FWB: Αποτέλεσμα Beowulf vs Gregor Clegane – The Mountain (Φάση των 32)

Fantasy Wanderer’s Battles

Γράφει ο Αλέξανδρος Λειβαδιώτης

«Φτάνει πια, Γουίγκλαφ!», φώναξε ο Μπέογουλφ προς τον θηριώδη φίλο του. «Φτάνει πια με τις δεισιδαιμονίες. Μια απλή καταιγίδα ήταν, που κράτησε δύο μερόνυχτα», συνέχισε και έδεσε τη ζώνη με το σπαθί στην μέση του. «Ούτε κακός οιωνός είναι, ούτε θεόσταλτη, ούτε τίποτα. Μια συνηθισμένη βροχή». Βγήκε από το πρόχειρο καταφύγιο και κοίταξε τον υπόλοιπο καταυλισμό στην ακτή όπου προσαράξανε μερικές μέρες πριν. «Ήρθαμε εδώ, απλά και μόνο για να βοηθήσουμε τον βασιλιά Χρόθγκαρ και να σκοτώσουμε αυτόν τον δαίμονα. Για αυτό σύνελθε, μάζεψε τους άνδρες και ξεκινήστε για την μεγάλη αίθουσά του».

«Εσύ που θα πας;», τον ρώτησε ο Γουίγκλαφ, βλέποντάς τον να κρεμά την ασπίδα του στην πλάτη και να απομακρύνεται.

«Πλαδάρεψε ο κώλος μου περιμένοντας εδώ και δύο μέρες να σταματήσει η βροχή. Πάω να ερευνήσω την γύρω περιοχή, μέχρι αυτός ο όχλος να μοιάζει ξανά με το πλήρωμα μου».

«Μήπως δεν είναι ασφαλές να περιπλανηθείς μόνος σου;», άκουσε τον φίλο του να του λέει, αλλά απλά τον αγνόησε και συνέχισε να απομακρύνεται.

Δεν είχε περάσει πολλή ώρα και ήδη ο ωκεανός είχε χαθεί από πίσω του. Βρισκόταν σε ένα πυκνό δάσος, βλαστημώντας κάθε φορά που έβλεπε κάποιο ελάφι ή λαγό, για την απόφασή του να μην πάρει μαζί το κυνηγετικό του τόξο, όταν άκουσε από το βάθος κραυγές πόνου και αγωνίας. Χωρίς να χάσει στιγμή, άρχισε να τρέχει προς εκείνη την κατεύθυνση.

Βρέθηκε σε ένα μικρό οικισμό. Προσπέρασε μερικά χαμόσπιτα και πλησίασε ένα μεγάλο ξύλινο χτίσμα στο κέντρο του. Η πόρτα ήταν σπασμένη και κραυγές ακούγονταν από μέσα. Τράβηξε το σπαθί του και μπήκε.

Ένα γιγαντιαίο πλάσμα βρισκόταν στο κέντρο της αίθουσας. Έφτανε τα δυόμιση μέτρα σε ύψος και τα γυμνασμένα χέρια του είχαν το μέγεθος μικρών δέντρων. Το κεφάλι του καλυπτόταν από μαύρα σαν τη νύχτα, μαλλιά, τα οποία χύνοντας στους τεράστιους ώμους του. Πλάκες μετάλλου κάλυπταν σχεδόν κάθε πιθαμή του σώματός του, ενώ μια χιλιοσκισμένη, κίτρινη χλαίνη κρεμόταν από της φαρδιές πλάτες του. Στο χέρι του κράδαινε ένα τεράστιο, αιματοβαμμένο σπαθί, καθώς γύρω του υπήρχαν διάσπαρτα κατακρεουργημένα πτώματα.

«Προς τα πού είναι το Κίνγκς Λάντινγκ;», άκουσε την, ικανή να σπάσει πέτρα, φωνή του πλάσματος και το είδε να κόβει με μία μόνο κίνηση του σπαθιού του, έναν άνδρα στη μέση, όταν το τρομαγμένο, στοιβαγμένο στη γωνία, πλήθος χωρικών, δεν έδωσε απάντηση.

«Ο δαίμονας μιλάει…», μονολόγησε ο Μπέογουλφ, θυμούμενος τον Γουίγκλαφ να διαβάζει την περιγραφή, από το γράμμα του βασιλιά Χρόθγκαρ. Μοιάζει με άνθρωπο, αλλά είναι μεγαλύτερο από κάθε άνδρα, η αλλόκοσμη δημιουργία που οι χωρικοί αποκαλούν Γκρέντελ.

Τον είδε να γυρνά προς το μέρος του και διέκρινε πάνω στην ταλαιπωρημένη χλαίνη σχεδιασμένα τρία μαύρα κυνηγόσκυλα, το ένα πάνω από το άλλο. Λες κι είχε αυτό το βδέλυγμα θυρεό.

«Ποιος είσαι εσύ;», τον ρώτησε το πλάσμα. «Είσαι Λάννιστερ;».

«Είμαι εκείνος που τρέμουν τη δύναμή του. Με έχουν δει να θριαμβεύω μέσα από το σκότος της μάχης, λουσμένος στο αίμα των εχθρών μου. Φυλάκισα τους πέντε τρανούς γίγαντες, ενώ εξάλειψα από προσώπου γης τη φυλή τους. Κολύμπησα μες στο έρεβος της νύχτας, κυνηγώντας και σκοτώνοντας ένα προς ένα τα ερπετά των ωκεανών. Ο θάνατος ήταν η αποστολή μου κι αυτό κέρδισαν οι εχθροί μου. Είμαι ο Μπέογουλφ και Γκρέντελ ήρθα εδώ για σένα!».

Ο γίγαντας έσφιξε το σπαθί του κι άρχισε να τον πλησιάζει, όταν σταμάτησε σαστισμένος.

«Τα έπη εξιστορούν τα κατορθώματά μου», συνέχισε ο Μπέογουλφ, καθώς ξεκρεμούσε την ασπίδα από την πλάτη του και την άφηνε να πέσει στο πάτωμα. «Οι σκάλδοι εμπνέονται από τις πράξεις μου». Άφησε και το σπαθί του κι έλυσε τη ζώνη με το μαχαίρι, ενώ αφαιρούσε τις μπότες, μένοντας ξυπόλητος. «Οι άνδρες ξεστομίζουν με δέος το όνομά μου». Χαλάρωσε τα λουριά του αλυσιδωτού του θώρακα και με μια επιδέξια κίνηση τον έβγαλε. «Οι κόρες ψιθυρίζουν με λαγνεία τους άθλους μου». Ο αντίπαλός του τον κοιτούσε με απορία, ενώ εκείνος στεκόταν μπροστά του γυμνός, απαλλαγμένος από το χιτώνιο και το παντελόνι του. «Κι όλα αυτά τα έκανα έχοντας μόνο ένα όπλο. Τα γυμνά μου χέρια!», φώναξε τελικά και εφόρμησε προς το Γκρέντελ.

Αν και φάνηκε να αιφνιδιάζεται, το ζωντανό βουνό πρόλαβε να δοκιμάσει ένα οριζόντιο χτύπημα με το τεράστιο σπαθί του. Ο Μπέογουλφ, όμως, πέρασε κάτω από την αιματοβαμμένη λάμα και σκαρφάλωσε στην πλάτη του. Γράπωσε τα μαλλιά του και αφού τα τράβηξε βίαια για να φέρει το πρόσωπο του αντιπάλου του προς τα πίσω, άρχισε να το γρονθοκοπεί αμείλικτα. Ο Γκρέντελ πισωπάτησε ζαλισμένος, καθώς αίμα κάλυπτε το πρόσωπό του, κι έπεσε με ορμή ανάσκελα, σε μια μάταιη προσπάθεια να πλακώσει τον εχθρό του. Αλλά ο Μπέογουλφ, με την ευλυγισία αιλουροειδούς, ξεγλίστρησε πριν ακουμπήσει στο έδαφος και βρέθηκε από πάνω του, συνεχίζοντας το γρονθοκόπημα. Ο γίγαντας πάλευε να προστατεύσει το πρόσωπό του, αλλά η μανία του ξανθού πολεμιστή ήταν ανεξέλεγκτη.

«Πάνε πίσω στην κόλαση, όπου ανήκεις, Γκρέντελ!», ούρλιαζε ο Μπέογουλφ  ανεβοκατεβάζοντας τις πορφυρές, πλέον γροθιές του, ώσπου ξαφνικά, τα τεράστια χέρια του αντιπάλου του τον γράπωσαν από το κεφάλι, απομακρύνοντάς τον τόσο που ο ίδιος δεν τον έφτανε πια να τον χτυπήσει. Ένιωσε τους χοντροκομμένους αντίχειρες να μπήγοντες στα μάτια του και μια τρομερή πίεση συνέθλιβε, σα μέγγενη, το κεφάλι του.

«Το όνομά μου είναι Γκρέγκορ Κλεγκέιν!», άκουσε τη φωνή του πλάσματος. «Ψόφα, σκύλε!».

Χωρίς να βλέπει, ψαχούλεψε τα γιγαντιαία, σα μικρά δέντρα, χέρια που προσπαθούσαν να του λιώσουν το κεφάλι, κι όταν έπιασε ένα δάχτυλο, το τράβηξε με βία, σπάζοντάς το. Ο ανατριχιαστικός ήχος τράνταξε και τον ίδιο, αλλά η λαβή δεν χαλάρωσε. Ούτε στο δεύτερο κρακ, ούτε στο τρίτο. Στο τέταρτο, όμως, σπάσιμο, το βουνό δεν άντεξε και τον άφησε μουγγρίζοντας.

«Σειρά μου τώρα!», φώναξε ο Μπέογουλφ και οδηγούμενος μόνο από το ένστικτό του, καθώς τα μάτια του ήταν ακόμα θολά, έπιασε το τεράστιο κεφάλι του Γκρέγκορ. «Εγώ είμαι ο θεριστής!». Το σήκωσε και το χτύπησε στην παγωμένη πέτρα. «Ο ίδιος ο θάνατος!» Το ξαναχτύπησε στο δάπεδο κι άρχισε να σφίγγει τη λαβή του. «Είμαι η σκιά στο σκοτάδι!». Το ουρλιαχτό του Κλεγκέιν δεν τον έκανε να σταματήσει. «Είμαι η δύναμη!». Οι μύες του σχεδόν έσχισαν το δέρμα του από την υπερπροσπάθεια. «Είμαι η δόξα!». Ο νέος ανατριχιαστικός ήχος, συνοδευόμενος από την κραυγές των εναπομείναντων χωρικών και από το ζεστό αίμα που έλουσε το πρόσωπό του, σηματοδότησε το τέλος της μάχης. «ΕΙΜΑΙ Ο ΜΠΕΟΓΟΥΛΦ!».

Ο ήρωας των ηρώων έκανε, εύκολα, το χρέος του

Την πρώτη μέρα ο Μπέογουλφ φάνηκε να καθαρίζει από νωρίς τη μάχη, αλλά την επομένη, το βουνό μείωσε αισθητά τη διαφορά, σχεδόν ισσοφαρίζοντάς τον. Αλλά τελικά, την τρίτη μέρα της ψηφοφορίας, τα πράγματα ξεκαθάρισαν. Έτσι, ο Μπέογουλφ περνά στην επόμενη φάση, με σκορ 26-7, όπου θα αντιμετωπίσει τον νικητή του ζευγαριού Éowyn εναντίον Ser Jorah Mormont, την Παρασκευή 23 Ιουνίου στις 12:00.

Κανόνες των Fantasy Wanderer’s Battle

Κάθε Τρίτη και Παρασκευή θα ανεβαίνουν δύο μονομαχίες με τέσσερις από τους 32 φανταστικούς ήρωες και θα έχετε 48 ώρες για να ψηφίσετε τον αγαπημένο σας. Η έκβαση των μαχών θα εξαρτάται εξ’ ολοκλήρου από τις ψήφους σας, ακόμα και τις διακυμάνσεις τους κατά τη διάρκεια των δύο ημερών, και το αποτέλεσμα της κάθε μονομαχίας θα ανακοινώνεται με περιγραφή της μάχης, από τις πένες των παραμυθάδων Χρήστο Κεσκίνη και Λειβαδιώτη Αλέξανδρο. Δικαιούστε να ψηφίζετε μόνο μία φορά ανά μονομαχία, αλλά φυσικά μπορείτε να ζητάτε από γνωστούς και φίλους να στηρίξουν τον αγαπημένο σας ήρωα. Σε περίπτωση ισοψηφίας, τότε το αποτέλεσμα καθορίζεται από την αντικειμενική κρίση των συγγραφέων, αφήνοντας στην άκρη συναισθηματισμούς και συμπάθειες και εξετάζοντας καθαρά την πολεμική ικανότητα του κάθε ήρωα (εκτός, φυσικά, του Όλαφ και του Κόναν και δε δεχόμαστε καμία αντίρρηση σε αυτό). Οι περιγραφές των μονομαχιών θα αναρτώνται στο blog του Fantasy Wanderer. Μην ξεχνάτε, όμως, καθ’ όλη τη διάρκεια των δύο ημερών της ψηφοφορίας, θα υπάρχουν προσφορές σε επιλεγμένα βιβλία των εκάστοτε ηρώων. (Δημιουργείστε χαρακτήρα για να μη χάνετε τα XP των αγορών σας)