FWB: Αποτέλεσμα Fëanor vs Geralt of Rivia (Φάση των 32)

Fantasy Wanderer’s Battles

Γράφει ο Χρήστος Κεσκίνης

«Fuck!». Η βλαστήμια του ασπρομάλλη άντρα ακούστηκε δυνατά σπάζοντας την απόλυτη ησυχία. «Αυτός είναι ο πιο φωτεινός κόσμος που έχω βρεθεί ποτέ μου». Αυτά ήταν τα πρώτα λόγια που έβγαιναν από το στόμα του εδώ και πολλές μέρες. Τόσο πολύ τον είχε εντυπωσιάσει το φως σε αυτό το μέρος του κόσμου. Δεν υπήρχε νύχτα αλλά μια συνεχόμενη αυξομείωση φωτεινότητας, λες και δύο ήλιοι βρίσκονταν σε έναν αιώνιο χορό μεταξύ τους. Ακολουθούσε εδώ και μέρες την τεράστια αράχνη που είχε μισθωθεί να σκοτώσει. Είδε με τα ίδια του τα μάτια, αν και σε μεγάλη απόσταση, μία σκιά να την πλησιάζει και λίγο αργότερα να την κρύβει με ένα σκοτάδι αφύσικο. Δεν θα ήταν δύσκολο να την ακολουθήσει.

Είδε με δέος τα Δέντρα – Ήλιους. Είδε τη σκιά να τα τυλίγει και την αράχνη να μπήγει το κεντρί της μέσα τους. Στη Σχολή του Λύκου είχε μάθει να μην τον εκπλήσσει τίποτα, μα και πάλι γούρλωσε τα σκοτεινά του μάτια βλέποντάς την να ρουφάει το φως τους και εκείνα να σαπίζουν. Δεν χρειαζόταν να δει τίποτε άλλο. Ξεθηκάρωσε το ασημένιο του σπαθί και με το ελεύθερο χέρι του άρχισε να σχηματίζει στον αέρα μαγικά σύμβολα, πριν ορμήσει στη μάχη.  Τότε η γη άρχισε να σείεται. Όταν κατάφερε να σταθεί ξανά στα πόδια του, η αράχνη είχε εξαφανιστεί. «Fuck!».

Προχώρησε προς το οχυρό που είχε δει πριν ώρες. Από εκεί θα ξεκινούσε την αναζήτησή του. Πριν φτάσει, είδε έναν άντρα περίπου στο ύψος του, πράγμα που ήταν εντυπωσιακό από μόνο του, να τον πλησιάζει με ταχύτητα. Με το ατσάλινο σπαθί στο χέρι τον παρατήρησε. Αντίθετα με τα δικά του είχε μαύρα μαλλιά και λαμπερά μάτια που του θύμισαν το φως των δέντρων. Είχε χέρια σιδηρουργού, πράγμα που επιβεβαίωνε και  το σφυρί που ήταν περασμένο στη ζώνη του. Το σπαθί στο χέρι του ήταν το ίδιο εντυπωσιακό με τα δικά του. Η πανοπλία του γυάλιζε παρά το σκοτάδι, λες και εξέπεμπε το δικό της φως. Τα δύο μυτερά αυτιά δεν το ξένισαν, είχε αντικρύσει ξωτικά. Όμως το οργισμένο βλέμμα του θύμιζε δαίμονα, πράγμα που τον έκανε να αναρωτηθεί αν έπρεπε να είχε ξεθηκαρώσει το ασημένιο σπαθί. Το σπαθί των τεράτων.

«Δούλε του Morgoth, τα Σίλμαριλ είναι δικά μου. Ετοιμάσου να πεθάνεις…».

«Γιατί οι άντρες χαραμίζουν τη ζωή τους επιτιθέμενοι σε έναν ένοπλο Γητευτή; Δεν θα μάθω ποτέ. Κάτι δεν πάει καλά με το πρόσωπό μου;».

Τα δυο σπαθιά διασταυρώθηκαν ξανά και ξανά με μανία. Ο ασπρομάλλης γητευτής προσπαθούσε με κοφτές επιθέσεις να διασπάσει την άμυνα του ξωτικού, μα η ταχύτητα του δεύτερου, πολλαπλασιασμένη από την οργή του, ήταν αξιοθαύμαστη. Δεν έμοιαζε με κανένα ξωτικό που ήξερε ή είχε αντιμετωπίσει στο παρελθόν. Δεν έμοιαζε με κανέναν πολεμιστή που είχε αντιμετωπίσει ποτέ του. Ήταν δυνατός και έμοιαζε να χορεύει με ρευστές κινήσεις και όχι να μάχεται. Το σπαθί στο χέρι του, αν και φαινόταν λεπτοκαμωμένο, ήταν ανθεκτικό και μετά τις πρώτες επιθέσεις ήξερε ότι θα άντεχε κάθε του χτύπημα. Σε κάθε διασταύρωση του ατσαλιού πάνω σε ατσάλι, το σπαθί του ξωτικού έβγαζε μια γαλαζωπή λάμψη, φωτίζοντας τα πρόσωπά τους.
Με μια περίτεχνη κίνηση κατάφερε να γυρίσει τον καρπό του και να γλιστρήσει τη λεπίδα του πάνω στην λεπίδα του ξωτικού. Πίστεψε ότι όλα θα τελείωναν, μα με έκπληξη είδε το ξωτικό να τραβιέται προς τα πίσω με ευελιξία που νόμιζε πως κανένας δεν διέθετε. Η αντεπίθεση του αντιπάλου του ήταν αστραπιαία και κατάφερε ένα χτύπημα που τράνταξε τον καρπό του. Αν δεν είχε πολεμήσει εκατοντάδες αντιπάλους, ίσως το σπαθί να του έπεφτε. Αν δεν είχε βγει νικητής από χιλιάδες μάχες, ίσως και να έχανε.
«Που είναι τα Σίλμαριλ; Αν μου τα δώσεις τώρα, ίσως σε αφήσω να ζήσεις. Αν μου πεις που είναι, θα σε σκοτώσω γρηγορότερα…».
Δεν απάντησε. Δεν ήξερε για τί πράγμα του μιλούσε, μα έτσι και αλλιώς δεν του άρεσε να μιλάει στη μάχη. Εκεί μιλούσαν τα σπαθιά, όχι τα στόματα. Ολοκλήρωσε την κίνηση με το αριστερό του χέρι και η ενέργεια του Aard ώθησε τον αντίπαλο του προς τα πίσω. Αυτό του έδωσε μερικά δευτερόλεπτα. Του ήταν αρκετά. Εφόρμησε σιωπηλά και κατέβασε το σπαθί του προς το κεφάλι του ξωτικού. Εκείνο απέκρουσε την ασημένια λεπίδα του και έστριψε το κορμί του γύρω από τον αντίπαλο. Είδε μια δεύτερη λεπίδα, που είχε ξεθηκαρωθεί χωρίς να το καταλάβει, να πλησιάζει την απροστάτευτη γάμπα του. Σχημάτισε γρήγορα τον Quen και η κοντή λεπίδα του ξωτικού χτύπησε πάνω στην προστασία του. Εκείνο ούρλιαξε και ξεκίνησε μια σειρά επιθέσεων που ο γητευτής σταμάτησε με δυσκολία. Είδε πως παρά την δύναμη και την ταχύτητα που ξόδευε ο αντίπαλός του, δεν έμοιαζε καν να ιδρώνει. Όμως η οργή του ήταν η αδυναμία του. Θα την εκμεταλλευόταν λοιπόν.
«Μόνο αυτό μπορείς ξωτικό; Και λογίζεσαι και πολεμιστής;».
Έπιασε. Τα μάτια του αντιπάλου του πετούσαν πλέον φωτιές.
«Πέθανε σκύλε!».
Η επίθεση του γητευτή ήταν ακαριαία. Ένα χτύπημα στον καρπό του ξωτικού και ακόμη ένα στο σπαθί του, που έπεσε στο έδαφος. Το ξωτικό τον κοίταξε έντρομο και πισωπάτησε. Είχε πλέον νικήσει και ας κρατούσε ακόμη μια λεπίδα ο αντίπαλός του. Καθώς τον πλησίαζε αργά, ένιωσε κάτι να διαπερνάει το αριστερό του πόδι. Είδε ένα βέλος να προεξέχει από το μπούτι του και το αίμα να αναβλύζει.
«Fuck!».
«Φινγκόλφιν, αδερφέ μου. Αυτός έκλεψε τα Σίλμαριλ. Πιθανότατα ξέρει και για την καταστροφή των Τελπέριον και Λαουρέλιν», είπε το ξωτικό και έφερε το κοντό σπαθί του στον λαιμό του γητευτή. Άλικο υγρό άρχισε να απλώνεται πάνω του. «Που είναι τα Σίλμαριλ γέννημα του Μόργκοθ; Που είναι;;;;;».
Ο γητευτής παρέμεινε σιωπηλός.
«Φέανορ, καλύτερα να τον πάμε στο Βάλινορ. Εκείνοι θα ξέρουν τι να κάνουν.»
«Εντάξει αδερφέ μου. Ό,τι πεις…», είπε το ξωτικό και με μια περιστροφή έκοψε το κεφάλι του ασπρομάλλη με ένα μειδίαμα να απλώνεται στα χείλη του. Το ακέφαλο πτώμα γονάτισε στο χώμα πριν χαθεί στη μεγάλη, μαγική δίνη που εμφανίστηκε από το πουθενά…

Νίκη της τελευταίας στιγμής για τον Fëanor

Οι δύο μονομάχοι, καθ’ όλη τη διάρκεια της ψηφοφορίας, ανταγωνίζονταν στήθος με στήθος, με τα ινία της μάχης να αλλάζουν συνεχώς χέρια. Όμως, κυριολεκτικά το τελευταίο λεπτό, το ξωτικό του Τόλκιν πήρε τη νίκη με μία ψήφο διαφορά, με το τελικό 19-18. Έτσι, θα αντιμετωπίσει την Catti-Brie την Παρασκευή 16 Ιουνίου, που όπως είδαμε κατάφερε να κερδίσει την Brienne του Tarth.

Κανόνες των Fantasy Wanderer’s Battle

Κάθε Τρίτη και Παρασκευή θα ανεβαίνουν δύο μονομαχίες με τέσσερις από τους 32 φανταστικούς ήρωες και θα έχετε 48 ώρες για να ψηφίσετε τον αγαπημένο σας. Η έκβαση των μαχών θα εξαρτάται εξ’ ολοκλήρου από τις ψήφους σας, ακόμα και τις διακυμάνσεις τους κατά τη διάρκεια των δύο ημερών, και το αποτέλεσμα της κάθε μονομαχίας θα ανακοινώνεται με περιγραφή της μάχης, από τις πένες των παραμυθάδων Χρήστο Κεσκίνη και Λειβαδιώτη Αλέξανδρο. Δικαιούστε να ψηφίζετε μόνο μία φορά ανά μονομαχία, αλλά φυσικά μπορείτε να ζητάτε από γνωστούς και φίλους να στηρίξουν τον αγαπημένο σας ήρωα. Σε περίπτωση ισοψηφίας, τότε το αποτέλεσμα καθορίζεται από την αντικειμενική κρίση των συγγραφέων, αφήνοντας στην άκρη συναισθηματισμούς και συμπάθειες και εξετάζοντας καθαρά την πολεμική ικανότητα του κάθε ήρωα (εκτός, φυσικά, του Όλαφ και του Κόναν και δε δεχόμαστε καμία αντίρρηση σε αυτό). Οι περιγραφές των μονομαχιών θα αναρτώνται στο blog του Fantasy Wanderer. Μην ξεχνάτε, όμως, καθ’ όλη τη διάρκεια των δύο ημερών της ψηφοφορίας, θα υπάρχουν προσφορές σε επιλεγμένα βιβλία των εκάστοτε ηρώων. (Δημιουργείστε χαρακτήρα για να μη χάνετε τα XP των αγορών σας)