FWB: Αποτέλεσμα Éowyn vs Ser Jorah Mormont (Φάση των 32)

Fantasy Wanderer’s Battles

Γράφει ο Χρήστος Κεσκίνης

Εξόριστος για άλλη μία φορά. Εξόριστος από τη Βασίλισσά του! Έπρεπε όμως να προλάβει να την προειδοποιήσει. Ο νάνος ήταν εκεί για να τη σκοτώσει. Δεν το έβλεπε;

Χαμένος στις σκέψεις του, ο πρώην ιππότης οδήγησε το άλογό του προς το ποτάμι. Οι Ντοθράκι ακολουθούσαν το ρεύμα του ποταμού στις μετακινήσεις τους.  Έτσι το κοπάδι τους είχε πάντα νερό. Του είχε γίνει συνήθειο τόσα χρόνια κοντά τους. Ξεπέζεψε και κοίταξε γύρω του. Το νερό του ποταμού ήταν πολύ καθαρό. Και ο ουρανός ξάστερος μετά τη χθεσινή καταιγίδα που κόντεψε να τον πνίξει στη σπηλιά όπου τρύπωσε για να προφυλαχτεί. Πρέπει να είχε περιπλανηθεί υπερβολικά στα βόρεια, καθώς δεν αναγνώριζε σχεδόν τίποτα από το περιβάλλον. Θα ξεκούραζε το άλογό του για λίγο και θα συνέχιζε όλη νύχτα. Άσε που μόλις το προηγούμενο απόγευμα είχε προσπεράσει ένα καμένο και λεηλατημένο χωριό. Συχνό φαινόμενο τελευταία στο γεμάτο ανακατατάξεις και ξεσηκωμούς Έσσος. Καλό θα ήταν να αποφύγει τους πρόσφυγες, αλλά και τους επιδρομείς. Προφανώς ο πόλεμος τον είχε προφτάσει. Έπρεπε να της μιλήσει το συντομότερο…

Καθόταν δίπλα στη φωτιά και ασυναίσθητα κοιτούσε ξανά και ξανά το χέρι του που πέτρωνε μέρα με τη μέρα από τη σαρκοβόρο ασθένεια. Στην ηρεμία του δειλινού άκουσε έναν μοναχικό καλπασμό να πλησιάζει. Στο λυκόφως διέκρινε καθαρά τον καβαλάρη. Έπιασε το σπαθί του, αν και δεν του φάνηκε επικίνδυνος έτσι μικροκαμωμένος όπως ήταν. Φορούσε πράσινη πανοπλία ιππότη με ένα λευκό άλογο για οικόσημο. Δεν έμοιαζε με κάποιο γνωστό σε αυτόν θυρεό. Ίσως τα πράγματα να είχαν αλλάξει τα τελευταία χρόνια που έλειπε. Το κράνος έκρυβε τα χαρακτηριστικά του, μα έδειχνε νέος. Μάλλον είχε γεννηθεί, αφού εκείνος είχε ήδη φύγει από το βασίλειο του Γουέστερος.   

«Είσαι μακριά από την πόλη καβαλάρη. Πού πηγαίνεις;», τον ρώτησε καθώς σηκωνόταν.

«Ακολουθώ τους συγγενείς μου, Άρχοντες των αλόγων. Μέρες σαν και αυτές, με τη Σκιά να μεγαλώνει στην Ανατολή, κάθε ένας από εμάς πηγαίνει στον πόλεμο. Είδα το χωριό δυτικά καμένο από Ορκ και Ανατολίτες», απάντησε χωρίς να κατέβει από το άλογό του εκείνος. Μια προειδοποίηση χτύπησε αμέσως στο μυαλό του. Αυτή η φωνή, σχεδόν παιδική, ηχούσε περίεργα στα αυτιά του. Μιλούσε για κίνδυνο από την Ανατολή. Όπως ακριβώς και ο βασιλιάς Μπαράθεον. Και ανέφερε το λεηλατημένο χωριό. Έπρεπε να καταλάβει τις προθέσεις του και να τον ξεφορτωθεί σύντομα. Εκτός αν μπορούσε να τον πάρει με το μέρος του. Η Νταϊνέρυς χρειαζόταν κάθε βοήθεια.  

«Δεν έχω συναντήσει κανέναν για μέρες. Η χθεσινή καταιγίδα με έκανε να χάσω τον προσανατολισμό μου», είπε κρύβοντας την συνάντησή του με τους πρόσφυγες. Άλλωστε παρά τις εκλύσεις τους, αντί να τους βοηθήσει, γύρισε το άλογό του και κάλπασε μακριά καταδικάζοντάς τους σε θάνατο. 

«Έχει μέρες να βρέξει. Και μοιάζεις με μισθοφόρο. Ή με λιποτάκτη…», του είπε καχύποπτα ο καβαλάρης.

«Έχω προσφέρει τις υπηρεσίες μου στην Μάνα των Δράκων, Νταϊνέρυς. Η βασίλισσα χρειάζεται άντρες σαν εσένα στον πόλεμο», είπε και έσφιξε το σπαθί στη χούφτα του.

«Υπηρετώ μόνο τον βασιλιά Θέοντεν. Είδα πώς φέρθηκες. Θα πληρώσεις για την αδιαφορία σου. Και δεν είμαι άντρας…».

Η εκπαίδευσή του δίπλα στους Ντοθράκι ήταν το μόνο που τον έσωσε από την επίθεση του καβαλάρη. Ή καλύτερα της πολεμίστριας. Έπρεπε να το καταλάβει από την αρχή. Άλλωστε στο Γουέστερος δεν ήταν περίεργο μια γυναίκα ιππότης. Πρόλαβε να πηδήξει στο πλάι και αμέσως σηκώθηκε στα πόδια του και στάθηκε με το σπαθί έτοιμο. Το δικό του άλογο παρέμενε ασέλωτο και δεν θα μπορούσε να το καβαλήσει. Σκέφτηκε να της μιλήσει, μα δεν πίστευε ότι θα κατάφερνε το παραμικρό πλέον. Είχε αντιμετωπίσει ξανά έφιππο και παρά το μειονέκτημα ήξερε τι έπρεπε να κάνει.

Είδε την αντίπαλό του να κάνει περιστροφή με το άλογό της και να ετοιμάζεται να ξαναεπιτεθεί.  Το άτι της χλιμιντρίζοντας ορθώθηκε στα πίσω πόδια με την ίδια να κρατάει εύκολα την ισορροπία της και να δείχνει με το σπαθί της προς το μέρος του. Φαινόταν έμπειρη ιππέας. Άρχισε να καλπάζει. Στύλωσε τα πόδια του στο έδαφος και ετοιμάστηκε. Το ανώμαλο έδαφος ήταν με το μέρος του. Έκανε μερικά πλάγια βήματα, χωρίς να χάνει από το οπτικό του πεδίο την αντίπαλό του στιγμή. Εκείνη προσπάθησε να ακολουθήσει την οπισθοχώρηση του και να του κλείσει τον δρόμο. Είχε πέσει στην  παγίδα του. Ψάχνοντας κούτσουρα για τη φωτιά του είχε εντοπίσει μια λακκούβα στο έδαφος που δε φαινόταν. Εκεί την οδήγησε. Τα μπροστινά πόδια του αλόγου έπεσαν μέσα και ένας ανατριχιαστικός ήχος σπασίματος ακούστηκε. Τον ακολούθησαν οι φωνές πόνου του ζώου. Η αναβάτης έπεσε στο έδαφος  κι έμεινε ακίνητη.

«Ας δούμε τώρα τι μπορείς να κάνεις χωρίς το άλογό σου», είπε χαμογελώντας και πλησίαζε έτοιμος να την αποτελειώσει. Σήκωσε το σπαθί του θέλοντας να ξεμπερδεύει αμέσως.  Είχε ήδη καθυστερήσει. Μα είδε την αντίπαλό του να κυλάει στο έδαφος την τελευταία στιγμή αποφεύγοντας το σπαθί του και προτάσσοντας το δικό της. Ένιωσε πόνο χαμηλά στην κοιλιά και είδε αίμα να αναβλύζει πάνω στη λεπίδα που τον είχε πετύχει κοντά στον αντρισμό του.  Ζαλιζόταν ήδη. Και πονούσε φοβερά. Γονάτισε και την κοίταξε με ορθάνοιχτα μάτια. Άφησε το σπαθί του να πέσει. Δεν είχε δύναμη να το κρατάει πλέον. Προσπάθησε να την αρπάξει για να σηκωθεί. Εκείνη απλά τον κλώτσησε με δύναμη μακριά της. Έπεσε στο χώμα  και έμεινε εκεί. Είχε πλέον αποτύχει ολοκληρωτικά την αποστολή του.

Την είδε να γονατίζει δίπλα στο άλογό της και να προσεύχεται δακρυσμένη, πριν το αποτελειώσει.

«Οι Ροχίριμ γεννιόμαστε πάνω σε ένα άλογο. Δε μας αρέσει όταν σκοτώνεται ένα. Είναι σαν να χάνουμε ένα μέλος της οικογένειάς μας. Πρώτα μαθαίνουμε να καβαλάμε και μετά να περπατάμε. Το σίγουρο είναι ότι  ξέρουμε πώς να πέφτουμε από αυτό χωρίς να τραυματιστούμε», του είπε καθώς σηκωνόταν και έβγαζε το κράνος της. Τα ξανθά της μαλλιά κυμάτισαν στον αέρα, την ώρα που θηκάρωνε το σπαθί της. «Θα πάρω το δικό σου. Είμαι σίγουρη πως θα του φερθώ καλύτερα. Αλλά πρώτα θα ξεκουραστώ στη φωτιά σου».

Παίρνοντας όλο και πιο κοφτές ανάσες σκεφτόταν την Βασίλισσά του… Είχε δίκιο να τον διώξει. Ήταν μία αποτυχία από την πρώτη στιγμή…

«Βλέπω είχες ετοιμάσει στιφάδο. Η μονομαχία μου άνοιξε την όρεξη…», την άκουσε να λέει πριν κλείσει τα μάτια του για πάντα…

Πάλι έφαγε χυλόπιτα ο Friendzone Master

Από την αρχή της ψηφοφορίας η αρχόντισσα Éowyn έδειξε τις προθέσεις της και απέκτησε γρήγορα μια μεγάλη διαφορά στις ψήφους. Η γνώση και η εμπειρία στις μάχες του Ser Jorah δεν τον βοήθησαν ούτε αυτή τη φορά να μάθει πώς να φέρεται σε μία κυρία. Έτσι, με το τελικό σκορ 28-10, η αλογοαφέντρα περνά στην επόμενη φάση, όπου, όπως είδαμε την περιμένει ο Μπέογουλφ, με την μονομαχία να έχει οριστεί για την Παρασκευή 23 Ιουνίου στις 12:00.

Κανόνες των Fantasy Wanderer’s Battle

Κάθε Τρίτη και Παρασκευή θα ανεβαίνουν δύο μονομαχίες με τέσσερις από τους 32 φανταστικούς ήρωες και θα έχετε 48 ώρες για να ψηφίσετε τον αγαπημένο σας. Η έκβαση των μαχών θα εξαρτάται εξ’ ολοκλήρου από τις ψήφους σας, ακόμα και τις διακυμάνσεις τους κατά τη διάρκεια των δύο ημερών, και το αποτέλεσμα της κάθε μονομαχίας θα ανακοινώνεται με περιγραφή της μάχης, από τις πένες των παραμυθάδων Χρήστο Κεσκίνη και Λειβαδιώτη Αλέξανδρο. Δικαιούστε να ψηφίζετε μόνο μία φορά ανά μονομαχία, αλλά φυσικά μπορείτε να ζητάτε από γνωστούς και φίλους να στηρίξουν τον αγαπημένο σας ήρωα. Σε περίπτωση ισοψηφίας, τότε το αποτέλεσμα καθορίζεται από την αντικειμενική κρίση των συγγραφέων, αφήνοντας στην άκρη συναισθηματισμούς και συμπάθειες και εξετάζοντας καθαρά την πολεμική ικανότητα του κάθε ήρωα (εκτός, φυσικά, του Όλαφ και του Κόναν και δε δεχόμαστε καμία αντίρρηση σε αυτό). Οι περιγραφές των μονομαχιών θα αναρτώνται στο blog του Fantasy Wanderer. Μην ξεχνάτε, όμως, καθ’ όλη τη διάρκεια των δύο ημερών της ψηφοφορίας, θα υπάρχουν προσφορές σε επιλεγμένα βιβλία των εκάστοτε ηρώων. (Δημιουργείστε χαρακτήρα για να μη χάνετε τα XP των αγορών σας)