FWB: Αποτέλεσμα Wulfgar vs Beorn (Φάση των 32)

Fantasy Wanderer’s Battles

Γράφει ο Αλέξανδρος Λειβαδιώτης

Αυτά πρέπει να φτάνουν, σκέφτηκε ο Γούλφγκαρ καθώς έδενε το τελευταίο δεμάτι με τα ξύλα. Έπρεπε να προλαμβάνει και να έχει πάντα κούτσουρα στη σπηλιά, ώστε να στεγνώνουν. Ειδάλλως θα ήταν πολύ δύσκολο να ανάψει φωτιά. Και χωρίς φωτιά ήταν σίγουρα χαμένος.

Κοίταξε τον μουντό ουρανό. Είχε αρχίσει να παραδίνεται στο λυκόφως και ήδη απείχε μερική ώρα από το καταφύγιό του. Έπρεπε να βιαστεί αν δεν ήθελε να διανυκτερεύσει στην παγωμένη ερημιά του Φρόζενφαρ. Έσφιξε καλύτερα γύρω από τις φαρδιές του πλάτες το γκριζωπό τομάρι λύκου, φορτώθηκε τα δεμάτια, πήρε το σφυρί του και ξεκίνησε τον δρόμο της επιστροφής.

Καθώς περπατούσε ολομόναχος, προσπαθούσε να θυμηθεί πόσο καιρό πριν συνάντησε κάποιον, έστω και Ορκ. Εβδομήντα μέρες; Εξήντα; Ογδόντα; Πλέον δεν είχε σημασία. Έτσι κι αλλιώς δικιά του επιλογή ήταν η αυτοεξορία του σε αυτόν τον αφιλόξενο τόπο. Και δεν του έλειπε καθόλου η παρέα. Εκτός φυσικά της όμορφης Ντέλλυ. Τί δε θα έδινε να μπορούσε τώρα να ήταν μαζί της…

Φτάνοντας στην σπηλιά, άφησε κάτω τα δεμάτια, ώσπου τινάχτηκε σύγκορμος ακούγοντας τη βαριά φωνή.

«Φύγε από τη σπηλιά μου!».

Γύρισε και είδε έναν πανύψηλο, μαυρομάλλη άνδρα, με τεράστια χέρια και ένα μακρύ μούσι, που έφτανε μέχρι το στομάχι του. Έμοιαζε με παγογίγαντα, αλλά το δέρμα του, κάτω από τις εβένινες τρίχες του, που κάλυπταν το μεγαλύτερο μέρος του σώματός του, ήταν σαν ανθρώπου.

«Λάθος σπηλιά αποφάσισες να κλέψεις, γίγαντα», απάντησε ο Γούλφγκαρ και σήκωσε το σφυρί του για να εφορμήσει προς τον καταπατητή του καταφύγιού του. Μα το θέαμα που αντίκρυσε τον σταμάτησε κι έκανε την καρδιά του να βουίζει στα αυτιά του.

Ο γιγαντόσωμος άνδρας άρχισε να μουγκρίζει, μα το μουγκρητό του μετατράπηκε σε γρύλισμα άγριου ζώου. Έπεσε στα τέσσερα, ενώ το σώμα του άλλαζε μορφή, μπροστά στα έντρομα μάτια του Γούλφγαρ και μέσα σε λίγες στιγμές είχε μεταμορφωθεί σε μια μαύρη, γιγάντια αρκούδα.

«Παντοδύναμε Τέμπους», ψέλλισε και πήρε θέση μάχης. «Θα σε στείλω πίσω στην Άβυσσο, δούλε του Έρρτου!», φώναξε και όρμησε προς τον αντίπαλό του.

Πρόλαβε να κάνει δύο βήματα, όταν το τεράστιο κτήνος έπεσε με ορμή πάνω του, ρίχνοντάς τον ανάσκελα. Από την πτώση, του έφυγε το σφυρί από το χέρι κι όταν ετοιμάστηκε να το καλέσει πίσω, ένιωσε τα νύχια της αρκούδας να μπήγονται στο στήθος του. Ο πόνος ήταν αβάσταχτος, ενώ το βάρος του αντιπάλου του συνέθλιβε το στέρνο του, κόβοντάς του την ανάσα.

Έπιασε το ζώο από το λαιμό, σε μια προσπάθεια να κρατήσει τα υπερμεγέθη δόντια μακριά από το κεφάλι του, καθώς σάλια έλουζαν το πρόσωπό του και τα αρκουδόνυχα έσκαβαν το στήθος του, σκίζοντας την πανοπλία και το δέρμα του. Βρισκόταν σε πολύ μειονεκτική θέση και έπρεπε να κάνει κάτι γρήγορα γιατί αλλιώς όλα θα τελείωναν. Κι αυτό φάνηκε να συμβαίνει όταν του γλίστρησε ο μυώδης λαιμός του κτήνους και τα μυτερά δόντια μπήχτηκαν στον ώμο του.

Ούρλιαξε. Ένα ουρλιαχτό πόνου, που γρήγορα μετατράπηκε σε κραυγή πολέμου. Οι μύες του φούσκωσαν, ενώ οι φλέβες του ήταν έτοιμες να εκραγούν.

«Έγκις-φανγκ!», φώναξε ανοίγοντας την παλάμη του και το σφυρί, με την κεφαλή φτιαγμένη από Μίθριλ, εμφανίστηκε στο χέρι του. Χωρίς να βλέπει πού, και χωρίς να τον νοιάζει, χτύπησε με όλη του τη δύναμη. Με τον πρώτο γδούπο, δεν άλλαξε η κατάσταση, αλλά με τον δεύτερο, η κραυγή πόνου του ζώου και ο ανατριχιαστικός ήχος των οστών που σπάνε, έδιωξε τον αντίπαλο από πάνω του.

Σηκώθηκε ταχύτατα και είδε την αρκούδα να σέρνει το πίσω πόδι της, το οποίο κρεμόταν αφύσικα. Ο Γούλφγκαρ ένιωθε το ζεστό του αίμα να αναβλύζει από τον ώμο και το στήθος του και ξαφνικά τα πάντα θόλωσαν.

Γύρω του δεν υπήρχε η σπηλιά, αλλά η Άβυσσος που ήταν φυλακισμένος. Μπροστά του δεν βρισκόταν η μαύρη, γιγάντια αρκούδα, αλλά ο δαίμονας.

«Έρττου, ήρθε η ώρα να πληρώσεις», φώναξε και εφόρμησε προς τον χειρότερο εχθρό του. Καθώς έτρεχε πέταξε το σφυρί του, μα ο αντίπαλός του το εξέτρεψε με μια γρήγορη κίνηση, μόνο και μόνο για να το επαναφέρει στο χέρι του και πηδώντας στον αέρα να το προσγειώσει στον κορμό του δαίμονα. Η κραυγή πόνου ακούστηκε σα μελωδία στα αυτιά του και χωρίς να χάσει χρόνο επιχείρησε μια δεύτερη επίθεση. Αλλά αυτή τη φορά, ένα δυνατό χτύπημα από το τριχωτό άκρο στο πρόσωπό του, τον έριξε και πάλι κάτω. Τα μυτερά δόντια μπήχτηκαν στην γάμπα του και με μια απίστευτη ευκολία, ο αντίπαλός του τον πέταξε στην αντίπερα άκρη της σπηλιάς.

Από την πτώση χτύπησε άσχημα το κεφάλι του. Μόλις άνοιξε τα μάτια είδε τον δαίμονα να τρέχει κατά πάνω του. Ζαλισμένος, όπως ήταν, εμφάνισε ξανά το σφυρί του και δοκίμασε ένα βίαιο, τυφλό χτύπημα. Η αντίσταση που βρήκε το χέρι του και το μουγκρητό πόνου, σηματοδότησαν την επιτυχία της επίθεσης.

Μέσα από τη θολούρα της ζάλη του, είδε τον όγκο του αντιπάλου του να κείτεται μερικά μέτρα μακριά του, ακίνητος. Σφίγγοντας τα δόντια, προχώρησε στα τέσσερα προς τα εκεί και φτάνοντάς τον σηκώθηκε με δυσκολία. Κάλεσε το σφυρί του κι άρχισε να τον χτυπά με μανία. Ούρλιαζε καθώς ζεστό αίμα και κομμάτια σάρκας και οστών έπεφταν πάνω στο κορμί του, ώσπου όλα καθάρισαν ξανά. Βρισκόταν και πάλι στη σπηλιά του κι έστεκε μπροστά από μια άμορφη μάζα, που κάποτε ήταν ο πανύψηλος, άγνωστος άνδρας.

Μια αμφίρροπη μονομαχία που ξεκαθάρισε στο τέλος

Στην αρχή της ψηφοφορίας, ο Μπέορν μπήκε πολύ δυνατά, περνώντας μπροστά με μια διαφορά τεσσάρων ψήφων. Ο Γούλφγκαρ, όμως, κατάφερε να αντιδράσει και να ισοφαρίσει τον αντίπαλό του. Μέχρι το 12-12 οι δύο μονομάχοι πηγαίνανε μαζί, με τα ηνία να αλλάζουν συνεχώς χέρια. Στο τέλος, όμως, ο βάρβαρος του Σαλβατόρε κατάφερε να ξεφύγει, με το τελικό σκορ να είναι 19-12 υπέρ του. Έτσι, περνάει στην επόμενη φάση, όπου θα αντιμετωπίσει τον νικητή του ζευγαριού Εαρέντιλ εναντίον Μπούενορ Μπατλχάμμερ.

Κανόνες των Fantasy Wanderer’s Battle

Κάθε Τρίτη και Παρασκευή θα ανεβαίνουν δύο μονομαχίες με τέσσερις από τους 32 φανταστικούς ήρωες και θα έχετε 48 ώρες για να ψηφίσετε τον αγαπημένο σας. Η έκβαση των μαχών θα εξαρτάται εξ’ ολοκλήρου από τις ψήφους σας, ακόμα και τις διακυμάνσεις τους κατά τη διάρκεια των δύο ημερών, και το αποτέλεσμα της κάθε μονομαχίας θα ανακοινώνεται με περιγραφή της μάχης, από τις πένες των παραμυθάδων Χρήστο Κεσκίνη και Λειβαδιώτη Αλέξανδρο. Δικαιούστε να ψηφίζετε μόνο μία φορά ανά μονομαχία, αλλά φυσικά μπορείτε να ζητάτε από γνωστούς και φίλους να στηρίξουν τον αγαπημένο σας ήρωα. Σε περίπτωση ισοψηφίας, τότε το αποτέλεσμα καθορίζεται από την αντικειμενική κρίση των συγγραφέων, αφήνοντας στην άκρη συναισθηματισμούς και συμπάθειες και εξετάζοντας καθαρά την πολεμική ικανότητα του κάθε ήρωα (εκτός, φυσικά, του Όλαφ και του Κόναν και δε δεχόμαστε καμία αντίρρηση σε αυτό). Οι περιγραφές των μονομαχιών θα αναρτώνται στο blog του Fantasy Wanderer. Μην ξεχνάτε, όμως, καθ’ όλη τη διάρκεια των δύο ημερών της ψηφοφορίας, θα υπάρχουν προσφορές σε επιλεγμένα βιβλία των εκάστοτε ηρώων. (Δημιουργείστε χαρακτήρα για να μη χάνετε τα XP των αγορών σας)