FWB2: Αποτέλεσμα Mordenkainen Vs Ισέλιαθ Νοξ (Φάση των 8)

Fantasy Wanderer’s Battles ΙΙ

Γράφουν ο Λάζαρος Λυρώνης και ο Νικόλας Παπακώστας

Οι μέρες που ακολούθησαν, έπειτα από τη επικίνδυνη μάχη με τη Μελισάντρε, στο χιονισμένο και αφιλόξενο τόπο, του έφεραν θύμησες από το ένδοξο παρελθόν του.

Το ξόρκι της τηλεμεταφοράς, που είχε δοκιμάσει να επιχειρήσει – ξεκούραστος μετά από ώρα – είχε και πάλι διακοπεί βίαια. Δεν υπήρχε άλλη επιλογή. Ήταν πλέον μονόδρομος. Ήταν αναγκασμένος να συνεχίσει. Ήταν αναγκασμένος να αναζητήσει το χωριό ή την πόλη με το όνομα Γουίντερφελλ, που του είχε αναφέρει η μάγισσα. Ίσως εκεί τελικά, να έπαιρνε απαντήσεις, για τα ερωτηματικά που βασάνιζαν συνέχεια το μυαλό του.

Ευτυχώς για τον Αρχιμάγο, το ξόρκι ανοσίας από το ψύχος, επανειλημμένως, δεν έλαχε της ίδιας τύχης, κρατώντας τον ζεστό και ασφαλή από τη παγωνιά που σάρωνε τα πάντα γύρω του. Με την πολύτιμη συμβολή του, ο ίδιος, κατάφερε παρά τις έντονες αντιξοότητες, να ανακτήσει πλήρως τις δυνάμεις του, καθώς το μυαλό του, συνήθισε σιγά-σιγά το τοπίο ολόγυρα, και βούλιαξε στη μοναχική και νοσταλγική του αναπόληση.

Καταχωνιασμένες – εδώ και πολύ καιρό – μνήμες, ανασύρθηκαν από κάθε εσοχή του μυαλού του. Κομμάτι-κομμάτι, θύμηση τη θύμηση, στριφογύρισαν αργόσυρτα και ρυθμικά. Έγιναν σπείρα. Έγιναν υδάτινος στρόβιλος. Έγιναν δίνη τελικά και τον βύθισαν με την ορμή τους.

Σαγηνευμένος από το ταξίδι τους, χάθηκε στον χρόνο. Θυμήθηκε τα νιάτα του. Ταξίδεψε πολλά χρόνια πίσω – πάνω από εξήντα – φτάνοντας μέχρι τις απαρχές της μαγικής του εξέλιξης και πορείας. Στις πρώτες του περιπέτειες και στη γνωριμία με το μετέπειτα δυνατό πολεμιστή και φίλο του Ίραγκ. Στο πρώτο του μαγικό βιβλίο και την αγαπημένη του χηνόφτερη πένα. Στους πρώτους μαγικούς συλλαβισμούς. Στους πρώτους αντιπάλους ή επικίνδυνα τέρατα που αποτέλεσαν τους στόχους των μαγικών ξορκιών του. Στην πρώτη φορά που συνειδητοποίησε έντονα την ανάγκη για απόλυτη ισορροπία στον κόσμο του Όεθ.

Οι εικόνες διαδέχονταν η μία την άλλη, διαστέλλοντας έτσι ζωηρά τις κόρες των ματιών του. Ένας καμβάς που χρωματιζόταν συνεχώς από την πολυτάραχη ζωή του. Ο Αρχιμάγος, έρμαιο των μοναχικής του ενδοσκόπησης βάδισε για μίλια χαμένος μέσα στο απέραντο λευκό.

Ξαφνικά, ένας εκκωφαντικός βόμβος τον επανέφερε στην πραγματικότητα. Βλεφάρισε, εστιάζοντας το βλέμμα του στην πηγή του δυνατού ήχου. Η όραση του καθάρισε. Μια μεγάλη γαλάζια πύλη, έχασκε απειλητικά μπροστά του.

Μπόκομπ; Τι συμβαίνει πάλι σε αυτό το περίεργο μέρος;

Ο Αρχιμάγος πισωπάτησε μερικά βήματα. Ταυτόχρονα, έτεινε την μαγική ράβδο προς το μέρος της, και πήρε αμυντική στάση, περιμένοντας με αγωνία, την εμφάνιση του δημιουργού της. 

Μπόκομπ…

Από τα σπλάχνα της γαλάζιας μήτρας ξεπρόβαλε απότομα μια ανθρώπινη φιγούρα, η οποία έσκασε με δύναμη στο πυκνό χιόνι. Ο δυσεξήγητα ντυμένος ψηλός άντρας με το επίσης αλλόκοτο σακίδιο του, σηκώθηκε γρήγορα στα πόδια του, στάθηκε σε ένα ραβδί – Ιταμός. Αναγνώρισε αμέσως ο Αρχιμαγος. Υλικό από το όποιο συνήθως κατασκευάζονταν οι μαγικές ράβδοι – και κοίταξε τριγύρω. Έμοιαζε να ανατριχιάζει από το κρύο για ένα δευτερόλεπτο, αλλά σχεδόν αμέσως έκλεισε τα μάτια του και τυλίχθηκε σε έναν ζεστό αέρα.  

Μπόκομπ; Τι καινούργια διαβολιά είναι αυτή; Η τεχνική του είναι ερασιτεχνική και όμως η μαγική ενέργεια που τράβηξε! Ωμή και δυνατή!

Ο νεοφερμένος άντρας είχε τατουάζ στα χέρια αλλά ο Αρχιμάγος δεν ανίχνευσε κάποια μαγεία σε αυτά. Ήταν κουρεμένος κοντά αλλά όμορφα, πράγμα που σήμαινε πως όπως όλοι που είχαν μαλλιά ήταν ωραιοπαθής.

«Συγγνώμη;» του είπε με ευγένεια «Ποίος είστε;».

«Είμαι ο Μορντενκάινεν. Λόρδος Αρχιμάγος της πόλης του Γκρέιχοκ».

Το όνομα χτύπησε τον Ισέλιαθ σαν κεραυνός. Δεν είναι δυνατόν σκέφτηκε. Όμως η φωνή, τα ρούχα, ο εξοπλισμός, όλα ταίριαζαν με τις περιγραφές που είχε ακούσει για αυτόν τον θρυλικό Αρχιμάγο. Και αυτός ήταν ντυμένος με τα ρούχα της κόμισσας αντί για τις ρόμπες του.

   Τουλάχιστον είχε το περίεργο σακίδιο με το βιβλίο του και το ραβδί του Χρυσογέρακα. Ακόμα πιο σημαντικό μπορούσε για κάποιο λόγο να τραβήξει ακόμα ενέργεια από τον κόσμο της Κόμισσας, οπότε δεν θα γινόταν τελείως ρεζίλι.

    Περιέστρεψε το ραβδί του με στόμφο, το έφερε πίσω από τον ώμο του με το πετράδι να δείχνει προς τα κάτω και υποκλίθηκε βαθιά.

«Ισέλιαθ Νοξ» είπε. «Είστε αλήθεια ο Μορντενκάινεν, ο Μέγας Ταξιδευτής; Ο Σπουδαίος Αρχιμάγος; Ο δημιουργός τόσων ξορκιών; Είχα ακούσει το όνομα σας στον κόσμο μου».

Ω Μπόκομπ!! Ακόμα χειρότερα από εχθρός! Επίδοξος Μαθητευόμενος!

«Πάντως για να σας πω την αλήθεια σας περίμενα λίγο πιο καραφλό».

«Συγνώμη δεν ήξερα να πάω στο μπαρμπέρη πριν συναντηθούμε».

«Να σας κάνω μερικές ερωτήσεις;».

«Αν πω όχι θα φύγεις;».

«Αν ήξερα πώς, θα το έκανα, οπότε το αποκλείω».

«Ε, καν’ τες να τελειώνουμε!».

Έτεινε το ραβδί, αυτή τη φορά με το πετράδι προς τον στον Αρχιμαγό.

«Ξέρετε τι κάνει αυτό;».

«Είσαι παλαβός;» του φώναξε ο Μορντενκάινεν και χτύπησε το ραβδί του Ισέλιαθ με το δικό του.               

  «Πρόσεχε πού σημαδεύεις με δαύτο! Επίσης συναντάς έναν από τους μεγαλύτερους μάγους στο πολυσύμπαν και του ζητάς να σου αναγνωρίσει αντικείμενα σαν τυχαίος τσαρλατάνος του Γκρέιχοκ;».

Ο Iσέλιαθ κατέβασε το κεφάλι.   

«Δίκιο έχετε. Ακούστε τι ήθελα να σας ρωτήσω». O Ισέλιαθ είχε καταλάβει ότι ο Αρχιμάγος θα έφευγε σύντομα, όποτε πήρε βαθιά ανάσα με σκοπό να ρωτήσει όσα ήθελε όσο πιο γρήγορα γινόταν. «Έχετε φτιάξει πολλά ωραία ξόρκια. Αλλά όταν φτιάξατε αυτό με το σπαθί είχατε πιει; Γιατί είναι λίγο, πώς να το πω ευγενικά, χάλι μαύρο. Το άλλο με τον σκύλο; Σας ήταν δύσκολο να πάρετε ένα κανονικό σκυλί; Μήπως είστε αλλεργικός; Γιατί αν δεν είστε, με το ίδιο κόστος για την ασημένια σφυρίχτρα που θέλει το ξόρκι αγοράζετε δέκα σκυλιά! Δηλαδή, αλήθεια, ξέρετε κανέναν άλλον μάγο, εκτός από εσάς που να τα χρησιμοποίησε ποτέ; Επίσης… Τί φάση με αυτό το ξόρκι που προστατεύει από μη μαγικά ερπετά; Ολόκληρος Αρχιμάγος φοβόταν τα σαμιαμίδια; Να σας πω κάτι που έκανε η γιαγιά μου για να τα διώχνει μη χαλάτε και τσάμπα ξόρκια;».

Ο Μορντενκάινεν από τα νεύρα του δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη.

«Τηλεμεταφορά!» φώναξε για να φύγει από αυτή την ανούσια συζήτηση, σηκώνοντας βιαστικά το ραβδί του. Ήξερε ότι ο μικρός δεν ήταν κακός απλά ενθουσιασμένος και ανυπόφορος.

Βρέθηκε σε ένα πεδίο. Είδε μια πόλη αριστερά του. Πόλη… Ένα μαντρί με τείχη. Απ’ έξω πολεμούσαν δύο στρατοί και εκείνος ήταν στη μέση της μάχης. Και τότε άκουσε κάτι που πραγματικά τον τρόμαξε. Ο ίδιος βόμβος που είχε ακούσει πριν.

«Αρχιμάγε!» είπε ο Ισέλιαθ καθώς εμφανίστηκε δίπλα του. «Γιατί έφυγες; Δε μου υπόγραψες το βιβλίο με τα ξόρκια μου!».

Ο Αρχιμαγος δεν έδωσε σημασία στον ενθουσιώδη μαθητευόμενο. Συγκεντρώθηκε στην πολιορκία. Διαισθάνθηκε κατευθείαν ότι αποτελούσαν στόχο και των δύο αντιμαχόμενων πλευρών. Δεν μπορούσε να τους αντιμετωπίσει τώρα. Δεν μπορούσε να τους αντιμετωπίσει, ενώ είχε το νου του παράλληλα και στον μικρό. Έπρεπε να βιαστεί.

«Λόγχες φωτιάς!» φώναξε και τίναξε το περίτεχνο ραβδί του προς τον Ισέλιαθ. Η επίθεση δεν θα τον σκότωνε, ή έτσι θεώρησε. Σίγουρα θα τον έριχνε αναίσθητο. Αργότερα θα είχε τον χρόνο να “ασχοληθεί” και μαζί του εκτενέστερα.

Προς μεγάλη του έκπληξη, ο Ισέλιαθ, τίναξε απλά το αριστερό του χέρι. Οι τρεις πύρινες ακτίνες ενώθηκαν σε ένα στρόβιλο αέρα, μπλέχτηκαν μεταξύ τους και μετατράπηκαν σε μια τεράστια σφαίρα φωτιάς, που εκσφενδονίστηκε με ταχύτητα προς τα τείχη του κάστρου. Έπεσε πάνω τους, τα συνέθλιψε και έκαψε ζωντανούς περισσότερους από είκοσι άτυχους άντρες.

«Αρχιμάγε γιατί μου επιτίθεστε; Είναι κάποιο μάθημα; Και γιατί φωνάζετε τα ξόρκια σας; Δεν είναι λίγο μη παραγωγικό; Αν δοκιμάσατε να το κάνετε έτσι;».

Ο Ισέλιαθ έκανε τις ίδιες κινήσεις με τον Αρχιμάγο, με φανερό ερασιτεχνισμό, χωρίς όμως να μιλάει, και από το χέρι του έφυγαν όχι τρεις, αλλά δώδεκα λόγχες φωτιάς.

«Φράγμα Μαγείας» φώναξε ο Μορντενκάινεν και οι ακτίνες έσκασαν σε έναν αστραφτερό πλέγμα, το οποίο έσπασε αμέσως από τη σφοδρότητα της επίθεσης.

Μποκομπ! Πόση δύναμη αντλεί αυτός ο ερασιτέχνης! Συνοφρυώθηκε. Ήταν πλέον φανερό. Η ισορροπία είχε διαταραχθεί. Και ο Ισέλιαθ ήταν υπεύθυνος. Δεν ήταν ικανός να φέρει τόση δύναμη. Ήταν ανεξέλεγκτος. Ήταν επικίνδυνος. Και αυτό έπρεπε να σταματήσει εδώ και τώρα…

Με την βοήθεια της ξύλινης ράβδου, δρασκέλισε πλάγια και αριστερά, έχοντας στραμμένη την προσοχή του πλέον, μονάχα στον Ισέλιαθ. Άρχισε να τον κυκλώνει, λες και ήταν το θήραμα του. Λες και η μάχη γύρω του δεν είχε πλέον σημασία.

Μπόκομπ βοήθησε με.

Ύψωσε το αριστερό του χέρι. Συλλάβισε έντονα τις μαγικές λέξεις. Ένα πάλλευκο φως, φιδογύρισε ανάμεσα στην ορθωμένη παλάμη και τα ακροδάχτυλα του. «Η δύναμη της όρασης να χαθεί και το σκοτάδι να αναδυθεί!» γρύλισε ο Μορντενκάινεν. «Τύφλωση!» κατέληξε στεντόρεια καθώς τίναξε την λευκή ενέργεια προς τον αντίπαλό του.

O Ισέλιαθ άκουσε την λέξη δύναμης. Ένοιωσε τα βλέφαρα του να βαραίνουν αφύσικα, να κλείνουν και να σκοτεινιάζουν. Αν έκλειναν, θα έκλειναν μια για πάντα. Το είχε καταλάβει. Δεν θα μπορούσε να δει ποτέ ξανά την Ρόζα. Δεν έπρεπε να συμβεί. Δεν έπρεπε να το αφήσει.

Ούρλιαξε, και έφερε μπροστά, όση ενεργεία μπορούσε για προστασία. Το ξόρκι του Μορντενκάινεν διαλύθηκε με κρότο πάνω της.

«Αρχιμάγε! Γιατί το κάνετε αυτό;» αναρωτήθηκε απογοητευμένα, καθώς πισωπάτησε από την δύναμη του κρότου.

Μπόκομπ! Πώς;

Δεν απάντησε. Δεν έχασε στιγμή. Ο Μορντενκάινεν πήρε μερικές βαθιές ανάσες και επανάκτησε την ηρεμία του. Ξεκίνησε να απαγγέλει βαρύτονα, αρχαίες απόκρυφες φράσεις, διαγράφοντας ταυτόχρονα, σπειροειδείς τροχιές με την ράβδο του. Μια σκοτεινή αύρα σχηματίστηκε μπροστά του και άρχισε να στροβιλίζεται βίαια γύρω του. Σαν οργισμένο κύμα, θέριευε συνέχεια, περιμένοντας καρτερικά κάπου να ξεσπάσει την μανία της.

«Παύση!» ούρλιαξε ο Μορντενκάινεν, χτυπώντας με δύναμη, το ραβδί του στο παγωμένο έδαφος. Το κατάμαυρο κύμα ξεχύθηκε και σάρωσε με ορμή τον χώρο. Η απίστευτη δύναμη του, έπνιξε τα πάντα στο πέρασμα του. Ακόμη και τον ίδιο τον χρόνο. Τα πάντα γύρω τους πάγωσαν σε μια στιγμή. Τα πάντα γύρω τους γκρίζαραν, αποχρωματίστηκαν και έχασαν την ζωντάνια τους. Εκτός του ίδιου… και του Ισέλιαθ.

Μπόκομπ, έπρεπε να έχει παγώσει και αυτός!

 «Άκουσε με, Ισέλιαθ Νοξ» συνέχισε έκπληκτος ο Αρχιμάγος από την εξέλιξη, «είσαι άπειρος». Ο Ισέλιαθ έσκυψε το κεφάλι «Τραβάς μαγεία, ωμή. Αυτούσια. Τραβάς από την ιδία την δημιουργία. Δεν πρέπει. Θέλω να σταματήσεις αμέσως να το κανείς. Θέλω να έρθεις μαζί μου».

«Αρχιμάγε» απάντησε ο Ισέλιαθ, «δεν το κάνω επίτηδες. Έκανα απλά μια λάθος ευχή και βρέθηκα σε ένα κόσμο που δεν καταλαβαίνω. Άλλα δεν μπορώ να έρθω μαζί σου. Αν το κάνω θα αφήσω την Ρόζα».

«Ισέλιαθ» τον διέκοψε ο Μορντενκάινεν παίρνοντας μια βαθιά ανάσα. Δεν του ήταν άγνωστος ούτε ο έρωτας ούτε το τι μπορεί να κάνει κάποιος για χάρη του. «Άκουσέ με. Δεν υπάρχει λάθος ευχή. Υπάρχει λάθος χρήση της μαγείας, η οποία όταν συνδυάζεται με την απειρία γίνεται επικίνδυνη. Γίνεται καταστροφική. Είσαι επικίνδυνος εκεί, Ισέλιαθ». Βημάτισε και πλησίασε προς το μέρος του. «Στο τέλος, θα κανείς κακό, στον κόσμο αυτόν. Θα κάνεις κακό στη Ρόζα. Είσαι παραφωνία. Είσαι παραφωνία στην μουσική του κόσμου αυτού και έχεις ήδη καταστρέψει την ισορροπία του».

«Δεν θέλω να κάνω κακό σε κανέναν, Αρχιμάγε» απάντησε απολογητικά ο Ισέλιαθ. «Δεν θέλω να πάθει κάτι η Ρόζα εξαιτίας μου» συνέχισε.

«Έρχεσαι στα λό-» ο Αρχιμάγος δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει. Η σπαρακτική κραυγή τού νεαρού μάγου, διέκοψε τη φράση του.

Μια κάθετη δέσμη φωτός έπεσε αστραπιαία από τον ουρανό και έλουσε τον Ισέλιαθ, χωρίς να του δώσει τον χρόνο να αντιδράσει. Χωρίς να του δώσει τον χρόνο, έστω να φέρει στην θύμηση του την Ρόζα. Χωρίς να του δώσει άλλον χρόνο…

«Μάγιστρε Μορντενκάινεν!». Μια επιβλητική φωνή διαπέρασε τον Αρχιμάγο και το ωστικό της κύμα τον έριξε στο χιόνι.

«Μπόκομπ…» ψέλλισε αδύναμα ο Μορντενκάινεν, ανακάθισε και έφερε την ράβδο και την ανάστροφη της αριστερής του παλάμης, αντήλιο.

«Ναι, Μάγιστρε, εγώ είμαι. Έπρεπε να επέμβω. Η ισορροπία των κόσμων έχει διαταραχθεί, και εσύ είσαι πολύ μακριά από το Γκρέιχοκ και το Όερθ» συνέχισε η μπάσα και βαρύτονη φωνή. «Ο νεαρός Ισέλιαθ, δημιούργησε πολλά προβλήματα – ως άπειρος και αφελής μάγος – τόσο στον κόσμο του, όσο και στον κόσμο που βρίσκεσαι. Διέπραξε ύβρη και έπρεπε να τιμωρηθεί. Έπρεπε η ισορροπία να επανέλθει».

Ο Μορντενκάινεν έγειρα ευλαβικά το κεφάλι.

«Συνέχισε να βαδίζεις στον δρόμο σου, Μάγιστρε»  άκουσε τη φωνή. «Συνέχισε και δείξε την αξίας σου…» μέχρι που σταδιακά έσβησε και χάθηκε.

Χρυσές ακτίνες φωτός, ξεχύθηκαν από τον ουρανό, κέντρισαν το σώμα της μαύρης σφαίρας και το εξαΰλωσαν. Ο χρόνος, ξύπνησε από τον σύντομο λήθαργο του. Η πλάση γύρω του γέμισε χρώματα και ζωή. Η πολιορκία συνεχίστηκε.

Ο Αρχιμάγος, βλεφάρισε μερικές στιγμές, μέχρι να συνηθίσουν τα μάτια του. Με την βοήθεια της ράβδου στάθηκε στα πόδια του. Κοίταξε το σημείο, όπου πριν λίγες στιγμές υπήρχε ο Ισέλιαθ. Δεν φαινόταν ίχνος του. Παρά μόνο ένας σκουρόχρωμος κρατήρας.

Μπόκομπ… Σε ευχαριστώ!

«Η ισορροπία μεταξύ νόμου και χάους, μεταξύ καλού και κακού, πρέπει να διατηρηθεί πάση θυσία. Η μαγεία είναι η πιο σημαντική δύναμη στον κόσμο… και δυστυχώς φθίνει. Όποιος λοιπόν, δεν είναι ικανός να την ελέγξει και να την τιθασεύσει, χάνεται από την ισχύ της…» μονολόγησε, σηκώνοντας τα μάτια του, προς τον χειμωνιάτικο ουρανό.

Ένα μάτι, πλαισιωμένο σε ένα πεντάγραμμο, άστραψε ψηλά, καθώς ο Αρχιμάγος μειδίασε και γύρισε προς τους στρατιώτες που έρχονταν καταπάνω του.

«Πρισματική Θωράκιση» τόνισε χαμογελώντας.

Το σχόλιου του Fantasy Wanderer:
“Πλησίασε την ανατροπή, αλλά δεν τα κατάφερε”

Και οι δύο μάγοι μπήκαν πολύ δυνατά με τον Μορντενκάινεν να περνάει μπροστά και να αρχίζει σιγά σιγά να παίρνει διαφορά στο τέλος της πρώτης μέρας της ψηφοφορίας, η οποία έληξε 32-26. Η δεύτερη μέρα, όμως, άνηκε στον Ισέλιαθ, ο οποίος άρχισε να ψαλιδίζει την διαφορά και να προσπαθεί να κάνει την ανατροπή. Αλλά δεν τα κατάφερε. Έτσι, ο Αρχιμάγος περνά στον ημιτελικό με τελικό σκορ 39-32 και περιμένει τον νικητή, ή μάλλον την νικήτρια, του ζευγαριού Κίρκη εναντίον Γέννεφερ.

Κανόνες των Fantasy Wanderer’s Battles

Κάθε Τρίτη και Παρασκευή θα ανεβαίνουν δύο μονομαχίες με τέσσερις από τους 16 φανταστικούς ήρωες και θα έχετε 48 ώρες για να ψηφίσετε τον αγαπημένο σας. Η έκβαση των μαχών θα εξαρτάται εξ’ ολοκλήρου από τις ψήφους σας, ακόμα και τις διακυμάνσεις τους κατά τη διάρκεια των δύο ημερών, και το αποτέλεσμα της κάθε μονομαχίας θα ανακοινώνεται με περιγραφή της μάχης, από τις πένες των παραμυθάδων Δημήτρη Κολοβό, Βασίλη Μέγα, Βασίλη Κρουστάλη, Λάζαρο Λυρώνη, Νικόλα Παπακώστα, Κωνσταντίνο Αμβράζη, Χρήστο Κεσκίνη και Λειβαδιώτη Αλέξανδρο. Δικαιούστε να ψηφίζετε μόνο μία φορά ανά μονομαχία, αλλά φυσικά μπορείτε να ζητάτε από γνωστούς και φίλους να στηρίξουν τον αγαπημένο σας ήρωα. Σε περίπτωση ισοψηφίας, τότε το αποτέλεσμα καθορίζεται από την αντικειμενική κρίση των συγγραφέων, αφήνοντας στην άκρη συναισθηματισμούς και συμπάθειες και εξετάζοντας καθαρά την πολεμική ικανότητα του κάθε ήρωα. Οι περιγραφές των μονομαχιών θα αναρτώνται στο blog του Fantasy Wanderer. Μην ξεχνάτε, όμως, καθ’ όλη τη διάρκεια των δύο ημερών της ψηφοφορίας, θα υπάρχουν προσφορές σε επιλεγμένα βιβλία των εκάστοτε ηρώων. (Δημιουργείστε χαρακτήρα για να μη χάνετε τα XP των αγορών σας)