Μάικλ Μούρκοκ

Ο Μάικλ Μούρκοκ (γενν. 18 Δεκεμβρίου 1939) είναι Άγγλος συγγραφέας της φανταστικής λογοτεχνίας. Έγινε διάσημος με τις νουβέλες του Έλρικ του Μελνιμπονέ κατά τις δεκαετίες του ’60 και του ’70, ενώ παράλληλα ήταν εκδότης του περιοδικού New Worlds από το 1964 ως το 1996, με μία πενταετή διακοπή στο πρώτο μισό της δεκαετίας του ’70. Έχει συνεισφέρει συνθετικά στα ροκ συγκροτήματα των Hawkwind και Blue Öyster Cult, ενώ το λογοτεχνικό του έργο έχει επηρεάσει πολλούς μουσικούς του είδους, όπως οι Deep Purple, Cirith Ungol, Blind Guardian, κ.α. Το 2008, η εφημερίδα The Times συμπεριέλαβε τον Μούρκοκ στην λίστα της με τους πενήντα καλύτερους Βρετανούς συγγραφείς μετά το 1945.Ο Μούρκοκ γεννήθηκε το 1939 στο Μίτσαμ του Σάρεϊ, προάστιο του Λονδίνου. Έζησε τους βομβαρδισμούς του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, κάτι που αποτυπώνεται σε πολλά από τα μυθιστορήματα του. Στα έντεκα του χρόνια έγραφε χειρόγραφα για το περιοδικό των Παρανόμων και συνέχισε να γράφει σε περιοδικά μικρής κυκλοφορίας μέχρι το 1962. Όταν τελείωσε το δημοτικό σχολείο, οι γονείς του τον έγραψαν στο κολέγιο Πίτμαν με σκοπό να μάθει στενογραφία, όπου έμαθε δακτυλογραφία, γεγονός που τον βοήθησε να ολοκληρώνει τα συγγραφικά του πονήματα σε σύντομα χρονικά διαστήματα. Εκτός των περιοδικών επιστημονικής φαντασίας, έγραφε και σε fanzine που αφορούσαν την ροκ μουσική, της οποίας ήταν οπαδός. Ξεκίνησε να παίζει κιθάρα, γνωρίζοντας τον Πίτερ Γκριν, μετέπειτα διάσημο κιθαρίστα των Fleetwood Mac. Στα δεκαεπτά του χρόνια έγινε συντάκτης του περιοδικού Tarzan’s Adventures, όπου δημοσίευσε περισσότερες από δέκα ιστορίες του Σόγιαν, αλλά αφού μάλωσε με τον εκδότη απολύθηκε. Συνέχισε να παίζει κιθάρα σε μπαρ του Σόχο, ενώ ταυτόχρονα έγραψε το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο Ο Χρυσός Δρόμων, επηρεασμένος από τον Μέρβιν Πικ και τον Μπέρτολτ Μπρεχτ.Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 ταξίδεψε στην Ευρώπη με ωτοστόπ, φτάνοντας μέχρι την Σουηδία. Ξεκίνησε να γράφει ιστορίες επιστημονικής φαντασίας για το περιοδικό SF Adventures το 1962, παρουσιάζοντας για πρώτη φορά της ιδέα του πολυσύμπαντος, ενός όρου που αναφέρεται σε όλα σχεδόν τα έργα του, με πρωταγωνιστή τον Αιώνιο Πρόμαχο, ένα ον που μάχεται στον ατελείωτο πόλεμο ανάμεσα στο Νόμο και το Χάος. Οι δύο αυτές κοσμοθεωρίες, προσωποποιούνται στις μορφές Θεών και θνητών, οι οποίοι προσπαθούν να θέσουν το πολυσύμπαν υπό την κυριαρχία τους. Οι πολυάριθμες ενσαρκώσεις του Αιώνιου Πρόμαχου, υπηρετούν την εκάστοτε παράταξη χωρίς να γνωρίζουν τις πραγματικές τους επιθυμίες, μέχρις ότου να βρουν τον σωστό δρόμο για την ανθρωπότητα. Από το 1964 ως το 1971 υπήρξε επιμελητής και συντάκτης του περιοδικού New Worlds και θέλοντας να αναδείξει συγγραφείς με καλύτερη λογοτεχνική ικανότητα σε σύγκριση με τους λογοτέχνες του φανταστικού μέχρι τότε, ξεκίνησε να δημοσιεύει διηγήματα συγγραφέων όπως ο Μπράιαν Άλντις, ο Τζέιμς Μπάλαρντ, ο Σάμιουελ Ντέλανι, ο Νόρμαν Σπίνραντ, ο Τζον Χάρισον, όπως και ο ίδιος, προκαλώντας το “Νέο Κύμα” του είδους. Μέσα στην επόμενη εικοσαετία, ο Μούρκοκ έγραψε περισσότερα από εβδομήντα μυθιστορήματα, έργο που χωρίζεται συνήθως σε τριλογίες. Έγινε διάσημος για τους κύκλους του Έλρικ του Μελνιμπονέ, του Κόρουμ, του Χόκμουν, του Ερεκόζε, κ.α.Πέραν της λογοτεχνίας του φανταστικού, έγραψε νουβέλες επιστημονικής φαντασίας, όπως στον κύκλο του Τζέρι Κορνίλιους, το πρώτο βιβλίο του οποίου με τίτλο Το Τελικό Πρόγραμμα γυρίστηκε στην ομώνυμη ταινία.[20] Ακολούθησε η τριλογία Χορευτές στο Τέλος του Χρόνου από το 1972 ως το 1976, όπως και ο κύκλος του Όσβαλντ Μπάσταμπλ, ο οποίος ολοκληρώθηκε το 1981. Αρκετά χρόνια νωρίτερα, το 1966, το διήγημα του Ιδού ο Άνθρωπος είχε κερδίσει το βραβείο Nebula για την καλύτερη νουβέλα της χρονιάς. Την δεκαετία του ’70 επέστρεψε στην μουσική σκηνή συνεργαζόμενος με τους Hawkwind, γράφοντας γι’ αυτούς τα κομμάτια “The Wizard Blew His Horn”, “Standing at the Edge”, “Warriors”, “Sonic Attack”, “Psychosonia” και “Coded Languages”. Επίσης, έγραψε τους στίχους για τα κομμάτια “Black Blade” και “Veteran of the Psychic Wars” των Blue Öyster Cult. Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 έγραψε έργα τα οποία ξεφεύγουν από τον τομέα του Φανταστικού και εμπεριέχουν στοιχεία σάτιρας, κοινωνικού δράματος και ιστορικού μυθιστορήματος. Μεταξύ αυτών, η Γκλοριάνα, η Ανικανοποίητη Βασίλισσα του 1978, Το Σκυλί του Πολέμου και ο Πόνος του Κόσμου του 1981, το Μπορντέλο της Ρόζενστρασε του 1982 και Η Πόλη των Ανοιξιάτικων Άστρων του 1986. Στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’80, ο Μούρκοκ έγραψε νέα βιβλία πάνω στον κύκλο του Έλρικ, όπως τα Ο Έλρικ στο Τέλος του Χρόνου (1984), Το Μαργαριταρένιο Κάστρο (1989) και Η Εκδίκηση του Ρόδου (1991). Κατά το παρελθόν, ο Μούρκοκ υπήρξε παντρεμένος με την συγγραφέα Χίλαρι Μπέιλι και την Τζιλ Ρίτσις. Διαμένει μαζί με την σύζυγο του Λίντα στο Τέξας των Ηνωμένων Πολιτειών, ενώ μεγάλο διάστημα κάθε έτους μένει στο Παρίσι.Έχει δηλώσει ότι είναι αναρχικός και πραγματιστής.