FWB: Αποτέλεσμα Catti-brie Vs Fëanor (Φάση των 16)

Fantasy Wanderer’s Battles

Γράφει ο Χρήστος Κεσκίνης

«Οι Βάλαρ με εξόρισαν! Εμένα, τον καλύτερο των Πρωτογέννητων. Το πιο χαρισματικό ανάμεσα στα παιδιά του Ιλούβαταρ. Τον δημιουργό των Σίλμαριλ. Πώς τόλμησαν; Σκότωσα απλά έναν κλέφτη. Ελπίζω μόνο να με έστειλαν κοντά στον προδότη Μόργκοθ, ώστε να πληρώσει για ό,τι έχει κάνει…». Εδώ και ώρα ο Φέανορ μονολογούσε περπατώντας κάτω από έναν σκοτεινό ουρανό. Οι Θεοί τον είχαν τιμωρήσει. Τον είχαν στείλει μακριά από το Βάλινορ, αλλά εκείνος θα επιβίωνε και θα εκδικούνταν. Το ορκιζόταν. Ποτέ δε θα σταματούσε την καταδίωξη.  Πίσω από τον Μόργκοθ ως την άκρη της Γης! Πόλεμο θα έχει και μίσος αθάνατο.

Παρά την πρωτόγνωρη γι’ αυτόν σκοτεινιά, μετά την καταστροφή των δέντρων, η δίψα του για εκδίκηση τον οδηγούσε.  Όχι πολύ μακριά, έβλεπε μία περίεργη λάμψη. Μέσα του ήξερε από πού ή μάλλον από τι μόνο θα μπορούσε να βγαίνει. Σίλμαριλ, έρχομαι…

Την είδε να στέκεται δίπλα στη φωτιά. Τα μαλλιά της είχαν το χρώμα του αίματος και το βλέμμα της ήταν καρφωμένο πάνω σε ένα σπαθί, που εξέπεμπε ένα απόκοσμο κόκκινο φως. Αυτό όμως που ξεχώριζε στο κάτω μέρος της λαβής του ήταν ένα από τα Σίλμαριλ! Από τα δικά του Σίλμαριλ! Πώς είχε καταφέρει τόσο γρήγορα να το προσαρμόσει;  Τι είδους μαγεία χρησιμοποιούσε;

Έμεινε κρυμμένος και μαγεμένος να την παρατηρεί, αν και ήθελε απλά να την αφανίσει. Είχε αντιδράσει παρορμητικά πριν με τον ασπρομάλλη πολεμιστή. Δεν έπρεπε να κάνει ξανά το ίδιο λάθος. Ο θηλυκός δαίμονας, αφού καθάρισε προσεκτικά το σπαθί της, σηκώθηκε και άρχισε να σκαλίζει τη φωτιά που κόντευε να σβήσει. Τη στιγμή που έριχνε περισσότερα ξύλα, και με τη φλόγα να θεριεύει, παρατήρησε το γιγαντόσωμο πτώμα πάνω στο οποίο ακουμπούσε εκείνη. Τόση ώρα πίστευε πως ήταν κορμός δέντρου. Η ματωμένη πανοπλία είχε σπασίματα και κοψίματα από σπαθιά σε διάφορα σημεία. Ερασιτέχνες σιδηρουργοί!

Την είδε να ξαναβγάζει το σπαθί από το θηκάρι του και να προπονείται στον αέρα. Οι κινήσεις της έμοιαζαν πολύ με αυτές ενός ξωτικού. Πιθανότατα να είχε εκπαιδευτεί από ένα. Ίσως κάποιο από τα Ξωτικά της Σκοτεινιάς που ο Μόργκοθ είχε εξαπατήσει.   

«Είσαι σίγουρος ότι έρχεται;», την άκουσε να λέει. Μιλούσε σε εκείνον; Ή μήπως…

«Θα σε εμπιστευτώ! Αλλά βαρέθηκα στην ερημιά αυτού του κόσμου. Θέλω να επιστρέψω…», συνέχισε εκείνη. Μιλούσε σίγουρα στο σπαθί. Πήρε το τόξο του και την σημάδεψε. Καλύτερα να τελείωνε μαζί της μια ώρα αρχύτερα.

«Θα μπορούσα να επιτεθώ κι εγώ με το Ταούλμαριλ και να σε σκοτώσω καθώς ερχόσουν, μα δε θα είχε καμία τιμή κάτι τέτοιο. Σκοπός είναι να σε αντιμετωπίσω σε μάχη σώμα με σώμα και να αποδείξω ότι είμαι καλύτερή σου. Οπότε άσε το τόξο σου και έλα να πολεμήσεις…».

Ο Άρχοντας των Ξωτικών κατέβασε το τόξο, ανασήκωσε αδιάφορα τους ώμους του, έπιασε σπαθί και ασπίδα και βγήκε με αργές κινήσεις από την κρυψώνα του.

«Έπρεπε να τρέξεις στον αφέντη σου. Δεν ξέρω γιατί αναζητάς τον θάνατο, γυναίκα. Αυτό που έχεις στο σπαθί σου μου ανήκει. Θα σου χαρίσω αυτό που επιθυμείς λοιπόν…», είπε ο Φέανορ και προσπάθησε να τελειώνει αμέσως μαζί της με ένα κάθετο χτύπημα προς τον αριστερό της ώμο. Εκείνη έκανε ένα γρήγορο βήμα προς το πλάι και τον απέφυγε, μάλλον εύκολα για Δευτερογέννητη, πράγμα που επιβεβαίωσε ότι ήταν δαίμονας του Μόργκοθ και όχι άνθρωπος. Άλλωστε κανένας θνητός δε θα μπορούσε να κατέχει ένα τέτοιο σπαθί. Ήταν ξεκάθαρα όπλο που μόνο η μαγεία των Ξωτικών θα μπορούσε να κατασκευάσει.

«Ο μόνος που θα πεθάνει είσαι εσύ Ξωτικό».

Άρα έχει ξαναδεί Ξωτικά…

Με μια ακόμη επίθεση το σπαθί του διέγραψε κίνηση προς τον ακάλυπτο λαιμό της. Αυτή τη φορά εκείνη έβαλε το δικό της όπλο στην πορεία του, σταματώντας το. Η δύναμή της τον εξέπληξε. Το ίδιο και η ταχύτητά της. Με ευκολία απώθησε τη λεπίδα του και ώθησε τη δικιά της μπροστά για να τον καρφώσει στο στήθος. Θα τα είχε καταφέρει αν δεν προλάβαινε να βάλει την ασπίδα του. Ήταν η σειρά της να δείξει έκπληκτη.

«Όπως είδα φαίνεται πως έχεις συνηθίσει το όπλο σου να καταστρέφει εύκολα πανοπλίες και ασπίδες, αλλά δεν έχει αντιμετωπίσει έναν Πρωτογέννητο», είπε ο Φέανορ και την απώθησε με βίαια. Με αιθέρια πλάγια βήματα πέρασε πίσω της χωρίς εκείνη να προλάβει να πάρει σωστή θέση. Κατέβασε το σπαθί του στην πλάτη της και διαπέρασε τη δερμάτινη πανοπλία. Αίμα άρχισε να τρέχει κατά μήκος του σώματός της.

«Ακόμη και ο αφέντης σου, Μόργκοθ, ματώνει από το σπαθί μου όπως θα καταλάβεις σύντομα, σκύλα…».

Αν και η πληγή της ήταν αρκετά βαθιά, έμοιαζε στα μάτια του, να την απασχολούν άλλα πράγματα.

«…σου είπα θα τον σκοτώσω. Είμαι δυνατότερη από αυτόν. Απλά με αιφνιδίασε…», την άκουσε να λέει χωρίς καμία συνοχή. Η επόμενη επίθεσή του στόχευσε τον κορμό της από αριστερά. Την είδε να φέρνει το περίεργα λαμπερό σπαθί σε θέση άμυνας και  τελευταία στιγμή κατέβασε το όπλο του χαμηλά, γδέρνοντας το δεξί της πόδι που έμεινε απροστάτευτο από την κίνησή της να αμυνθεί.

«…Σκάσε. Μη μου ζητάς άλλο αίμα! Θα σου δώσω ό,τι θέλω και όποτε θέλω!», συνέχισε εκείνη να μιλάει… στο σπαθί; Μα πώς και δεν το είχε καταλάβει νωρίτερα; Μιλούσε με τον αφέντη της μέσω του σπαθιού! Θαύμασε πάντως το θάρρος της. Κανένας, εκτός από τον ίδιο δεν είχε μιλήσει έτσι στον Μόργκοθ μέχρι τώρα. Ούτε καν οι Βάλαρ.

«Το θάρρος σου δε θα με κάνει να σε λυπηθώ! Μα, πίσω στην κόλαση που θα σε στείλω, θα μπορείς να καυχηθείς πως σε έστειλε στον θάνατό σου ο Ηγέτης των Ξωτικών! Ο καλύτερος ξιφομάχος όλων!».

«Δεν είσαι ο Ντριτζτ! Και σίγουρα δεν είσαι ισάξιός του!», του απάντησε φτύνοντας τις λέξεις.

Ντριτζτ; Σίγουρα κάποιος δαίμονας που ο Μόργκοθ είχε δημιουργήσει κρυφά από τους ηλίθιους Βάλαρ…

Προσπάθησε να του επιτεθεί, βγάζοντας μία κραυγή, μα εκείνος εύκολα την απέφυγε και την χτύπησε με την ασπίδα στο πρόσωπο. Ήδη οι πληγές της έδειχναν να την καταβάλουν. Έκανε ένα βήμα πίσω και κούνησε το κεφάλι της για να συνέλθει. Αίμα έτρεχε από το σκισμένο φρύδι της. Σύντομα θα είχε πρηστεί και δε θα έβλεπε καν από αυτό. Το σπαθί της κινήθηκε ξανά προς το μέρος του. Μα πλέον το έκανε αργά. Απώθησε το οπλισμένο χέρι της με την ασπίδα και έφερε το όπλο του κοντά στον λαιμό της. Θα της τον είχε κόψει πέρα ως πέρα, αν εκείνη δεν κατάφερνε να κάνει ένα βήμα πίσω τελευταία στιγμή.

«… είναι πολύ δυνατός. Μα θα σου δείξω τι αξίζω…», είπε εκείνη στον αφέντη της και επιτέθηκε με μανία. Προσπάθησε να την αποφύγει, μα εκείνη κατάλαβε την πρόθεσή του και τον χτύπησε με την λαβή του όπλου της. Έκανε μια προβολή σημαδεύοντας την καρδιά της. Είχε βαρεθεί τα παιχνίδια. Αν και αστόχησε, τρύπησε τον ώμο της και φρέσκο αίμα έβαψε τα ρούχα και την πανοπλία της.

«Στο είπα, τρέξε στην τρύπα του αφέντη σου…», την χλεύασε ο Φέανορ και με γρήγορα χτυπήματα θέλησε να της ανοίξει πληγές σε όλο το σώμα. Εκείνη κατάφερε να αποφύγει κάποια, μα αρκετά βρήκαν στόχο. Έπεσε στα πόδια του, όμως η οργή της την κρατούσε ακόμη ζωντανή παρά τις πληγές της. Ετοιμάστηκε να την αποτελειώσει. Σήκωσε αργά το όπλο του και με μία αστραπιαία κίνηση το κατέβασε. Την ίδια στιγμή αισθάνθηκε μια λεπίδα να διαπερνά την κοιλιά του και να χτυπά την σπονδυλική του στήλη. Έγειρε το κεφάλι και είδε ότι του είχε καρφώσει το σπαθί της με τις τελευταίες δυνάμεις.

Πόνος διέτρεξε όλο του το κορμί. Μούδιασαν τα πόδια του. Έπεσε και αυτός δίπλα της. Το σπαθί της έμεινε καρφωμένο στο κορμί του. Η απόκοσμη λάμψη του προσέλκυσε το βλέμμα του. Το Σίλμαριλ στην λαβή του άρχισε να αλλάζει μορφή.

‘’Κρίμα! Μαζί θα μπορούσαμε να κάνουμε τόσα πολλά…’’, άκουσε μια φωνή μέσα στο κεφάλι του.  

Με τα μάτια ορθάνοιχτα κοίταξε γύρω του. Μια γνώριμη μορφή σχηματίστηκε από τις σκιές. Ο Μόργκοθ, φορώντας ένα στέμμα και με τα τρία Σίλμαριλ γελούσε με τον θάνατο αυτού που ορκίστηκε εναντίων του.

Τουλάχιστον πήρα την κοκκινομάλλα δαιμόνισσα μαζί μου…

Η πρώτη ισοπαλία των Fantasy Wanderer’s Battles είναι γεγονός

Από την αρχή της ψηφοφορίας ο Φέανορ φάνηκε να καθαρίζει την υπόθεση πρόκρισης, περνώντας μπροστά με μεγάλη κιόλας διαφορά ψήφων. Η κατάσταση παρέμενε η ίδια, με τους δύο μονομάχους να παίρνουν εκατέρωθεν ψήφους, αλλά η διαφορά να διατηρείται σε παρόμοια επίπεδα. Όλα αυτά, μέχρι το μεσημέρι της δεύτερης μέρας από την έναρξη της ψηφοφορίας, όπου η Κάτιμπρι φάνηκε ότι δεν είχε πει την τελευταία της λέξη. Η κοκκινομάλλα πολεμίστρια συγκέντρωσε 8 συνεχόμενες ψήφους και κατάφερε να ισοφαρίσει τον ήρωα του Τόλκιν και να μας χαρίσει την πρώτη ισοπαλία της διοργάνωσης, με τελικό σκορ 27-27. Κι αν αναρωτιέστε ποιος από τους δύο θα περάσει, αυτό θα το αποφασίσουν μόνο οι Θεοί…

Κανόνες των Fantasy Wanderer’s Battle

Κάθε Τρίτη και Παρασκευή θα ανεβαίνουν δύο μονομαχίες με τέσσερις από τους 32 φανταστικούς ήρωες και θα έχετε 48 ώρες για να ψηφίσετε τον αγαπημένο σας. Η έκβαση των μαχών θα εξαρτάται εξ’ ολοκλήρου από τις ψήφους σας, ακόμα και τις διακυμάνσεις τους κατά τη διάρκεια των δύο ημερών, και το αποτέλεσμα της κάθε μονομαχίας θα ανακοινώνεται με περιγραφή της μάχης, από τις πένες των παραμυθάδων Χρήστο Κεσκίνη και Λειβαδιώτη Αλέξανδρο. Δικαιούστε να ψηφίζετε μόνο μία φορά ανά μονομαχία, αλλά φυσικά μπορείτε να ζητάτε από γνωστούς και φίλους να στηρίξουν τον αγαπημένο σας ήρωα. Σε περίπτωση ισοψηφίας, τότε το αποτέλεσμα καθορίζεται από την αντικειμενική κρίση των συγγραφέων, αφήνοντας στην άκρη συναισθηματισμούς και συμπάθειες και εξετάζοντας καθαρά την πολεμική ικανότητα του κάθε ήρωα (εκτός, φυσικά, του Όλαφ και του Κόναν και δε δεχόμαστε καμία αντίρρηση σε αυτό). Οι περιγραφές των μονομαχιών θα αναρτώνται στο blog του Fantasy Wanderer. Μην ξεχνάτε, όμως, καθ’ όλη τη διάρκεια των δύο ημερών της ψηφοφορίας, θα υπάρχουν προσφορές σε επιλεγμένα βιβλία των εκάστοτε ηρώων. (Δημιουργείστε χαρακτήρα για να μη χάνετε τα XP των αγορών σας)