξε σαν τρελό να κρυφτεί μέσα σε έναν θάμνο.

«Καλώς ήρθες, ξένε, στο φτωχικό μου οίκο!». Η μελωδική φωνή προήλθε από την είσοδο του μεγάρου, όπου μια πανέμορφη γυναίκα, ντυμένη με ένα αραχνοΰφαντο φόρεμα, που κάλυπτε οριακά τις όμορφες καμπύλες της, εμφανίστηκε.

«Χαίρε, αρχόντισσά μου» αποκρίθηκε ο Μέρλιν, κάνοντας μια ελαφριά υπόκλιση και βγάζοντας το μυτερό του καπέλο. «Συγχώρεσέ με για την απροειδοποίητη εισβολή μου στο όμορφο κήπο σου, αλλά η βάρκα μου προσάραξε στην ακτή σου. Το μόνο που ζητώ είναι να μου πεις που βρίσκομαι και ευθύς θα συνεχίσω το δρόμο μου, αφήνοντας εσένα και τα ζώα σου ήσυχα».

«Βρίσκεσαι στην Αιαία, τη νήσο της βασίλισσας Κίρκης» απάντησε εκείνη. «Αλλά αφού ο Ποσειδώνας σε έφερε στο κατώφλι μου, θα τελέσω ύβρη αν σε αφήσω να συνεχίσεις τον δρόμο σου διψασμένος, πεινασμένος και κουρασμένος. Έλα!» τον προσκάλεσε δείχνοντας το εσωτερικό του οίκου της με μια αέρινη κίνηση του χεριού της.

Ο Μέρλιν κούνησε καταφατικά το κεφάλι του, απομάκρυνε με τα δάχτυλά του μια τούφα των μακριών, γκριζοπών μαλλιών που είχε πέσει στα μάτια του, και ακολούθησε την όμορφη γυναίκα.

Το εσωτερικό του μεγάρου ήταν το ίδιο εντυπωσιακό και επιβλητικό με το εξωτερικό. Πανέμορφα λαξευμένα αγάλματα στόλιζαν σχεδόν κάθε γωνιά του μεγάλου διαδρόμου που διέσχιζαν, ενώ εντυπωσιακά ψηφιδωτά με απεικονίσεις συμποσίων γέμιζαν τους τοίχους. Προσπερνούσαν ανάγλυφους κίονες και πήλινους αμφορείς, ώσπου έφθασαν σε έναν αίθριο, τετράγωνο χώρο, στη μέση του οποίου υπήρχε ένα μακρύ τραπέζι. Πιάτα γεμάτα αχνιστά φαγητά και κανάτες με κρασί ήταν ήδη στρωμένα.

«Κάθισε, ξένε» του είπε η οικοδέσποινα, τραβώντας μια σκαλιστή καρέκλα στην κορυφή της τράπεζας. Ο Μέρλιν υπάκουσε κι αμέσως η γυναίκα του γέμισε το ποτήρι. «Φάε, πιες και ξεκουράσου για όσο θέλεις».

«Και μόνο η παρουσία σου, αρχόντισσα, είναι ικανή να διώξει το μούδιασμα του ταξιδιού από το ταλαιπωρημένο κορμί μου» απάντησε ο μάγος και ξεκίνησε να τρώει από τα πεντανόστιμα φαγητά.

«Δε μου είπες, όμως, ποιο είναι το όνομά σου και ποιος ο σκοπός του ταξιδιού σου;» τον ρώτησε εκείνη, αφήνοντάς τον πρώτα να κορέσει την πείνα και τη δίψα του.

«Ο βασιλιά μου πληγώθηκε σοβαρά στην μάχη του Κάμλαν, από τον ίδιο του τον γιο και ψάχνω κάτι να τον σώσει» αποκρίθηκε ο Μέρλιν κι έσπρωξε το άδειο πιάτο του, ως ένδειξη ευχαρίστησης.

«Κάμλαν; Δεν έχω ακούσει για αυτό το μέρος» είπε η γυναίκα και τον πλησίασε. «Πρέπει να έρχεσαι από μακριά».

«Από πολύ μακριά, αρχόντισσά μου. Το όνομά μου είναι Εμρίς και έρχομαι από το Άβαλον. Ο θρύλος της Πηνελόπης και του Τηλέμαχου με οδήγησε στον οίκο σου, βασίλισσα Κίρκη».

«Ώστε ξέρεις ποια είμαι;». Η φωνή της άλλαξε τελείως, αφήνοντας την μελωδική χροιά της κι αποκτώντας έναν απειλητικό τόνο.

«Χρειάζομαι το φίλτρο που τους έδωσες» είπε ο Μέρλιν και σηκώθηκε. «Χρειάζομαι το φίλτρο της αθανασίας, για να σώσω την μοναδική ελπίδα του κόσμου μας, τον βασιλιά Αρθούρο».

«Πολύ συγκινητικό» αποκρίθηκε η Κίρκη, εμφανώς προσποιητά. «Τώρα γίνε χοίρος!». Ένα κοντό ραβδί εμφανίστηκε στο χέρι της και με μια γρήγορη κίνηση άγγιξε με αυτό τον ώμο του Μέρλιν. Έκπληξη, όμως, γέμισε το βλέμμα της, μαρτυρώντας ότι περίμενε κάτι να συμβεί.

Εκείνος, έβγαλε ένα μικρό ματσάκι βοτάνων από την τσέπη του και το άφησε στο τραπέζι.

«Μώλυ» είπε με σταθερή φωνή. «Έφαγα μερικά φύλλα του, όσο περιπλανιόμουν στο δάσος και πλέον το ξόρκι σου της μεταμόρφωση είναι άχρηστο». Τα μάτια της γυναίκας άστραψαν από κακία και μίσος. «Με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, σήμερα θα φύγω από τον οίκο σου, με το φίλτρο που θα σώσει τον βασιλιά μου».

Η Κίρκη τον κοίταξε για μια στιγμή κι έπειτα άρχισε να γελά, φωναχτά.

«Ανόητε» είπε, μόλις ήλεγξε τον γέλωτά της. «Νομίζεις ότι μπορείς να έρχεσαι στον οίκο μου και να με απειλείς;». Γρυλίσματα και βρυχηθμοί γέμισαν τον χώρο. Λιοντάρια και λύκοι εμφανίστηκαν μέσα από τις σκιές γύρω τους και ξεκίνησαν να κυκλώνουν απειλητικά τον Μέρλιν.

«Μάζεψε τους δούλους σου, μάγισσα!» φώναξε εκείνος, σηκώνοντας το ραβδί του πάνω από το κεφάλι του. «Σε ότι και να τους μεταμορφώνεις, δεν παύουν να είναι απλοί άνδρες κι εγώ… ο γιος ενός δαίμονα!» φώναξε και χτύπησε δυνατά το ξύλο στην παγωμένη πέτρα.

Η ανάσα του βάρυνε, μόλις συνειδητοποίησε ότι το ξόρκι του δεν πραγματοποιήθηκε. Τα κτήνη συνέχιζαν να τον πλησιάζουν, ενώ η Κίρκη γελούσε σαρδόνια.

«Τί συμβαίνει;» ψέλλισε και σήκωσε την παλάμη του προς τους αντιπάλους του. Και πάλι, όμως, τίποτα. Σαν κάτι να σταματούσε τη μαγεία του.

«Μπορεί οι Θεοί να σου αποκάλυψαν, όπως και στον Οδυσσέα, το μελανόριζο Μώλυ» είπε η γυναίκα και χάιδεψε ένα από τα λιοντάρια δίπλα της, «αλλά οι γνώσεις σου σε πρόδωσαν, γέροντα. Όποιος γευτεί τα φύλλα του, γητειά δεν τον αγγίζει. Η ίδια η μαγεία, όμως, ακόμα κι η δική του, τον αποχαιρετά». Τέλειωσε την φράση της με ένα νεύμα του χεριού της, διατάζοντας τα κτήνη να επιτεθούν.

Ένας λύκος προσπάθησε να χώσει τα μυτερά του δόντια στο αριστερό χέρι του Μέρλιν, αλλά ο άνδρας πρόταξε το ραβδί του και τον χτύπησε στο κεφάλι, απωθώντας τον. Ένας δεύτερος, όμως, από πίσω του, δάγκωσε τη γάμπα του, κάνοντάς τον να μουγκρίσει από τον πόνο και να γονατίσει. Γύρισε να τον αντιμετωπίσει, αλλά τα πάντα θόλωσαν, όταν μια βαριά πατούσα λιονταριού με γαμψά νύχια προσέκρουσε στο πρόσωπό του. Έπεσε ανάσκελα στο έδαφος, ζαλισμένος, ενώ τα κτήνη άρχισαν να κατασπαράζουν το κορμί του.

Σε απογοήτευσα, βασιλιά μου… Συγχώρεσέ με… σκέφτηκε, αφήνοντας ένα δάκρυ να κυλήσει στο μάγουλό του, και παραδόθηκε στα πανίσχυρα σαγόνια που έσκιζαν τη σάρκα του.

Το σχόλιου του Fantasy Wanderer:
“Η Κίρκη στην επόμενη φάση, με συνοπτικές διαδικασίες”

Μία σύντομη μάχη, καθώς ήταν η ψηφοφορία με τη μικρότερη συμμέτοχη, φτάνοντας μόλις τις 31 ψήφους. Σχεδόν αμέσως η βασίλισσα της Αιαίας πέρασε μπροστά και κράτησε τα ινία μέχρι τη λήξη. Έτσι, με το τελικό σκορ 18-13, η ηρωίδα του Ομήρου περνά στην επόμενη φάση, όπου περιμένει τον νικητή του ζευγαριού Γέννεφερ εναντίον Ραντ αλ’ Θορ.

Κανόνες των Fantasy Wanderer’s Battles

Κάθε Τρίτη και Παρασκευή θα ανεβαίνουν δύο μονομαχίες με τέσσερις από τους 16 φανταστικούς ήρωες και θα έχετε 48 ώρες για να ψηφίσετε τον αγαπημένο σας. Η έκβαση των μαχών θα εξαρτάται εξ’ ολοκλήρου από τις ψήφους σας, ακόμα και τις διακυμάνσεις τους κατά τη διάρκεια των δύο ημερών, και το αποτέλεσμα της κάθε μονομαχίας θα ανακοινώνεται με περιγραφή της μάχης, από τις πένες των παραμυθάδων Δημήτρη Κολοβό, Βασίλη Μέγα, Βασίλη Κρουστάλη, Λάζαρο Λυρώνη, Νικόλα Παπακώστα, Κωνσταντίνο Αμβράζη, Χρήστο Κεσκίνη και Λειβαδιώτη Αλέξανδρο. Δικαιούστε να ψηφίζετε μόνο μία φορά ανά μονομαχία, αλλά φυσικά μπορείτε να ζητάτε από γνωστούς και φίλους να στηρίξουν τον αγαπημένο σας ήρωα. Σε περίπτωση ισοψηφίας, τότε το αποτέλεσμα καθορίζεται από την αντικειμενική κρίση των συγγραφέων, αφήνοντας στην άκρη συναισθηματισμούς και συμπάθειες και εξετάζοντας καθαρά την πολεμική ικανότητα του κάθε ήρωα. Οι περιγραφές των μονομαχιών θα αναρτώνται στο blog του Fantasy Wanderer. Μην ξεχνάτε, όμως, καθ’ όλη τη διάρκεια των δύο ημερών της ψηφοφορίας, θα υπάρχουν προσφορές σε επιλεγμένα βιβλία των εκάστοτε ηρώων. (Δημιουργείστε χαρακτήρα για να μη χάνετε τα XP των αγορών σας)