FWB: Αποτέλεσμα Λεωνίδας Α’ vs Boromir (Φάση των 16)

Fantasy Wanderer’s Battles

Γράφει ο Αλέξανδρος Λειβαδιώτης

Ο Λεωνίδας άνοιξε τα μάτια του. Σηκώθηκε από το λιτό κρεβάτι της σκηνής του, περιμένοντας να τον καλημερίσει ο πόνος των πληγών της χθεσινή μονομαχίας. Κάτι τέτοιο, όμως, δε συνέβη ποτέ.

«Βασιλιά μου, οι Πέρσες κινούνται». Γύρισε και είδε τον οπλίτη που παραμέρισε το παραπέτασμα της εισόδου. Από πίσω του φαινόταν το λυκαυγές να χαράζει τον σκοτεινό ουρανό.

«Καλώς. Ξεκινήστε τις προετοιμασίες», αποκρίθηκε χαμένος στις σκέψεις του. Ο άνδρας υποκλίθηκε ελαφρώς και αποχώρησε. Όταν τέλειωσε χθες το βράδυ την τιμητική, νεκρική τελετή της Βαλέρια, αποσύρθηκε στη σκηνή του, κρύβοντας τον πόνο που του χάριζαν απλόχερα τα τραύματά του. Και τώρα, ούτε μισή μέρα αργότερα, δεν ένιωθε τίποτα.

Έλυσε τα πανιά με το ξεραμένο αίμα από το δεξί του χέρι κι η ανάσα του βάρυνε. Εκεί, όπου την προηγούμενη νύχτα μπορούσε να δει το λευκό, χαραγμένο οστό του και που το είχαν ράψει πρόχειρα μετά τη μονομαχία, τώρα δεν υπήρχε τίποτα. Ούτε μια απλή ουλή.

Τράβηξε το χιτώνιό του, με τέτοια αγωνία, που το έσκισε και είδε τον ώμο του, στο σημείο που είχε σταματήσει το σπαθί της. Κι εκεί το δέρμα του ήταν άθικτο.

Θεοί…, σκέφτηκε κι αφαίρεσε τελείως τον χιτώνα του, μένοντας γυμνός από τη μέση και πάνω. Μπορούσε να διακρίνει τις παλιές, αμέτρητες ουλές, τα σημάδια που του θύμιζαν τα λάθη του στις μάχες, αλλά, λες και η χθεσινή μονομαχία δε συνέβη ποτέ, κανένα νέο τραύμα δε στόλιζε το κορμί του.

«Άρχοντά μου;». Η γνώριμη φωνή, τον τράβηξε βίαια από τον λαβύρινθο των σκέψεών του.

«Έλα», είπε κοφτά προς τον είλωτα, κι εκείνος μπήκε στη σκηνή κουβαλώντας την αρματωσιά του. «Πες μου κάτι», συνέχισε, καθώς τον έντυνε, «χθες μονομάχησα με μια γυναίκα;».

«Μάλιστα, βασιλιά μου», απάντησε, αμέσως ο νεαρός άνδρας, χωρίς να σταματήσει την εργασία του. «Και μάλιστα της δείξατε ότι κανένας δεν αντιμετωπίζει τον βασιλιά της Σπάρτης και ζει να το παινευτεί. Ορίστε το σπαθί και το μαχαίρι της, όπως διατάξατε», είπε και γονάτισε σηκώνοντας τα όπλα στις παλάμες του.

Ο Λεωνίδας, φορώντας πια την αρματωσιά του, πήρε στα χέρια του το λεπτό, σφυρηλατημένο από άγνωστο κράμα σπαθί. Κοίταξε τη λάμα του, την οποία είχαν καθαρίσει και γυαλίσει σχολαστικά, και παρατήρησε αρκετά σημάδια από άλλες μάχες, αλλά κανένα σαν αυτά που είχε η ξυήλη του. Μπορεί να μην είχε το ζύγισμα της Σπαρτιατικής σπάθης, αλλά δεν είχε ξαναδεί μέταλλο τόσο ανθεκτικό.

Το θηκάρωσε, όπως και το μαχαίρι, στις νέες θήκες στη ζώνη του και πήρε την ασπίδα. Έξω, στον στρατώνα, επικρατούσε πανζουρλισμός. Οι Σπαρτιάτες ετοιμαζόντουσαν για πόλεμο, υπό τον ήχο πολεμικών παιάνων, μα, καθώς ο είλωτας έφερνε το δόρυ του, ένας αέρας τράνταξε τη σκηνή του. Σαν ένας ανεμοστρόβιλος να γεννήθηκε δίπλα του.

«Τί σκοτεινή μαγεία είναι αυτή!», φώναξε ο ψηλός, γεροδεμένος άνδρας που εμφανίστηκε από το πουθενά μπροστά του και πέταξε μία κάπα, την οποία κρατούσε στο χέρι του.

«Δεν ξέρω τί γητειές χρησιμοποιείτε, Πέρση», είπε ήρεμα ο Λεωνίδας, καθώς φορούσε την περικεφαλαία του, «αλλά αν ήρθες για τους φίλους σου, βρίσκονται πνιγμένοι στον πάτο του Αιγαίου». Άρπαξε το δόρυ από τον σαστισμένο είλωτα και παίρνοντας θέση μάχης, συνέχισε, «Αν ήρθες, όμως, να με σκοτώσεις, τότε ετοιμάσου να συναντήσεις απόψε τον Άδη».

Το βλέμμα του ξένου άνδρα σκοτείνιασε. «Όπως φαίνεται οι Βάλαρ με στείλανε εδώ», είπε ξεθηκαρώνοντας το μακρύ σπαθί του, «για να εκδικηθώ τον θάνατο των μικρούληδων. Πέθανε, δούλε της Σκιάς!».

Παρά το μέγεθός του, κινήθηκε ταχύτατα κι όταν ο Λεωνίδας πρότασσε το δόρυ του, εκείνος το εξέτρεψε με τη λεπίδα του. Ο βασιλιάς της Σπάρτης, όμως, δεν αιφνιδιάστηκε. Άφησε το όπλο του και απώθησε το σπαθί με την ασπίδα. Έπειτα, κάνοντας μια επιδέξια στροφή, ξεθηκάρωσε την ξυήλη του και την κάρφωσε στον μηρό του άνδρα. Εκείνος προσπάθησε να τον χτυπήσει με τη λαβή του, αλλά ο Σπαρτιάτης βασιλιάς πισωπάτησε σαν αίλουρος, αφήνοντας την σπάθη μπηγμένη στον αντίπαλό του.

«Θα φέρω βοήθεια, άρχοντά μου!», φώναξε ο είλωτας, αλλά ο Λεωνίδας τον σταμάτησε.

«Δε θα χρειαστεί. Θα τελειώσω γρήγορα με αυτόν τον Πέρση», αποκρίθηκε τραβώντας το σπαθί της Βαλέρια. «Θα μετανιώσεις που γονάτισες στον Ξέρξη».

«Δε γονάτισα σε κανέναν!», διαμαρτυρήθηκε ο άνδρας και μούγκρισε αφαιρώντας την ορειχάλκινη λεπίδα από το πόδι του. Την κοίταξε για λίγο και την πέταξε στο έδαφος. «Είμαι ο Μπόρομιρ, γιος του Ντένεθορ, κι έρχομαι από τη Λευκή Πόλη», συνέχισε βγάζοντας από την πλάτη του την ασπίδα του. «Δεν ξέρω ποιος είναι αυτός ο Ξέρξης, αλλά η Γκόντορ δεν έχει βασιλιά… Η Γκόντορ δε χρειάζεται βασιλιά», είπε και ξεκίνησε μια νέα επίθεση.

Ο Λεωνίδας, βλέποντας το μακρύ σπαθί να κατευθύνεται προς το κεφάλι του από ψηλά, σήκωσε την ασπίδα του, αλλά ο αντίπαλός του την χτύπησε με τη δικιά του, κατεβάζοντάς την. Και πάλι, όμως, ο Σπαρτιάτης πρόλαβε να βάλει το ξίφος του, πάνω στο οποίο γλίστρησε το όπλο του Μπόρομιρ. Κι αυτό ήταν αρκετό για να βρει το άνοιγμα που έψαχνε.

Με απίστευτη βιαιότητα, ο Λεωνίδας έφερε την βαριά ασπίδα του στον αγκώνα του αντιπάλου του, κάνοντάς τον να κραυγάσει από πόνο και να αφήσει το σπαθί να πέσει. Αμέσως μετά, σήκωσε το ξίφος της Βαλέρια και το κατέβασε στον εκτεθειμένο ώμο. Αίμα σηματοδότησε τη βαθιά πληγή που κατάφερε, αλλά δε του αρκούσε. Χωρίς να χάσει στιγμή τον χτύπησε στο κεφάλι με την ασπίδα και τον κάρφωσε στα πλευρά με το σπαθί. Ο Μπόρομιρ μούγκρισε και γονάτισε.

«Μάθε, λοιπόν, γιε του Ντένεθορ», άρχισε να λέει ο Λεωνίδας, καθώς ετοιμαζόταν για το τελειωτικό χτύπημα, «ότι το μόνο που μπορείς να βρεις στη σκηνή μου, είναι ο ίδιος ο θάνατος».

«Για τον Μέρι και τον Πίπιν», ψιθύρισε ο γονατισμένος άνδρας και πέταξε την ασπίδα του. Ο Σπαρτιάτης βασιλιάς την εξέτρεψε εύκολα με τη δικιά του, αλλά μέχρι τότε ο Μπόρομιρ είχε κυλήσει στο έδαφος και βρέθηκε πάνω από το σπαθί του. Το σήκωσε με το αριστερό του χέρι και ουρλιάζοντας επιτέθηκε μανιασμένα με ένα οριζόντιο χτύπημα.

Ο Λεωνίδας πρότασσε την ασπίδα του, αλλά την είδε να σχίζεται από τη λεπίδα, η οποία την διαπέρασε από άκρη σ’ άκρη. Την άφησε να πέσει και έφερε το σπαθί του για να αποκρούσει τη νέα επίθεση. Ο Μπόρομιρ, όμως, φαινόταν σα να τον είχε κυριεύσει ο ίδιος ο Άρης. Η δύναμή του ήταν απίστευτη κι ας χρησιμοποιούσε το μη καλό του χέρι. Κι έτσι, στη σύγκρουση των δύο λεπίδων, το ξίφος της Βαλέρια έσπασε. Ο Σπαρτιάτης βασιλιάς είδε την ανθεκτική λάμα να γίνεται δύο κομμάτια κι αμέσως μετά πόνος μούδιασε το κορμί του. Γονάτισε κι έγειρε το κεφάλι. Το μακρύ σπαθί είχε διαπεράσει την πανοπλία του και είχε χωθεί στα σωθικά του. Ο είλωτας ούρλιαξε και βγήκε τρέχοντας από τη σκηνή.

«Δε θα βρεις ποτέ το δαχτυλίδι, δούλε του Σάουρον», άκουσε τη φωνή του άνδρα και τον κοίταξε. Τα βλέμματά τους κλείδωσαν. Ο Μπόρομιρ τράβηξε απότομα το σπαθί και στάθηκε για λίγο ακίνητος κι αμίλητος μπροστά του.

Ο Λεωνίδας χαμογέλασε, νιώθοντας το ζεστό του αίμα να ρέει στα πόδια του. Μπορεί να είχαν περάσει εξήντα καλοκαίρια, αλλά επιτέλους βρήκε τον αντάξιο αντίπαλό του. Εκείνον που θα του χάριζε τον τιμητικό θάνατο. Που θα του έδινε το δικαίωμα να κοιτάξει τους θεούς στα μάτια.

Πήρε μια τρεμάμενη ανάσα, καθώς τα πάντα γύρω του πνιγόντουσαν στο φως. Ο Μπόρομιρ σήκωσε την κάπα κι όταν την φόρεσε εξαφανίστηκε. Στη θέση του, όμως, παρέμεινε μια μορφή. Μια λαμπερή μορφή, η οποία του χαμογελούσε μέσα από το χρυσό του κράνος. Ο ίδιος ο θεός του πολέμου ήρθε να τον συνοδεύσει στον Χάροντα.

«Βασίλισσά μου…», ψέλλισε, ενώ το φως γιγάντωνε. «Γυναίκα μου…». Ήθελε να είχε αποχαιρετήσει πιο τρυφερά τη σύζυγο και τον γιο του όταν ξεκινούσε για τις Θερμοπύλες, αλλά τώρα ήταν αργά. «Αγάπη μου…», είπε, με την τελευταία του πνοή ο βασιλιάς της Σπάρτης κι έκλεισε τα μάτια του για πάντα…

Μια δύσκολη νίκη για την ασπίδα της Γκόντορ

Αν και η ψηφοφορία ξεκίνησε πάρα πολύ καλά για τον Λεωνίδα, δίνοντάς του ξεκάθαρο προβάδισμα, τελικά ο Μπόρομιρ κατάφερε και ισοφάρισε. Ο Σπαρτιάτης, όμως, πήρε και πάλι τα ινία κατά το μέσο της δεύτερης μέρας, αλλά ο γιος του Ντένεθορ δεν είχε πει την τελευταία του λέξη. Έτσι, λίγο πριν την λήξη, ο ήρωας του Τόλκιν κατάφερε να περάσει στην επόμενη φάση με το τελικό σκορ 23-20, όπου όπως είδαμε τον περιμένει ο Φινγόλφιν.

Κανόνες των Fantasy Wanderer’s Battle

Κάθε Τρίτη και Παρασκευή θα ανεβαίνουν δύο μονομαχίες με τέσσερις από τους 32 φανταστικούς ήρωες και θα έχετε 48 ώρες για να ψηφίσετε τον αγαπημένο σας. Η έκβαση των μαχών θα εξαρτάται εξ’ ολοκλήρου από τις ψήφους σας, ακόμα και τις διακυμάνσεις τους κατά τη διάρκεια των δύο ημερών, και το αποτέλεσμα της κάθε μονομαχίας θα ανακοινώνεται με περιγραφή της μάχης, από τις πένες των παραμυθάδων Χρήστο Κεσκίνη και Λειβαδιώτη Αλέξανδρο. Δικαιούστε να ψηφίζετε μόνο μία φορά ανά μονομαχία, αλλά φυσικά μπορείτε να ζητάτε από γνωστούς και φίλους να στηρίξουν τον αγαπημένο σας ήρωα. Σε περίπτωση ισοψηφίας, τότε το αποτέλεσμα καθορίζεται από την αντικειμενική κρίση των συγγραφέων, αφήνοντας στην άκρη συναισθηματισμούς και συμπάθειες και εξετάζοντας καθαρά την πολεμική ικανότητα του κάθε ήρωα (εκτός, φυσικά, του Όλαφ και του Κόναν και δε δεχόμαστε καμία αντίρρηση σε αυτό). Οι περιγραφές των μονομαχιών θα αναρτώνται στο blog του Fantasy Wanderer. Μην ξεχνάτε, όμως, καθ’ όλη τη διάρκεια των δύο ημερών της ψηφοφορίας, θα υπάρχουν προσφορές σε επιλεγμένα βιβλία των εκάστοτε ηρώων. (Δημιουργείστε χαρακτήρα για να μη χάνετε τα XP των αγορών σας)