FWB2: Gandalf the Grey Vs Elminster Aumar (Φάση των 16)

Fantasy Wanderer’s Battles ΙΙ

Γράφει ο Δημήτρης Κολοβός

Ήταν 3 Οκτωβρίου, λίγο μετά τα μεσάνυχτα. Ο Γκάνταλφ ξαπόσταινε στα ερείπια του πύργου του Άμον Σουλ, καταπονημένος ψυχή και σώματι, έχοντας καταφέρει να απωθήσει τον Μάγο-Βασιλιά και τα υπόλοιπα δαχτυλιδοφαντάσματα. Ήξερε ότι το Σκοτάδι τον πλησίαζε και ήταν προετοιμασμένος. Διαφορετικά, δεν θα είχαν τα πράγματα τέτοια έκβαση. Οι δυνάμεις του είχαν μεν εξαντληθεί, αλλά γνώριζε  ότι δεν θα τον πλησίαζαν ξανά για τις επόμενες μέρες. Μπορούσε, επιτέλους, να χαλαρώσει. Έβγαλε την πίπα του και άρχισε να την καθαρίζει. Λάτρευε την διαδικασία αυτή, καθώς τον οδηγούσε στην αγαπημένη του ασχολία, το κάπνισμα του απολαυστικού πιπόχορτου του Λονγκμπότομ. Δε μπορούσε, όμως, να εφησυχάσει. Τα πιόνια κινούνταν πολύ γρήγορα στο ταμπλό και δεν είχε πολύ χρόνο για χάσιμο. Άρχισε να γεμίζει την αυτοσχέδια του πίπα και ξεκίνησε να φουμάρει το γλυκό καπνό. Χαμογέλασε, νιώθοντας να του καίει, ευχάριστα, το λαιμό.

Ο Σάουρον είχε ανακτήσει τις δυνάμεις του σε μεγάλο βαθμό και φαινόταν πως είχε βρει και γρήγορα συμμάχους, φέρνοντας τη Γκόντορ σε μειονεκτική θέση. Πόσο θα κρατούσαν ακόμα οι άμυνες της Λευκής Πόλης; Η Οσγκίλιαθ δεν μπορούσε να αντέξει συνεχόμενες επιθέσεις για πολύ καιρό. Και η βοήθεια από τους Νάνους και τα Ξωτικά, λογικά, θα ήταν μηδαμινή, αν ήξερε καλά τη λογική των Πρωτογέννητων και των παιδιών του Άουλε. Το Ένα Δαχτυλίδι είχε βρεθεί και οι ισορροπίες, πλέον, ήταν πολύ ευαίσθητες. Η πλάστιγγα είχε αρχίσει να γέρνει προς την πλευρά του Σκοτεινού Άρχοντα. Έπρεπε να επέμβει, να καταστρώσει ένα σχέδιο, να ενώσει τους Ελεύθερους Λαούς. Το Λευκό Συμβούλιο έπρεπε να αναλάβει δράση. Και τότε, οι σκέψεις του διακόπηκαν απότομα.

Ένιωσε μια περίεργη αύρα στον αέρα, σαν κάτι να διαστρέβλωσε την πραγματικότητα, να διαπέρασε το πέπλο του κόσμου του. Ανήσυχος, σηκώθηκε αφήνοντας την πίπα του σε ένα βράχο φαγωμένο από τα χρόνια, έπιασε τη ράβδο και το σπαθί του, το Γκλάμντρινγκ, το ξίφος του βασιλιά Τούργκον της Γκόντολιν. Όσο αθόρυβα μπορούσε, προχώρησε αργά προς τον εξωτερικό περίβολο των ερειπίων του πύργου και κοίταξε το αχανές σκοτάδι, μυρίζοντας τον αέρα. Η όσφρηση, πάντα, μπορούσε να δώσει απαντήσεις εκεί που άλλες αισθήσεις υστερούσαν. Δεν οσμίστηκε Σκοτεινιά, αλλά προς έκπληξη του νότες πιπόχορτου έφτασαν στη μύτη, πολύ διαφορετικού από οποιοδήποτε άλλο είχε μυρίσει.

«Συγγνώμη, πού βρίσκομαι;» ακούστηκε μια φωνή πίσω και ο Γκάνταλφ γύρισε απότομα, μην ξέροντας τι θα αντικρύσει και βλαστημώντας που πιάστηκε, σχεδόν, στον ύπνο. Δεν έπρεπε να είχε χαλαρώσει τόσο. Ξαφνιάστηκε και παραλίγο να πέσει η ράβδος του στο πέτρινο δάπεδο, που κάποτε αποτελούσε το προαύλιο του πύργου της Κορυφής των Καιρών. Στην αρχή, νόμιζε πως αντίκρυσε τον Σάρουμαν τον Λευκό. Ωστόσο, το πρόσωπο του τού ήταν άγνωστο. Ξεκάθαρα, βρισκόταν μπροστά του κάποιος μάγος. Γι’ αυτό μπορούσε να είναι σίγουρος. Δεν ήταν, όμως, από τον κόσμο αυτό.

Παίρνοντας μια βαθιά ανάσα, ο Γκάνταλφ, αποκρίθηκε: «Βρίσκεσαι στη Μέση-γη, μάγε. Αλλά δεν είσαι ευπρόσδεκτος. Αρκετά προβλήματα έχει αυτός ο κόσμος από μόνος του. Είτε είσαι εχθρός, είτε φίλος. Δεν χρειάζεται άλλους κινδύνους».

Ο νεοφερμένος κοίταξε εξεταστικά τον Γκρίζο Ταξιδευτή και απάντησε:  «Είμαι ο Έλμινστερ των Λησμονημένων Βασιλείων. Δεν τη γνωρίζω αυτή τη Μέση-γη στην οποία αναφέρεσαι. Μάλλον, το ξόρκι μου δεν εκτελέστηκε, όπως έπρεπε. Με απρόβλεπτους τρόπους δουλεύει, τελικά, το “Όνειρο του Μπλε Πέπλου”. Για το Έμπερον ταξίδευα».

«Δεν υπάρχει τέτοιος μέρος εδώ. Πήγαινε, σε παρακαλώ, να συνεχίσω την ξεκούραση μου. Οι Μαύροι Καβαλάρηδες καραδοκούν και πρέπει να ανακτήσω τις δυνάμεις μου. Δεν έχω πολλή υπομονή».

«Ίσως, μπορώ να βοηθήσω, όσο ανακτώ κι εγώ τις δυνάμεις μου για να ξαναταξιδέψω».

«Δεν θα το πω άλλη φορά», είπε ο Γκάνταλφ εκνευρισμένος. «Διάβαινε! Και μην ξαναεπιστρέψεις».

«Πολλά μπορώ να ανεχτώ, σοφέ», είπε ο ειρωνικά ο Έλμινστερ. «Την αγένεια, όμως, όχι». Αμέσως, έτριψε το δαχτυλίδι στο χέρι του, που άρχισε να λάμπει απόκοσμα.

Λίγη ηρεμία ζήτησα, σκέφτηκε κουρασμένα ο Γκάνταλφ. «Ας είναι! Αφού δεν γυρνάς μόνος σου στον κόσμο σου, θα σε στείλω εγώ».

Gandalf the Grey	Όνομα	Elminster Aumar
Middle-earth	Κόσμος	Forgotten Realms
Valinor	Τόπος Καταγωγής	Suzail
Glamdring (Sword) Narya (Elven Ring) Staff Pipe Pipeweed (“Longbottom Leaf”)	Βασικός Εξοπλισμός	Staff Pointy hat Eversmoking Pipe Mantle of Spell Resistance Ring of Protection Lion Sword
Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών (The Lord of The Rings)	Σειρά Βιβλίων που εμφανίζεται	Sage of Shadowdale
J.R.R. Tolkien	Δημιουργός	Ed Greenwood

Ταχθείτε στο πλευρό του αγαπημένου σας ήρωα, με την ψήφο σας

Μέχρι τη λήξη της ψηφοφορίας, μπορείτε να προμηθευτείτε τo Graphic Novel “The Hobbit” με έκπτωση 25%

Κανόνες των Fantasy Wanderer’s Battle

Κάθε Τρίτη και Παρασκευή θα ανεβαίνουν δύο μονομαχίες με τέσσερις από τους 16 φανταστικούς ήρωες και θα έχετε 48 ώρες για να ψηφίσετε τον αγαπημένο σας. Η έκβαση των μαχών θα εξαρτάται εξ’ ολοκλήρου από τις ψήφους σας, ακόμα και τις διακυμάνσεις τους κατά τη διάρκεια των δύο ημερών, και το αποτέλεσμα της κάθε μονομαχίας θα ανακοινώνεται με περιγραφή της μάχης, από τις πένες των παραμυθάδων Δημήτρη Κολοβό, Βασίλη Μέγα, Βασίλη Κρουστάλη, Λάζαρο Λυρώνη, Νικόλα Παπακώστα, Κωνσταντίνο Αμβράζη, Χρήστο Κεσκίνη και Λειβαδιώτη Αλέξανδρο. Δικαιούστε να ψηφίζετε μόνο μία φορά ανά μονομαχία, αλλά φυσικά μπορείτε να ζητάτε από γνωστούς και φίλους να στηρίξουν τον αγαπημένο σας ήρωα. Σε περίπτωση ισοψηφίας, τότε το αποτέλεσμα καθορίζεται από την αντικειμενική κρίση των συγγραφέων, αφήνοντας στην άκρη συναισθηματισμούς και συμπάθειες και εξετάζοντας καθαρά την πολεμική ικανότητα του κάθε ήρωα. Οι περιγραφές των μονομαχιών θα αναρτώνται στο blog του Fantasy Wanderer. Μην ξεχνάτε, όμως, καθ’ όλη τη διάρκεια των δύο ημερών της ψηφοφορίας, θα υπάρχουν προσφορές σε επιλεγμένα βιβλία των εκάστοτε ηρώων. (Δημιουργείστε χαρακτήρα για να μη χάνετε τα XP των αγορών σας)