FWB: Αποτέλεσμα Boromir vs Sigurd (Φάση των 32)

Fantasy Wanderer’s Battles

Γράφει ο Χρήστος Κεσκίνης

«Πάμε, Γκράνι, πιστό μου άτι! Τρέξε σαν τον άνεμο! Πάμε να σκοτώσουμε τον δράκο Φάφνιρ. Κάλπασε προς τη δόξα…».

Ο πολεμιστής ξεπέζεψε στην άκρη του πυκνού δάσους. Το Γκρίμνιρ, το σπασμένο σπαθί του πατέρα του, είχε σφυρηλατηθεί ξανά από τον Νάνο Ρέτζιν. Έτσι το Γκραμ στο δεξί του χέρι, τον συντρόφευε στην αναζήτηση του δράκου. Μπήκε περπατώντας στο δάσος με όλες του τις αισθήσεις οξυμένες. Πλησίασε στο λημέρι του ερπετού κρυμμένος στις σκιές του δειλινού. Όταν κατάλαβε πως εκείνο έλειπε, αποφάσισε να του στήσει παγίδα σε ένα κοντινό λαγούμι πάνω από το οποίο θα έσερνε το πελώριο σώμα του όταν θα επέστρεφε.

Είχε βραδιάσει ήδη, όταν άκουσε θόρυβο μάχης. Από το βάθος του δάσους ηχούσε ένα βούκινο μανιασμένο και κλαγγές ατσαλιών που τα δέντρα πολλαπλασίαζαν, κάνοντας τον αχό της μάχης διάχυτο παντού γύρω του. Αμέσως άφησε την κρυψώνα του και έτρεξε προς την πηγή του, πιστεύοντας ότι ήταν οι φύλακες του θησαυρού του δράκου.

Είδε έναν σωματώδη άνθρωπο να πολεμάει κακόμορφα πλάσματα, που για πρώτη φορά έβλεπε, και να φυσάει το μεγάλο πολεμικό του βούκινο, καλώντας για βοήθεια η οποία δεν ερχόταν. Η πανοπλία του γυάλιζε κάτω από το φεγγαρόφωτο, ενώ ένα κάτασπρο ομοίωμα δέντρου ξεχώριζε στο στήθος του. Ένα δίδυμο σχέδιο διακρινόταν στην κρεμασμένη στην πλάτη, ασπίδα του. Το σπαθί του χόρευε ανάμεσα στους εχθρούς του, διαχωρίζοντας μέλη και σκορπώντας θάνατο. Ήταν πολύ δυνατός πολεμιστής, μα αναπόφευκτα θα έπεφτε λόγω του αριθμού των αντιπάλων του. Αποφάσισε να τον βοηθήσει. Με γρήγορες κινήσεις και με το σπαθί του να τραγουδάει τους δικούς του παιάνες σκότωνε ένα-ένα τα πλάσματα. Το μαύρο αίμα τους έβαφε το χώμα. Δεν έπρεπε να τους αφήσει να τον ακουμπήσουν. Έδειχναν σκληροτράχηλοι πολεμιστές, αν και οι πανοπλίες τους ήταν χοντροκομμένες. Τα σπαθιά τους περισσότερο σκότωναν με το βάρος τους, παρά με την κόψη τους, παρόλα αυτά σκότωναν.  Η πολεμική ικανότητα των δύο πολεμιστών όμως ήταν απλησίαστη. Σύντομα τα πλάσματα άρχισαν να τρέχουν μακριά τους. Όταν όλοι οι εχθροί τους ήταν νεκροί γύρω τους ή είχαν φύγει, τον άκουσε να φωνάζει απελπισμένος…

«Πήραν τα ανθρωπάκια! Πήραν τα ανθρωπάκια! Η δύναμη του δαχτυλιδιού με κυρίευσε…».

Είχε ακούσει για την κατάρα του δαχτυλιδιού. Ο ίδιος ο Φάνφιρ το είχε πάρει από τον θησαυρό των Νιμπελούνγκεν. Η κατάρα του πατέρα των Θεών τον είχε μεταμορφώσει σε δράκο. Τώρα πλέον ήξερε. Αυτός ήταν ο δράκος Φάνφιρ μεταμορφωμένος για άλλη μια φορά από αυτήν. Η δόξα του ίσως ήταν μικρότερη έτσι, μα και πάλι…

«Αρκετά με τα παιχνίδια! Ο θησαυρός σου θα γίνει δικός μου! Τώρα ήρθε η ώρα να πεθάνεις, δαχτυλιδοκουβαλητή». «Δεν είμαι ο Φρόντο, γέννημα της Σκιάς, αλλά ευχαρίστως να σε σκοτώσω για χάρη του. Ίσως έτσι επανορθώσω».

Φόρεσε την Ταρνκάππε, τη διάσημη κάπα που τον έκανε αόρατο, κι αμέσως μεταφέρθηκε στη χώρα των σκιών. Έβλεπε τα πάντα σαν σε όνειρο. Κάθε φορά που το έκανε ένιωθε περίεργα, μα το αναζητούσε σχεδόν σε κάθε μάχη από τη στιγμή που η κάπα έγινε δική του. Πλησίασε τον αντίπαλό του με το σπαθί στο χέρι.

«Πού πήγες, ανίερο πλάσμα; Πού είσαι; Εμφανίσου και πέθανε σαν άντρας από τον Διοικητή του Λευκού Πύργου!».

Σιγουρεύτηκε ότι δεν τον έβλεπε, καθώς στεκόταν μπροστά του και εκείνος τον έψαχνε στα τριγύρω δέντρα. Δεν είχε βγάλει καν την ασπίδα από την πλάτη, σίγουρος ότι είχε φύγει. Θα ήταν μια εύκολη νίκη για τον γιο του Σίγκμουντ. Με το χαμόγελο στα χείλη, ετοιμάστηκε για ένα και μοναδικό μοιραίο χτύπημα. Τα μάτια του δεν μπορούσαν να πιστέψουν το θέαμα, όταν το σπαθί του εξοστρακίστηκε από αυτό του ιππότη. Παρά τη μαγική κάπα, το ένστικτο του αντιπάλου του είχε καταφέρει να τον σώσει. Η σύγκρουση ατσαλιού με ατσάλι ήταν σφοδρή. Τα δύο σπαθιά έφυγαν από τα χέρια τους και έπεσαν στο έδαφος.

«Μπορεί να έκλεψες το Δαχτυλίδι, μα θα το πληρώσεις με τη ζωή σου», του είπε και άρπαξε το αόρατο χέρι του. Πόνος διαπέρασε τον καρπό του καθώς του τον έστριβε και αμέσως μετά το κεφάλι του χτυπήθηκε από το κεφάλι του γιγαντόσωμου πολεμιστή.  Αίμα θάμπωσε την όρασή του και η κάπα γλίστρησε από πάνω του. Τώρα ήταν ξανά ορατός. Και μάλιστα ήταν εκείνος που δεν έβλεπε πλέον. Προσπάθησε να σκουπίσει τα αίματα και να ξαναβρεί το όπλο του.

«Πολεμάω πλάσματα της Σκιάς από τη μέρα που γεννήθηκα. Εμπιστεύομαι κάθε μου αίσθηση όσο και την όραση», τον άκουσε να λέει, καθώς του επιτέθηκε με γυμνά χέρια. Κατάφερε να αποκρούσει τα πρώτα χτυπήματα βάζοντας τα χέρια του μπροστά στο πρόσωπο. Μα η δύναμη του αντιπάλου του ήταν δύναμη γίγαντα. Ούρλιαζε με μανία σε κάθε γροθιά και ο ίδιος ένιωθε σαν να τον χτυπάνε άλογα. Παραπατούσε και οπισθοχωρούσε, μέχρι που ακούμπησε με την πλάτη του σε ένα δέντρο.

«Πού είναι ο Φρόντο, σκύλε της Μόρντορ; Τι έκανες το κορμί του;», τον άκουγε να ρωτάει σε κάθε επίθεση. Ακόμη και αν ήξερε, ακόμη και αν ήθελε να πει, δεν μπορούσε. Δεν του άφηνε το περιθώριο. Προσπάθησε να φύγει από τη δύσκολη θέση. Να αποφύγει τα χτυπήματα και να φτάσει μέχρι τα σπαθιά που έβλεπε να κείτονται πλέον αρκετά μακριά τους. Το μόνο που κατάφερε ήταν να βρεθεί στο έδαφος με εκείνον από πάνω του να τον χτυπάει ξανά και ξανά, βγάζοντας πολεμικές κραυγές. Τα χείλη του είχαν σκιστεί από ώρα. Τα μάτια του είχαν γεμίσει αίματα και ήδη άρχιζαν να πρήζονται. Σύντομα θα έκλειναν τελείως, μα δεν ήθελε να παραιτηθεί. Πάσχισε να φέρει τα χέρια του στον λαιμό του αντιπάλου του και να τον αρπάξει. Έβαλε τα δυνατά του να ανταποδώσει τα χτυπήματα και να κερδίσει μία ανάσα. Μα όλα αποδείχθηκαν άκαρπα. Αν χτυπούσε πέτρες με γυμνά χέρια θα είχε μεγαλύτερη επιτυχία από ότι είχε χτυπώντας αυτόν τον δαίμονα. Γιατί πλέον ήξερε ότι δεν πολεμούσε έναν άνθρωπο, μα έναν δαίμονα που οι Θεοί είχαν στείλει για να χλευάσουν την αλαζονεία του.

«Μπρούνχιλντ, αγαπημένη… Δεν ήταν γραφτό μας…», ψέλλισε με τις τελευταίες του ανάσες, προτού όλα σβήσουν από τα μάτια του για πάντα.

Εύκολη υπόθεση για τον Διοικητή του Λευκού Πύργου

Μια μονομαχία που από την αρχή της ψηφοφορίας αναδείχθηκε ο αναμφισβήτητος νικητής. Η συντριπτική πλειοψηφία ψήφισε τον Μπόρομιρ, με αποτέλεσμα η υπόθεση πρόκρισης να γίνει διαδικαστικό θέμα. Έτσι, ο ιππότης της Λευκή Πόλης περνάει στην επόμενη φάση με σκορ 25-7, όπου όπως είδαμε τον περιμενεί ο Σπαρτιάτης βασιλιάς Λεωνίδας.

Κανόνες των Fantasy Wanderer’s Battle

Κάθε Τρίτη και Παρασκευή θα ανεβαίνουν δύο μονομαχίες με τέσσερις από τους 32 φανταστικούς ήρωες και θα έχετε 48 ώρες για να ψηφίσετε τον αγαπημένο σας. Η έκβαση των μαχών θα εξαρτάται εξ’ ολοκλήρου από τις ψήφους σας, ακόμα και τις διακυμάνσεις τους κατά τη διάρκεια των δύο ημερών, και το αποτέλεσμα της κάθε μονομαχίας θα ανακοινώνεται με περιγραφή της μάχης, από τις πένες των παραμυθάδων Χρήστο Κεσκίνη και Λειβαδιώτη Αλέξανδρο. Δικαιούστε να ψηφίζετε μόνο μία φορά ανά μονομαχία, αλλά φυσικά μπορείτε να ζητάτε από γνωστούς και φίλους να στηρίξουν τον αγαπημένο σας ήρωα. Σε περίπτωση ισοψηφίας, τότε το αποτέλεσμα καθορίζεται από την αντικειμενική κρίση των συγγραφέων, αφήνοντας στην άκρη συναισθηματισμούς και συμπάθειες και εξετάζοντας καθαρά την πολεμική ικανότητα του κάθε ήρωα (εκτός, φυσικά, του Όλαφ και του Κόναν και δε δεχόμαστε καμία αντίρρηση σε αυτό). Οι περιγραφές των μονομαχιών θα αναρτώνται στο blog του Fantasy Wanderer. Μην ξεχνάτε, όμως, καθ’ όλη τη διάρκεια των δύο ημερών της ψηφοφορίας, θα υπάρχουν προσφορές σε επιλεγμένα βιβλία των εκάστοτε ηρώων. (Δημιουργείστε χαρακτήρα για να μη χάνετε τα XP των αγορών σας)